Η Γαλαζοπαπαδίτσα είναι ένα μικρό πανέμορφο πουλάκι με χαρακτηριστική γαλάζια κορώνα. Είναι κατεξοχήν εντομοφάγα πουλιά αλλά επιλέγουν και φρούτα και σπόρους.
Η γαλαζοπαπαδίτσα είναι ένα ενδημικό είδος που συναντάται ευρύτατα και είναι διαδεδομένο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, την αλπική και δυτική Ασία και τα παράλια της Βορείου Αφρικής. Η Ευρωπαϊκή της ονομασία είναι Blue tit.
Το μικρόσωμο, στρουμπουλό και ζωηρό πουλάκι που το μέγεθός του δεν ξεπερνάει τα 12 εκατοστά. Αυτό την κάνει ευκίνητο πουλί αν και σπάνια θα το δει κανείς να κινείται στο έδαφος. Τις περισσότερες φορές θα το εντοπίσουμε να πεταρίζει από κλαδί σε κλαδί αναζητώντας την τροφή του.
Η γαλαζοπαπαδίτσα έχει κοντό λαιμό, μικρό ράμφος και μαγευτικό πολύχρωμο φτέρωμα. Πήρε το όνομά της από την ξεχωριστή γαλάζια κορώνα που έχει στο κατάλευκο κεφάλι της και την ουρά της. Η μαύρη οφθαλμική λωρίδα, της προσδίδει μια ιδιαίτερη γοητεία. Το κάτω μέρος του σώματός της είναι έντονο κίτρινο που διαχωρίζεται από μια γκριζόμαυρη κεντρική λωρίδα στο στήθος.
Τα νεαρά πουλιά έχουν γκρίζο μπερέ, ενώ τα φτερά στα καλυπτήρια των αυτιών είναι κιτρινωπά.
Τους χειμωνιάτικους μήνες η γαλαζοπαπαδίτσα κινείται σε μικτά μεγάλα κοπάδια κελαηδώντας με λεπτά, καθαρά καλέσματα, με μακρόσυρτες νότες και γλυκές τρίλιες. Συχνά οι ήχοι τους θυμίζουν σταχτοσουσουράδες και βουνοδεντροβάτες. Κελαηδάει συνήθως από Φλεβάρη μέχρι Ιούνιο που είναι και μήνες που ξεκινά η αναπαραγωγική διαδικασία.
Εντυπωσιακές είναι οι ακροβατικές ικανότητες που επιδεικνύουν, αφού είναι από τα ευέλικτα εκείνα πουλιά που κρέμονται ανάποδα από τα κλαδιά προκειμένου να αναζητήσουν την τροφή τους.
Τοποθετούν στην φωλιά υλικά όπως βρύα, μαλλί, τρίχες, φτερά και κατά τον Απρίλιο ή Μάιο γεννούν φυσιολογικά 7-8 αυγά ενώ πολύ συχνά αγγίζουν και τα 12 αυγά.
Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους υφίσταται σημαντικές μειώσεις μιας και δεν υπάρχουν παντού οι κατάλληλες συνθήκες φωλιάσματος, η τροφή τους μειώνεται σταδιακά λόγω της χρήσης φυτοφαρμάκων και ο μέσος όρος ζωής τους αγγίζει σχεδόν τον ενάμιση χρόνο.
Η γοητευτική και ταυτόχρονα ελκυστική εμφάνισή της, κάνει τη γαλαζοπαπαδίτσα ιδιαίτερα αγαπητή στους ανθρώπους που στη προσπάθεια τους να βοηθήσουν αυτά τα πανέμορφα πουλάκια στην επιβίωσή τους, τους προσφέρουν όχι μόνο φαγητό σε εξωτερικές ταΐστρες κήπου, αλλά και τεχνητές φωλιές προκειμένου να αναπαραχθούν με επιτυχία και να τους εξασφαλίσουν ένα πρόσφορο περιβάλλον ζωής.
