Λοιπόν Κατερίνα, τα πράγματα είναι σχετικά. Έχω κι εγώ 3 μωράκια Τιμπράντο, και θέλω εφέτος για πρώτη φορά στη ζωή μου να κρατήσω ένα αρσενικό μικρούλη από το ζευγαράκι μου, διότι οι γονείς είναι μεγάλοι και δεν θα ήθελα να τους ξαναβάλω σε γέννες του χρόνου. Αυτά τα αρσενικά που έχω δώσει, βασικά 2 με τα οποία έχω επαφή, με ξετρελαίνουν με το κελάιδισμά τους στην κυριολεξία - κελαιδούν καλύτερα και από τον πατέρα τους και για αυτό θα ήθελα να έχω ένα.
Το δεύτερο δεδομένο που έχω είναι ότι δεν έχω πουλήσει ποτέ πουλάκι και όχι ότι το θεωρώ κακό, αλλά δεν μου είναι και απαραίτητο, αλλά έχω χαρίσει πάνω από 20-30 Τιμπράντο.
Τρίτον: πιθανά τουλάχιστον το ένα εκ των τριών μωρών φαντάζομαι ότι θα είναι θηλυκό και αυτό θα έχει φανεί πλέον τον Νοέμβριο με σχετική βεβαιότητα. Γενικά δεν έχω κάνει λάθος στο φύλο των πουλιών που έχω χαρίσει, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όμως τον Νοέμβριο το πράγμα πια φαίνεται.
Τέταρτο: (ουφ, σταματώ να μετράω, γιατί κουράστηκα) όπως καταλαβαίνεις ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν τα πουλιά θα επιβιώσουν, ειδικά όσο είναι μικρούλια.
Διατίθεμαι με όλην τη σχετικότητα που γράφω πιο πάνω - να ζουν, να υπάρχει θηλυκό, κλπ- να σου χαρίσω ένα κοριτσάκι που θα φροντίζεις για το υπόλοιπο της ζωής του. Αν έχω και δεύτερο, ευχαρίστως.
Τα πουλάκια μου είναι αρχέγονα, δλδ, έχουν το κλασικό πρασινοκιτρινοσπουργιτί χρώμα του άγριου καναρινιού, ίσως με ένα φτεράκι ουράς άσπρο.
Όμως θα πρέπει σε αυτό που θα μου πεις, να είσαι και σχετικά σίγουρη, ώστε να τα κρατήσω μέχρι τότε και να μην τα χαρίσω αλλού.
Τι λες;