Γενικά Αξεχαστες στιγμες με τους φτερωτους φιλους

[GrJim]

Ξεκινάω αυτο το θεμα ωστε να πουμε-γραψουμε αξεχαστες στιγμες που εχουμε περασει με τους φτερωτους φιλους μας. (sorry αν υπάρχει παρόμοιο θέμα, έψαξα αλλά δε βρηκα κατι).

Αφού ανοιξα αυτο το θεμα, θα αρχίσω πρώτος.:D

Πριν απο 2 περιπου εβδομαδες, πηγα στο χωριο μου και πήρα και τον Chibi μαζί μου. Στο αυτοκίνητο ήταν μέσα στο κλουβί του σκεπασμένος με μια πετσετα. Όταν φτάσαμε τον έβαλα σε μια γωνία για να συνηθίσει το μέρος. Μετά από 2-3 ωρίτσες σκέφτηκα να τον αφήσω κάτω στο γκαζόν για να δω τι θα κάνει! Έπρεπε να ήσταν εκεί να τον βλέπατε! Σαν τρελός έκανε! Μασουλουσε ξυλαράκια, χτυπούσε τα φτεράκια του, σφύριζε! Μου φάνηκε πάντως πολύ χαρούμενος και ότι το ευχαριστήθηκε! Στον γυρισμό ήρθε και κούρνιασε μέσα στη ζακέτα που φορούσα. Αυτή ήταν η αφορμή που σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το θέμα.
Ίσως να είναι λίγο κουραστικό, αλλά πιστεύω θα ειπωθούν όμορφες στιγμές και συναισθήματα!
Ευχαριστώ για την υπομονή σας.

 

[Lefterhs]

Θα μπορούσα να περιγράψω άπειρες στιγμές με τον Ρόκο, που μ' έκαναν να νοιώσω απίστευτα συναισθήματα, αλλά εκείνο που μου έχει μείνει στο μυαλό και με άφησε και με την απορία, αν τελικά καταλαβαίνουν περισσότερα απ' όσα νομίζουμε, είναι το εξής: πριν λίγο καιρό ήρθε στο σπίτι μία φίλη η οποία ήταν στεναχωρεμένη κι έκλαιγε. Εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι ο Ροκάκος δεν πηγαίνει σε ξένους και ειδικά σε γυναίκες, πόσο μάλλον αν τους βλέπει για πρώτη φορά όπως συνέβαινε με την συγκεκριμένη κοπέλα. Μόλις την είδε που έκλαιγε, πήγε αμέσως επάνω της, κάθησε λίγο πιο κάτω από το σαγόνι της και την κοιτούσε στα μάτια ακίνητος, βγάζοντας σιγανές φωνούλες. Έμεινε εκεί γύρω στα 20΄και έφυγε από πάνω της, μόνο όταν αυτή σταμάτησε να κλαίει...

 

[roulavla]

Το ίδιο συνέβη και σε μένα με τον Μήτσο μου. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν ήμουνα καλά, είχαν συμβεί διάφορα πράγματα στη δουλειά και ήμουνα ψυχολογικά πεσμένη. Ο Μήτσος μόλις έμπαινα στο σπίτι ερχόταν επάνω μου, με φιλούσε συνέχεια και με κοιτούσε. Μόλις του χαμογελούσα τότε πήγαινε στο κλουβί του και άρχιζε ένα τρελό χορό και παιχνίδι.
Και μετά σου λένε ότι τα πουλιά δεν έχουν νοημοσύνη!

 

[theo40gr]

εγω δε θα ξεχασω τον τροπο που με διαλεξε ο πιπικος.. Εγω στεναχορημενος απο την φυγη της παπαγαλινας μου μπαινω
σε πετ να χαζεψω προβληματισμενος αν θαπρεπε να ξαναπαρω
παπαγαλο.. Κλουβι με 3 ζακουδακια μεσα πλησιαζω κοντα.. Τα δυο παγερα αδιαφορα.. Ο πιπικος σα να κεραυνοβοληθηκε απο κατι.. Κατεβαινει χωνει το κεφαλακι του στα καγκελα και αρχισε να μου γλυφει το προσωπο.. Παω να απομακρυνθω και αρχιζει να σκουζει.. Οποτε.. Καλα πουχα τη καρτα μου μαζι.. Εφυγα μαζι με τον πιπικο, απο τοτε.. Δυο χρονια τωρα.. Μαλλον με παιδι εχω να κανω παρα με παπαγαλο