Γενικά Όταν τα πουλιά αποφασίζουν

Εκηβόλος

PB Member
Εγγραφή
28 Αυγ 2016
Μηνύματα
743
Στο forum μας, παρόλο που υπάρχουν συζητήσεις για το πως ξεκίνησε κάποιος την ενασχόλησή του με τα καναρίνια είτε με τα όποια πουλιά φροντίζει, δε βρήκα συγκεντρωμένες " μαρτυρίες" για κάτι αξιολήλευτο, την εύρεση ωδικών πτηνών κατά τύχη σε διάφορους χώρους.
Δεν είναι λίγα τα πουλιά που είτε δραπετεύουν είτε οι "ιδιοκτήτες" τα αφήνουν, τα οποία όταν απελπιστούν μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στη φύση επιλέγουν νέο ιδιοκτήτη.
Δε μου έχει συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο, αλλά όσοι στάθηκαν τυχεροί, αν θέλουν, μπορουν να παραθέσουν κάποια δική τους εμπειρία.
 
Θα περιμένω τους τυχερούς που βρήκαν κάποιο ωδικό πουλί που είχε "δραπετεύσει" από κάπου...
Εγώ ανήκω στους άτυχους της περίπτωσης...
Ποτέ δεν ήρθε ξένο πουλί σε μένα... Ούτε καν τα δικά μου όταν τα έχανα!
 
Πριν αρκετά χρόνια είχα την τύχη να με επισκεφτεί ένα πανέμορφο ήμερο κοκατίλ. Είχα τα καναρίνια μου πάντοτε στο μπαλκόνι και προσφάτως τότε είχα δεχτεί επίθεση αρπακτικού και ήμουν υπό σκέψη προστατευτικών μέτρων. Βρισκόμουν στο σπίτι και ακούω τα καναρίνια μου να φτερουγίζουν στο κλουβί, να χτυπιούνται πέρα δώθε σαν παλαβά και βγαίνω στο μπαλκόνι σφαίρα, ώστε να προλάβω την επόμενη επίθεση. Με έκπληξη αντίκρισα μέσα στο κλουβί με τα καναρίνια μου, ένα πανέμορφο ήμερο θηλυκό κοκατίλ. Είχε ανοίξει την πόρτα(αυτές που ανοίγουν προς τα πάνω) και μπήκε μέσα. Ρώτησα στη γειτονιά αν κάποιος το έχασε, είδα ότι κανένας τουλάχιστον πλησίον μου δε το έψαχνε και αποφάσισα να το δώσω σε μια φίλη μου που είχε ήδη ένα αρσενικό κοκατίλ και ήμουν βέβαιη ότι θα περάσει καλά στο νέο της σπίτι. Για να μη σας κουράζω, η κοκατιλίνα έχει γίνει και μαμά και ζει ακόμα σα πριγκίπισσα με πολύ αγάπη και πολύ φροντίδα. Έχω την τύχη να τη βλέπω αρκετά συχνά.
 
Εμένα μου έχει συμβεί μια απο τις πιο τρελές εμπειρίες...

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα μεγάλης γιορτής αλλά και πανήγυρης του χωριού μας, τα "εννιάμερα" της Παναγίας...
Ξύπνησα το πρωί 23 Αυγούστου για να πάω στην εκκλησία και βγαίνοντας βλέπω πάνω στο κλουβί με το μικρό καρδερινάκι που είχα τοτε, να είναι γαντζωμένη μια μεγαλόσωμη καρδερίνα και να προσπαθεί να μπεί μέσα χτυπώντας το κεφάλι της στα κάγκελα! στην αρχή νόμιζα πως απλά ήθελε να φάει έτσι πήγα λίγο πιο κοντά να το καμαρώσω περιμένοντας να φύγει... αυτή όμως συνέχισε την δουλειά της αδιαφορώντας για εμένα! Έτσι άπλωσα το χέρι μου και το έπιασα με το χέρι!
Απίστευτο κι όμως αληθινό! Κάθισε να το πιάσω και έτσι το έβαλα στο κλουβί για να δω αντιδράσεις καθώς μου είχε κάνει πολύ εντύπωση αυτη η συμπεριφορά για άγριο πουλί.
Έτσι το παρατηρούσα και είδα πως έτρεξε σαν λισασμένο να πιει νερό και ήξερε πως, μετά άρχισε να τρώει απο την ταΐστρα κανονικά, έτσι κατάλαβα πως απο κάπου ξέφυγε... μετά απο 2 ώρες έβαλα το χέρι μου στο κλουβί με κάτι χόρτα και ήρθε να φάει! Ποτέ δεν χτυπήθηκε στο κλουβί και δεν προσπάθησε να φύγει!
Για σιγουριά ρώτησα κάποιους γνωστούς μου και μου είπαν να το κρατήσω γιατί ήταν απο κλουβί και όχι άγριο επίσης όπως είδα έχει και ρόζ πόδια και πορτοκαλί μάσκα.

