Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος ανήκει στην οικογένεια των parakeet, λέξη που σημαίνει μακριά ουρά. Κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ασίας. Ανήκει στο γένος Psittacula, που είναι γνωστό σαν Ringneck parakeet.
Συναντάται στην Κεΰλάνη, στο Ανατολικό Αφγανιστάν, Δυτικό Πακιστάν και μεταξύ Ινδίας και Ινδοκίνας. Ζουν σε χαμηλό υψόμετρο σε μέρη όπως δάση, ζούγκλα αλλά και σε παραθαλάσσιες περιοχές. Είναι από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος πουλιά της οικογένειας, που περιλαμβάνει αρκετά γνωστά μας είδη όπως τα παπαγαλάκια Badgie, την ροζέλα eastern, τον indian ringneck,τον Monk ή Quaker Parakeet αλλά και τα λιγότερα γνωστά regent, plum headed και derbyan.
Έχει μια ελαφριά μαύρη γραμμή από το ράμφος προς τα μάτια, μια μαύρη λωρίδα στο χαμηλότερο μέρος του μάγουλου και ένα φαρδύ ροζέ κολάρο. Το ράμφος του είναι βαθύ κόκκινο. Τα θηλυκά είναι ελαφρύτερα από τα αρσενικά και δεν έχουν το ροζέ κολάρο ή τις μαύρες λωρίδες κάτω από τα μάγουλα.
Το Μέγεθος του Αλεξανδρινού παπαγάλου μπορεί να μεγαλώσει μέχρι τα 58 εκατοστά.
Το προσδόκιμο ζωής τους μπορεί να φτάσει τα 40 χρόνια.
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Parakeets, ο Αλεξανδρινός παπαγάλος δεν μένει με το ταίρι του για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το κάθε ζευγάρι χρειάζεται δυο φωλιές και μόλις επιλεγεί ηκατάλληλη φωλιά, η θηλυκή γεννάει 2-4 αυγά. Και οι δυο γονείς κλωσάνε τα αυγά. Τα νεαρά αρσενικά αποκτούν το τελικό τους φτέρωμα στην ηλικία των 2 ετών.
Πηγή Alexandrine Parakeet, Psittacula eupatria
Γνωρίστε τον Αλεξανδρινό παπαγάλο
Συναντάται στην Κεΰλάνη, στο Ανατολικό Αφγανιστάν, Δυτικό Πακιστάν και μεταξύ Ινδίας και Ινδοκίνας. Ζουν σε χαμηλό υψόμετρο σε μέρη όπως δάση, ζούγκλα αλλά και σε παραθαλάσσιες περιοχές. Είναι από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος πουλιά της οικογένειας, που περιλαμβάνει αρκετά γνωστά μας είδη όπως τα παπαγαλάκια Badgie, την ροζέλα eastern, τον indian ringneck,τον Monk ή Quaker Parakeet αλλά και τα λιγότερα γνωστά regent, plum headed και derbyan.
Περιγραφή
Το γένος αυτό έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό ένα χρωματιστό κολάρο γύρω από τον λαιμό στα αρσενικά πουλιά ή μια λωρίδα στην περιοχή του πηγουνιού. Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος έχει μεγάλο κεφάλι, γεμάτο σώμα και μακριά ουρά. Το αρσενικό έχει γενικότερα πράσινο φτέρωμα ενώ στα μάγουλα έχει χρώμα σε τόνους γκρίζο-μπλε και κόκκινες κηλίδες στα φτερά πτήσης.Έχει μια ελαφριά μαύρη γραμμή από το ράμφος προς τα μάτια, μια μαύρη λωρίδα στο χαμηλότερο μέρος του μάγουλου και ένα φαρδύ ροζέ κολάρο. Το ράμφος του είναι βαθύ κόκκινο. Τα θηλυκά είναι ελαφρύτερα από τα αρσενικά και δεν έχουν το ροζέ κολάρο ή τις μαύρες λωρίδες κάτω από τα μάγουλα.
Το Μέγεθος του Αλεξανδρινού παπαγάλου μπορεί να μεγαλώσει μέχρι τα 58 εκατοστά.
Το προσδόκιμο ζωής τους μπορεί να φτάσει τα 40 χρόνια.
Διατροφή
Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος τρώει ποικιλία από σπόρους, φρούτα, λαχανικά αλλά και πέλετς εμπορίου. Ιδιαίτερη προτίμηση δείχνουν σε αμύγδαλα και καρύδια. Φυσικά μπορούν να ακολουθήσουν και την ανθρώπινη διατροφή όπως μαγειρεμένο κοτόπουλο, ρύζι και όσπρια με την προϋπόθεση όμως αυτές οι τροφές να μην μένουν παραπάνω από 4 ώρες στο κλουβί γιατί αλλοιώνονται. Τροφές όπως αβοκάντο, σοκολάτα κτλ που είναι επικίνδυνες για τους παπαγάλους πρέπει να αποφεύγονται. Φρέσκο νερό και φαγητό πρέπει να παρέχονται καθημερινά.Φροντίδα
Αυτό το μεγάλο σε μέγεθος είδος παπαγάλου χρειάζεται και αναλόγως μεγάλο κλουβί, τα παιχνίδια και οι πατήθρες του οποίου θα πρέπει να καθαρίζονται σε εβδομαδιαία βάση. Επειδή αυτά τα πουλιά λατρεύουν το πέταγμα θα πρέπει να μένουν εκτός κλουβιού για δυο ώρες τουλάχιστον για να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη τους.Συμπεριφορά
Στην φύση οι Αλεξανδρινοί παπαγάλοι ζούνε σε μικρά σμήνη κατά την διάρκεια της μέρας και ξεκουράζονται σε πολύ μεγαλύτερα σμήνη κατά την διάρκεια της νύχτας. Είναι πολύ ενεργητικά πουλιά. Εκτός από το να πετάνε που είναι πολύ σημαντικό για όλα τα Parakeets, αρέσκονται και να μασάνε. Πρέπει να τους παρέχονται αρκετά ξύλα για μάσημα, πολλά παιχνίδια και πατήθρες.Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Parakeets, ο Αλεξανδρινός παπαγάλος δεν μένει με το ταίρι του για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το κάθε ζευγάρι χρειάζεται δυο φωλιές και μόλις επιλεγεί ηκατάλληλη φωλιά, η θηλυκή γεννάει 2-4 αυγά. Και οι δυο γονείς κλωσάνε τα αυγά. Τα νεαρά αρσενικά αποκτούν το τελικό τους φτέρωμα στην ηλικία των 2 ετών.
Προβλήματα συμπεριφοράς
Τα προβλήματα συμπεριφοράς των παπαγάλων συνήθως πηγάζουν από την έλλειψη εμπιστοσύνης, την μοναξιά και την ρουτίνα στη ζωή του πουλιού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα συμπεριφορές όπως μάδημα φτερών, δαγκώματα και δυνατές κραυγές.Διαθεσιμότητα
Τα πουλιά αυτά αναπαράγονται επιτυχώς σε αιχμαλωσία αν και δεν είναι πολύ συνηθισμένα στα ελληνικά πέτσοπ.Πηγή Alexandrine Parakeet, Psittacula eupatria
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
