Ένα μεσαίου μεγέθους στρουθιόμορφο πουλί που ανήκει στην οικογένεια των Ψαρονιών Sturnidae είναι το Αγιοπούλι.
Το πουλί αυτό εντυπωσιάζει όχι μόνο για την ελκυστική του εμφάνιση αλλά και για τις ακανόνιστες επισκέψεις του στην χώρα μας.
Αν και το συναντούμε και με το όνομα Διαβολοπούλι για τις ζημιές που προξενεί κατά την εμφάνισή του στους ελαιώνες των Μεσογειακών χωρών, είναι ευρύτερα γνωστό με το όνομα Ακριδοθήρας ή Ακριδολόγος.
Το πουλί αυτό είναι γνωστό από τον 11ο αιώνα περίπου και το όνομά του έχει συνδεθεί με ένα θαύμα που καταγράφτηκε από την Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος. Όταν το γειτονικό νησί Άγιος Ευστράτιος είχε υποστεί μεγάλες ζημιές στις καλλιέργειές του από σμήνη ακρίδων, η επέμβαση ενός σμήνους αυτού του είδους των πουλιών έσωσε το νησί από την ολοκληρωτική καταστροφή. Το πουλί αυτό επισκέπτεται ακόμα και σήμερα το συγκεκριμένο νησί, εμφανίζεται σε στέπες, πεδιάδες, σε αγροτικές περιοχές, αλλά έχει εμφανιστεί και περιστασιακά σε ποτάμια όπως ο Νέστος και σε περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Β. Ελλάδα.
Πρόκειται για ένα συμπαγές πουλί μεγέθους μέχρι 22 εκατοστά, με δυνατά κοντά πόδια και μυτερό ράμφος. Το σώμα του καλύπτεται από ροζ φτέρωμα, ενώ στο κεφάλι, την ουρά και τα φτερά έχει μαύρο χρώμα. Στο ενήλικο αρσενικό διακρίνεται μια μεταλλική μοβ γυαλάδα στο κεφάλι και πράσινη στα φτερά του. Επίσης διακρίνεται ένα μακρύ πεσμένο μαύρο λοφίο στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το θηλυκό έχει πιο μουντά χρώματα και πιο κοντό λοφίο. Αντί για ροζ έχει μουντή καφετιά απόχρωση. Το νεαρό πουλί του είδους συχνά συγχέεται με το ψαρόνι με την διαφορά ότι το ράμφος του είναι πιο κιτρινωπό, πιο αμβλύ και κοντό από αυτά των ψαρονιών.
Το Αγιοπούλι έχει χαρακτηριστεί ως η νομάς του κόσμου των πουλιών. Συνήθως συναντώνται σε μεγάλα κοπάδια όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε στέπες της Ουκρανίας. Ξεχειμωνιάζει στην Ινδία. Είναι καλοκαιρινός επισκέπτης στην χώρα μας αλλά εμφανίζεται αιφνίδια, ακανόνιστα και ευκαιριακά από τον Μάιο μέχρι και τον Αύγουστο για να αναπαραχθεί αν βρει τις κατάλληλες συνθήκες. Η απροσδόκητη παρουσία του συνδέεται στενά με τα σμήνη ακρίδων που επισκέπτονται μια περιοχή μιας και οι ακρίδες αλλά και διάφορα άλλα έντομα αποτελούν την κύρια διατροφή του.
Όπως όλα τα ψαρόνια περνούν πολύ χρόνο περπατώντας στο έδαφος με γρήγορο βάδισμα, αναζητώντας τροφή.
Φωλιάζουν κατά μεγάλους αριθμούς, ακόμα και 3500 χιλιάδες ζευγάρια έχουν καταγραφεί, κυρίως ανάμεσα σε πέτρες, σε νταμάρια, σε τρύπες βράχων, δέντρων και κτηρίων. Η θηλυκιά γεννάει αργά την Άνοιξη από 4-6 λευκά αυγά, που τα κλωσάει για 11-15 ημέρες. Τα μικρά καταφέρνουν να ανεξαρτητοποιηθούν και να πετάξουν μέχρι την 19η μέρα της ζωής τους.
Τα Αγιοπούλια διαθέτουν μια μεγάλη γκάμα φωνητικών ικανοτήτων ανάλογη των ψαρονιών, με πλούσιο ρεπερτόριο κελαηδημάτων. Κελαηδούν συνήθως σε όρθια θέση με τρεμάμενα φτερά.
