Καλημέρα σε όλους,
είμαι στο γραφείο τώρα που γράφω και το μυαλό μου είναι στο σπίτι όπου είναι και οι μικροί φίλοι μου, πολλοί απο εσάς ίσως με καταλάβουν. Ξεκίνησα πρίν 3 χρόνια περίπου να ασχολούμε με τα καναρίνια τελείως τυχαία, αγόρασα το πρώτο μου καναρίνι το οποίο σαν άσχετος έκανα για αυτό τα πιο απλά πράγματα δηλαδή φαγητό νερό καθαρό κλουβι και τίποτα άλλο. Έμενα τότε σε ένα 2αράκι στον Βύρωνα στον 6 όροφο μία μέρα γυρνώντας απο τήν δουλειά βρήκα το κλουβί να κρατιέται στην μία μόνο πρόκα απο τις 2 που το κρέμαγα στον τοίχο του μπαλκονιού και μέσα το καναρίνι μου ΧΩΡΙΣ κεφάλι, το σοκ που έπαθα ήταν μεγάλο (μετά έμαθα ότι λόγο του Υμηττού το βράδι κατεβένουν αρπαχτικά για αναζήτηση τροφής). Μετά απο λίγες μέρες αγώρασα το 2 καναρίνι μου και δεν το έβγαζα καθόλου στο μπαλκόνι χωρίς να είμαι εγώ μαζί του, το είχα μπορώ να πώ βάση με αυτά που γνώριζα τότε καλύτερα και απο εμένα. Μια μέρα το θυμάμε σαν και τώρα ήταν Σάββατο είδα το πουλί στον πάτο και φουσκωμένο, τρομοκρατήθηκα και δεν ήξερα τι να κάνω, τότε ανακάλυψα αυτό το σάιτ και με την βοήθεια του Σταύρου προσπάθησα να το σώσω αλλά ήταν τελικά αργά το πουλί πέθανε την επόμενη μέρα σχεδόν στα χέρια μου(αυτό που δεν θά ξεχάσω ποτέ είναι το βλέμα του πουλιού όταν του έδινα φάρμακα η το είχα δίπλα μου στο κλουβί. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον Σταύρο με ενθάρυνε να συνεχείσω και να μην θεωρώ τον εαυτό μου ώς υπεύθυνο για τον χαμό και τών 2 πουλιών, μου πρότεινε να αγωράσω και τρίτο πουλί και ειδικότερα απο κάποιον εκτρωφέα ώστε 1ον το πουλί να είναι απο θέμα υγείας σε καλή κατάσταση και 2ον να μπορεί να με συμβουλεύει καλύτερα απο θέματα υγείας, διατροφής, αναπαραγωγής και ότι χρειαζόμουνα. Έτσι γνώρισα τον Δημήτρη Ανδρέου και ξεκίνησα και έγω να μαθαίνω πόλλα για τα καναρίνια. Το 2007 ήταν η πρώτη αναπαραγωγική περίοδος για εμένα με 2 ζευγάρια και πολλές ατυχίες απο θέμα προσωπικής υγείας(θυμάσε Δημήτρη;) αλλά παρόλα αυτά και με την βοήθεια του Δημήτρη κατάφερα να μου ζήσει ενα καναρινάκι το οποίο σήμερα το έχω στην ζευγαρώστρα και περιμένω να ετοιμαστεί και αυτό με την σειρά του να μου δώσει έστω ένα ακόμα
Αυτά όλα τα έγραψα γιατί θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους δύο ανθρώπους στον Σταύρο που με ενθάρυνε να συνεχήσω και στον Δημήτρη που με τις γνώσεις του αλλά και με την υπομονή του ( τον έπρηζα!) με κολλήσανε αυτό το μικρόβιο να ασχοληθώ με κάτι που με γεμίζει χαρά αλλα και δημιουργία. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ!
