Καλησπέρα σε όλους!! Με την γιασμιν τα πάμε πολύ καλά τις τελευταίες μέρες. Κάθεται στο χέρι μου για πολύ ώρα κα δεν φαίνεται να φοβάται την κοντινή απόσταση που είμαστε όταν την πιάνω. Όμως συνεχίζουμε να έχουμε θέμα με το δάγκωμα. Πλέον πριν την πιάσω φοράω μανίκι το οποίο το φτάνω μέχρι να το πιάσω με την παλάμη μου . Δαγκώνει δυνατά, μου έκανε βαθιές πληγες προχθές και δεν αντιδραω οπότε τις περισσότερες φορές σταματάει γιατί καταλαβαίνει ότι δεν κερδίζει τίποτα με αυτό. Κάποιες τις αποφευγω επειδή τυχαίνει να δαγκώνει μόνο το ύφασμα.
μπορω να κανω κατι αλλο για να μην δαγκωνει ?
Έχετε να μου προτείνετε γάντια? Κατά προτίμηση κάτω των 30 ευρώ αν υπάρχουν. Ευχαριστώ!
μπορω να κανω κατι αλλο για να μην δαγκωνει ?
Έχετε να μου προτείνετε γάντια? Κατά προτίμηση κάτω των 30 ευρώ αν υπάρχουν. Ευχαριστώ!
σήμερα την είχα έξω ένα 2ωρο όπως κάθε μέρα τις ίδιες ώρες. Δεν την ταλαιπωρω με πολλά πολλά, ίσα ίσα να καταλάβει πως δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο μαζί μου πόσο μάλλον με το χέρι μου. Την πήρα και κάτσαμε στον καναπέ, αυτή στο χέρι μου και σχεδόν την πήρε ο ύπνος μετά που εκανε καλλωπισμό στα φτερά της . Πέρασε ένα 40λεπτο και σηκώθηκα σιγά σιγά να την κάνω μια βόλτα στο σπιτι και να την βάλω στο κλουβί. Την έβαζα από χέρι σε χέρι και το μόνο που έκανε ήταν να το δαγκώνει απαλά να το επεξεργαστεί. Σιγά σιγά ανέβηκε στον ώμο μου και ύστερα στο κεφάλι μου 
την πήρα, της δωσα μερικά χάδια στο κεφάλι και πρώτη φορά τα δέχτηκε με τόση χαρά. Δεν με ξαναδαγκωσε δυνατά σήμερα, ούτε λιγο πιο απόγευμα που την πήρα στα χέρια μου . Χαίρομαι που μετά από ένα 6μηνο η υπομονή και η αγάπη μου για εκείνη έγινε αποδεκτή. Ίσως να μην χρειαστώ γαντι τελικά. Μου φαίνεται αστείο πως κάθε φορά που κάνω ένα θέμα στο φόρουμ, μετά η συμπεριφορά της αμέσως αλλάζει προς το καλύτερο. Ίσως είχε ανάγκη την επαφή μαζί μου μετά από έναν μήνα που δεν τις έδινα σημασία λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισα. Ας μην κρυφτώ και ας πω πως τελευταία έχανα ελπίδες, αλλά σκέφτηκα πως δεν φταίει αυτή για αυτά που έχει περάσει και χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Όπως κάθε φοβισμένο ζώο. Εύχομαι όλοι οι νέοι ιδιοκτήτες δεινοσαύρων να καταφέρουν να ζήσουν αυτό το συναίσθημα που νιώθω εγώ τις τελευταίες μέρες. Ας μην σας κουράζω άλλο λοιπόν, να το κοριτσι μου στον ωμο μου 
