Αρκετές φορές έχω συναντήσει αυτό το φαινόμενο όταν αυτά προέρχονται από βιοτεχνίες ή παρασκευαστήρια προετοιμασίας τροφών. Ασφαλώς εκεί δεν τους ενδιαφέρει το "κόκαλο" αλλά η ίδια η σουπιά και τα υποπροϊόντα πουλιούνται με το κιλό. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις η οσμή είναι χαρακτηριστική.
Οι τροφές μυρίζουν όταν έχουν αλλοιωθεί, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση τα κόκκαλα σουπιάς που πήρες περιέχουν "υγρά" της τροφής σε αλλοίωση.
Όπως σου γράφει κι ο Γιάννης πρέπει οπωσδήποτε μετά από καλό πλύσιμο να βράζονται ώστε να σκοτώνονται τα βακτήρια.
Στη συνέχεια και για αρκετές μέρες στον ήλιο, αν απουσιάζει μπορείς να τα τοποθετήσεις κοντά στις σωλήνες του λέβητα, στη σόμπα, ή ακόμη και στο φούρνο σε χαμηλές θερμοκρασίες 40-50ο C, ώστε να στεγνώσουν και μετά εντελώς άοσμα και στεγνά να προσφέρονται στα πτηνά.
Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι μ΄αυτά που έρχονται στα χέρια μας όταν στο φαγητό της οικογένειας υπάρχει και η σουπιά.
Ταύτιση απόψεων και με τη Μαρία!
