Ελένη, βλέποντας την ταΐστρα σου, έχω να σου πω τα ακόλουθα:
Πρώτα από όλα συγχαρητήρια που έβαλες και τα παιδιά να συμμετέχουν στο έργο. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στη διαπαιδαγώγηση, κατά τη γνώμη μου. Από την άλλη πλευρά ελπίζω η ταΐστρα να είναι, ιδανικά, σε άλλον χώρο από αυτόν στον οποίο βρίσκονται τα πτηνά σου, διότι σε γενικές γραμμές θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί η οποιαδήποτε επαφή των οικόσιτων πουλιών με ελεύθερα, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών, αν π.χ. κάποιο άγριο πουλάκι καθήσει πάνω στο κλουβί ενός πετ. Μετά, θα προτιμούσα στη θέση σου η ταΐστρα να βρίσκεται σε στεγασμένο χώρο, π.χ, στην άκρη ενός μπαλκονιού, ώστε να μην βρέχεται, διότι οι νοτισμένοι σπόροι συχνά αναπτύσσουν παθογόνους μικροοργανισμούς. Τέλος, δεν μου φαίνεται καθόλου καλή ιδέα, η ταΐστρα να βρίσκεται κοντά στα σύρματα στα οποία απλώνεις, διότι ενδεχομένως τα τελευταία να λερωθούν από κουτσουλιές, και δεν είναι μόνο η καθαριότητα που θα σε απασχολήσει, αλλά και κάποια μολυσματικά παράσιτα που μπορεί να μεταφερθούν, υπό ορισμένες σπάνιες βεβαίως συνθήκες από τα πουλιά στον άνθρωπο (ειδικά σε ανοσοκατεσταλμένους ή σε μικρά παιδιά).
Οπότε, θα έλεγα, αν είναι εύκολο κρέμασε την ταΐστρα από μία κρεμάστρα, ένα σύρμα ή κάτι άλλο σε στεγασμένο χώρο, μακρυά από τα πτηνά και την μπουγάδα σου.