Ευχαριστώ πολύ
Φιλικά Άκης
είμαι στο γραφείο τώρα που γράφω και το μυαλό μου είναι στο σπίτι όπου είναι και οι μικροί φίλοι μου, πολλοί απο εσάς ίσως με καταλάβουν. Ξεκίνησα πρίν 3 χρόνια περίπου να ασχολούμε με τα καναρίνια τελείως τυχαία, αγόρασα το πρώτο μου καναρίνι το οποίο σαν άσχετος έκανα για αυτό τα πιο απλά πράγματα δηλαδή φαγητό νερό καθαρό κλουβι και τίποτα άλλο. Έμενα τότε σε ένα 2αράκι στον Βύρωνα στον 6 όροφο μία μέρα γυρνώντας απο τήν δουλειά βρήκα το κλουβί να κρατιέται στην μία μόνο πρόκα απο τις 2 που το κρέμαγα στον τοίχο του μπαλκονιού και μέσα το καναρίνι μου ΧΩΡΙΣ κεφάλι, το σοκ που έπαθα ήταν μεγάλο (μετά έμαθα ότι λόγο του Υμηττού το βράδι κατεβένουν αρπαχτικά για αναζήτηση τροφής). Μετά απο λίγες μέρες αγώρασα το 2 καναρίνι μου και δεν το έβγαζα καθόλου στο μπαλκόνι χωρίς να είμαι εγώ μαζί του, το είχα μπορώ να πώ βάση με αυτά που γνώριζα τότε καλύτερα και απο εμένα. Μια μέρα το θυμάμε σαν και τώρα ήταν Σάββατο είδα το πουλί στον πάτο και φουσκωμένο, τρομοκρατήθηκα και δεν ήξερα τι να κάνω, τότε ανακάλυψα αυτό το σάιτ και με την βοήθεια του Σταύρου προσπάθησα να το σώσω αλλά ήταν τελικά αργά το πουλί πέθανε την επόμενη μέρα σχεδόν στα χέρια μου(αυτό που δεν θά ξεχάσω ποτέ είναι το βλέμα του πουλιού όταν του έδινα φάρμακα η το είχα δίπλα μου στο κλουβί. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον Σταύρο με ενθάρυνε να συνεχείσω και να μην θεωρώ τον εαυτό μου ώς υπεύθυνο για τον χαμό και τών 2 πουλιών, μου πρότεινε να αγωράσω και τρίτο πουλί και ειδικότερα απο κάποιον εκτρωφέα ώστε 1ον το πουλί να είναι απο θέμα υγείας σε καλή κατάσταση και 2ον να μπορεί να με συμβουλεύει καλύτερα απο θέματα υγείας, διατροφής, αναπαραγωγής και ότι χρειαζόμουνα. Έτσι γνώρισα τον Δημήτρη Ανδρέου και ξεκίνησα και έγω να μαθαίνω πόλλα για τα καναρίνια. Το 2007 ήταν η πρώτη αναπαραγωγική περίοδος για εμένα με 2 ζευγάρια και πολλές ατυχίες απο θέμα προσωπικής υγείας(θυμάσε Δημήτρη;) αλλά παρόλα αυτά και με την βοήθεια του Δημήτρη κατάφερα να μου ζήσει ενα καναρινάκι το οποίο σήμερα το έχω στην ζευγαρώστρα και περιμένω να ετοιμαστεί και αυτό με την σειρά του να μου δώσει έστω ένα ακόμα
Αυτά όλα τα έγραψα γιατί θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους δύο ανθρώπους στον Σταύρο που με ενθάρυνε να συνεχήσω και στον Δημήτρη που με τις γνώσεις του αλλά και με την υπομονή του ( τον έπρηζα!) με κολλήσανε αυτό το μικρόβιο να ασχοληθώ με κάτι που με γεμίζει χαρά αλλα και δημιουργία. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ!
Ευχαριστώ πολύ
Φιλικά Άκης