Το πιο ήρεμο πουλί που έχω συναντήσει ποτέ στην ζωή μου περισσότερο και απο τα καναρίνια και απο τα περιστέρια που είχα! Δυστυχώς όμως δεν κελάηδησε ποτέ...

Να και το βίντεο που πολύ πιθανόν να έχετ ήδη δει :

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.
 
Εμένα μου έχει συμβεί μια απο τις πιο τρελές εμπειρίες...

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα μεγάλης γιορτής αλλά και πανήγυρης του χωριού μας, τα "εννιάμερα" της Παναγίας...
Ξύπνησα το πρωί 23 Αυγούστου για να πάω στην εκκλησία και βγαίνοντας βλέπω πάνω στο κλουβί με το μικρό καρδερινάκι που είχα τοτε, να είναι γαντζωμένη μια μεγαλόσωμη καρδερίνα και να προσπαθεί να μπεί μέσα χτυπώντας το κεφάλι της στα κάγκελα! στην αρχή νόμιζα πως απλά ήθελε να φάει έτσι πήγα λίγο πιο κοντά να το καμαρώσω περιμένοντας να φύγει... αυτή όμως συνέχισε την δουλειά της αδιαφορώντας για εμένα! Έτσι άπλωσα το χέρι μου και το έπιασα με το χέρι!
Απίστευτο κι όμως αληθινό! Κάθισε να το πιάσω και έτσι το έβαλα στο κλουβί για να δω αντιδράσεις καθώς μου είχε κάνει πολύ εντύπωση αυτη η συμπεριφορά για άγριο πουλί.
Έτσι το παρατηρούσα και είδα πως έτρεξε σαν λισασμένο να πιει νερό και ήξερε πως, μετά άρχισε να τρώει απο την ταΐστρα κανονικά, έτσι κατάλαβα πως απο κάπου ξέφυγε... μετά απο 2 ώρες έβαλα το χέρι μου στο κλουβί με κάτι χόρτα και ήρθε να φάει! Ποτέ δεν χτυπήθηκε στο κλουβί και δεν προσπάθησε να φύγει!
Για σιγουριά ρώτησα κάποιους γνωστούς μου και μου είπαν να το κρατήσω γιατί ήταν απο κλουβί και όχι άγριο επίσης όπως είδα έχει και ρόζ πόδια και πορτοκαλί μάσκα.

Το πιο ήρεμο πουλί που έχω συναντήσει ποτέ στην ζωή μου περισσότερο και απο τα καναρίνια και απο τα περιστέρια που είχα! Δυστυχώς όμως δεν κελάηδησε ποτέ...

Να και το βίντεο που πολύ πιθανόν να έχετ ήδη δει :

Για να δείτε αυτό το περιεχόμενο χρειάζεται η συγκατάθεσή σας για τον ορισμό cookie τρίτων.
Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ανατρέξτε στη σελίδα μας για τη χρήση cookies.
Η Παναγία έκανε για ακόμα μία φορά το θαύμα της.:D
 
Φετος πρωτη φορα μου συνεβη.. Βασικα στο σπιτι μου οχι σε εμενα! Ενα ωραιο πρωι παω στη δουλεια και οταν γυρισα με περιμενε ενα κλουβακι με ενα καναρινι μικρο στο σπιτι.

Οσο ελειπα ηρθε ενα αρκετα μικρο σε ηλικια καναρινι, και απλα εκατσε στη βεραντα μου και δεν εφευγε (σημειωτεον τα καναρινια μου τα εχω στην "πισω" βεραντα και μεσα στο σπιτι). Εκατσε πανω στο λαστιχο και εμεινε εκει. Εφοσον διαλεξε σπιτι, μια θεια του φιλου μου το επιασε με μια πετσετα, το εβαλε σε ενα κλουβακι και μου το παρεδωσε.

Αυτη τη στιγμη βρισκεται σε σπιτι γνωστου :)
 
Κάτι τέτοια γράφετε
απλα εκατσε στη βεραντα μου και δεν εφευγε
περιμένοντας να φύγει... αυτή όμως συνέχισε την δουλειά της αδιαφορώντας για εμένα! Έτσι άπλωσα το χέρι μου και το έπιασα με το χέρι!
Είχε ανοίξει την πόρτα(αυτές που ανοίγουν προς τα πάνω) και μπήκε μέσα.
κι αρχίζω να έχω στενάχωρες σκέψεις... Παιδικά τραύματα θα έλεγα. 😀
 
Οταν μετακομιζα Σαντορινη, κατα τη μεταφορα των πουλιων σε κλουβια μου εφυγε ενα μικρο θηλυκο στον κηπο. Μετα απο μιση ωρα χωρις να το ενοχλησω γυρισε στο κλουβι του που το χα αφησει εξω απο το αμαξι.
😎

Υγ. Το γραφω για να ζηλεψει ο κ. Γιαννης.
 