Η αποχώρησή τους είναι το ίδιο απρόσμενη όσο η εμφάνισή τους.
Το πουλί αυτό εντυπωσιάζει όχι μόνο για την ελκυστική του εμφάνιση αλλά και για τις ακανόνιστες επισκέψεις του στην χώρα μας.
Αν και το συναντούμε και με το όνομα Διαβολοπούλι για τις ζημιές που προξενεί κατά την εμφάνισή του στους ελαιώνες των Μεσογειακών χωρών, είναι ευρύτερα γνωστό με το όνομα Ακριδοθήρας ή Ακριδολόγος.
Το πουλί αυτό είναι γνωστό από τον 11ο αιώνα περίπου και το όνομά του έχει συνδεθεί με ένα θαύμα που καταγράφτηκε από την Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος. Όταν το γειτονικό νησί Άγιος Ευστράτιος είχε υποστεί μεγάλες ζημιές στις καλλιέργειές του από σμήνη ακρίδων, η επέμβαση ενός σμήνους αυτού του είδους των πουλιών έσωσε το νησί από την ολοκληρωτική καταστροφή. Το πουλί αυτό επισκέπτεται ακόμα και σήμερα το συγκεκριμένο νησί, εμφανίζεται σε στέπες, πεδιάδες, σε αγροτικές περιοχές, αλλά έχει εμφανιστεί και περιστασιακά σε ποτάμια όπως ο Νέστος και σε περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Β. Ελλάδα.
Πρόκειται για ένα συμπαγές πουλί μεγέθους μέχρι 22 εκατοστά, με δυνατά κοντά πόδια και μυτερό ράμφος. Το σώμα του καλύπτεται από ροζ φτέρωμα, ενώ στο κεφάλι, την ουρά και τα φτερά έχει μαύρο χρώμα. Στο ενήλικο αρσενικό διακρίνεται μια μεταλλική μοβ γυαλάδα στο κεφάλι και πράσινη στα φτερά του. Επίσης διακρίνεται ένα μακρύ πεσμένο μαύρο λοφίο στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το θηλυκό έχει πιο μουντά χρώματα και πιο κοντό λοφίο. Αντί για ροζ έχει μουντή καφετιά απόχρωση. Το νεαρό πουλί του είδους συχνά συγχέεται με το ψαρόνι με την διαφορά ότι το ράμφος του είναι πιο κιτρινωπό, πιο αμβλύ και κοντό από αυτά των ψαρονιών.
Το Αγιοπούλι έχει χαρακτηριστεί ως η νομάς του κόσμου των πουλιών. Συνήθως συναντώνται σε μεγάλα κοπάδια όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε στέπες της Ουκρανίας. Ξεχειμωνιάζει στην Ινδία. Είναι καλοκαιρινός επισκέπτης στην χώρα μας αλλά εμφανίζεται αιφνίδια, ακανόνιστα και ευκαιριακά από τον Μάιο μέχρι και τον Αύγουστο για να αναπαραχθεί αν βρει τις κατάλληλες συνθήκες. Η απροσδόκητη παρουσία του συνδέεται στενά με τα σμήνη ακρίδων που επισκέπτονται μια περιοχή μιας και οι ακρίδες αλλά και διάφορα άλλα έντομα αποτελούν την κύρια διατροφή του.
Όπως όλα τα ψαρόνια περνούν πολύ χρόνο περπατώντας στο έδαφος με γρήγορο βάδισμα, αναζητώντας τροφή.
Φωλιάζουν κατά μεγάλους αριθμούς, ακόμα και 3500 χιλιάδες ζευγάρια έχουν καταγραφεί, κυρίως ανάμεσα σε πέτρες, σε νταμάρια, σε τρύπες βράχων, δέντρων και κτηρίων. Η θηλυκιά γεννάει αργά την Άνοιξη από 4-6 λευκά αυγά, που τα κλωσάει για 11-15 ημέρες. Τα μικρά καταφέρνουν να ανεξαρτητοποιηθούν και να πετάξουν μέχρι την 19η μέρα της ζωής τους.
Τα Αγιοπούλια διαθέτουν μια μεγάλη γκάμα φωνητικών ικανοτήτων ανάλογη των ψαρονιών, με πλούσιο ρεπερτόριο κελαηδημάτων. Κελαηδούν συνήθως σε όρθια θέση με τρεμάμενα φτερά.
Η αποχώρησή τους είναι το ίδιο απρόσμενη όσο η εμφάνισή τους.