Οταν μετακομιζα Σαντορινη, κατα τη μεταφορα των πουλιων σε κλουβια μου εφυγε ενα μικρο θηλυκο στον κηπο. Μετα απο μιση ωρα χωρις να το ενοχλησω γυρισε στο κλουβι του που το χα αφησει εξω απο το αμαξι.
😎

Υγ. Το γραφω για να ζηλεψει ο κ. Γιαννης.
Όταν έχεις τύχη διάβαινε...
 
Οταν μετακομιζα Σαντορινη, κατα τη μεταφορα των πουλιων σε κλουβια μου εφυγε ενα μικρο θηλυκο στον κηπο. Μετα απο μιση ωρα χωρις να το ενοχλησω γυρισε στο κλουβι του που το χα αφησει εξω απο το αμαξι.
😎

Υγ. Το γραφω για να ζηλεψει ο κ. Γιαννης.
πραγματικά πολύ τυχερή ! 😉 εγω σε παρόμοιο περιστατικό δεν ξαναβρήκα ποτέ αυτό που μου έφυγε...☹
Κάτι τέτοια γράφετε



κι αρχίζω να έχω στενάχωρες σκέψεις... Παιδικά τραύματα θα έλεγα. 😀
ίσος αν είχατε εξωτερικά κλουβιά να προσελκύονταν και άλλα 😉 εκεί που είναι κριμένα που να τα πάρουν χαμπάρι τα "αδέσποτα"...
Η Παναγία έκανε για ακόμα μία φορά το θαύμα της.:D
Πραγματικά...
 
Υγ. Το γραφω για να ζηλεψει ο κ. Γιαννης.
Τα κατάφερες...
Και μάλιστα πολύ καλά.
ίσος αν είχατε εξωτερικά κλουβιά να προσελκύονταν και άλλα
εκεί που είναι κριμένα που να τα πάρουν χαμπάρι τα "αδέσποτα"...
Χρόνια πριν είχα εξωτερική εκτροφή... εκεί δεν έρχονταν ούτε αυτά που μου έφευγαν!
 
Αν και στα τοσα χρονια εχω χασει πουλια κανενα δεν εχει ερθει πισω απο τα δικα μου ουτε αλλο πουλι αλλα ειχα τη χαρα να μου δωσει φιλος πουλακι παπαγαλο συγκεκρημενα lovebird που το ειχε βρει στο δρομο ετοιμο να πεθανει, εκεινη την περιοδοετοιχε να εχω κρεμα απο ενα μικρο που ταιζα ετσι ταισα και αυτο και ξενυχτησα μαζι του αυτη τη στιγμη ειναι η λεγομενη Ρουλα το αγαπημενο πουλι της μικρης μου κορης τοσο που καποιες φωρες το εχει και στο κρεβατι της για υπνο.
 
τοσο που καποιες φωρες το εχει και στο κρεβατι της για υπνο.

Πολυ ομορφη η ιστορια σας αν και η τελευταια προταση καπως με αγχωσε.
Εννοεις κοιμουνται μαζι στο κρεβατι;
Γιατι ξερω παρα πολλα περιστικα με κακο τελος δυστυχως που ο ιδιοκτήτης πλακωσε καταλαθως το πουλακι στον υπνο του.
Πιστευω θα ηταν απαισια εμπειρια και για τους 2 οποτε πολυ προσοχη.
Φιλικα παντα :)
 
Αν και στα τοσα χρονια εχω χασει πουλια κανενα δεν εχει ερθει πισω απο τα δικα μου ουτε αλλο πουλι αλλα ειχα τη χαρα να μου δωσει φιλος πουλακι παπαγαλο συγκεκρημενα lovebird που το ειχε βρει στο δρομο ετοιμο να πεθανει, εκεινη την περιοδοετοιχε να εχω κρεμα απο ενα μικρο που ταιζα ετσι ταισα και αυτο και ξενυχτησα μαζι του αυτη τη στιγμη ειναι η λεγομενη Ρουλα το αγαπημενο πουλι της μικρης μου κορης τοσο που καποιες φωρες το εχει και στο κρεβατι της για υπνο.
οχι απλα τον νανουριζει και τον σκεπαζει και εκεινο αρκετες φορες κοιματε.
 
Back
Top