Βίντεο Γαλαζοπαπαδίτσας
Ελληνική ονομασία: Γαλαζοπαπαδίτσα, Κυανιστής ο κυανίζων
Αγγλική ονομασία: Eurasian blue tit
Τάξη: Στρουθιόμορφα (Passeriformes)
Οικογένεια: Παρίδες (Paridae)
Γένος: Κυανιστές (Cyanistes)
Είδος: C. caeruleus
C. c. caeruleus *
C. c. calamensis *
C. c. obscurus
C. c. ogliastrae
C. c. orientalis
C. c. persicus
C. c. raddei
C. c. satunini
* Απαντώνται στην Ελλάδα.
Η Γαλαζοπαπαδίτσα
Η γαλαζοπαπαδίτσα είναι ένα ενδημικό είδος που συναντάται ευρύτατα και είναι διαδεδομένο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, την αλπική και δυτική Ασία και τα παράλια της Βορείου Αφρικής. Η Ευρωπαϊκή της ονομασία είναι Blue tit.
Το μικρόσωμο, στρουμπουλό και ζωηρό πουλάκι που το μέγεθός του δεν ξεπερνάει τα 12 εκατοστά. Αυτό την κάνει ευκίνητο πουλί αν και σπάνια θα το δει κανείς να κινείται στο έδαφος. Τις περισσότερες φορές θα το εντοπίσουμε να πεταρίζει από κλαδί σε κλαδί αναζητώντας την τροφή του.
Η γαλαζοπαπαδίτσα έχει κοντό λαιμό, μικρό ράμφος και μαγευτικό πολύχρωμο φτέρωμα. Πήρε το όνομά της από την ξεχωριστή γαλάζια κορώνα που έχει στο κατάλευκο κεφάλι της και την ουρά της. Η μαύρη οφθαλμική λωρίδα, της προσδίδει μια ιδιαίτερη γοητεία. Το κάτω μέρος του σώματός της είναι έντονο κίτρινο που διαχωρίζεται από μια γκριζόμαυρη κεντρική λωρίδα στο στήθος.
Διάκριση φύλου
Και στα δύο φύλα της, η γαλαζοπαπαδίτσα έχει φαρδύ μπλε κολάρο στον αυχένα, πρασινογάλαζο φτέρωμα στην πλάτη, και λαμπερό γαλάζιο στις φτερούγες και στην καμπή της ουράς. Αμυδρά διακρίνεται μια λευκή ρίγα φτερούγας. Η θηλυκή γαλαζοπαπαδίτσα δεν έχει ουσιαστικές διαφορές με το αρσενικό παρά μόνο στην θαμπάδα των χρωμάτων.Τα νεαρά πουλιά έχουν γκρίζο μπερέ, ενώ τα φτερά στα καλυπτήρια των αυτιών είναι κιτρινωπά.
Γεωγραφική κατανομή και βιότοποι
Ο φυσικός της βιότοπος είναι τα φυλλοβόλα και μικτά δάση, κυρίως τα δάση βελανιδιάς, τα πάρκα, οι οπωρώνες και οι κήποι, ενώ σπανιότερα θα το συναντήσουμε σε θαμνώδεις εκτάσεις ή σε καλλιέργειες.Τους χειμωνιάτικους μήνες η γαλαζοπαπαδίτσα κινείται σε μικτά μεγάλα κοπάδια κελαηδώντας με λεπτά, καθαρά καλέσματα, με μακρόσυρτες νότες και γλυκές τρίλιες. Συχνά οι ήχοι τους θυμίζουν σταχτοσουσουράδες και βουνοδεντροβάτες. Κελαηδάει συνήθως από Φλεβάρη μέχρι Ιούνιο που είναι και μήνες που ξεκινά η αναπαραγωγική διαδικασία.
Διατροφή
Είναι κατεξοχήν εντομοφάγα πουλιά για αυτό και θεωρούνται ιδιαίτερα χρήσιμα στη γεωργία, μιας και τρέφονται με έντομα, ζωύφια και παράσιτα που καταστρέφουν τα φυτά. Επίσης τρώνε συχνά μπουμπούκια δέντρων από τους οπωρώνες, ελπίζοντας να συλλέξουν μαζί και διάφορα έντομα, αλλά επιλέγουν και κάποια μαλακά φρούτα και σε μικρότερο ποσοστό σπόρους.Εντυπωσιακές είναι οι ακροβατικές ικανότητες που επιδεικνύουν, αφού είναι από τα ευέλικτα εκείνα πουλιά που κρέμονται ανάποδα από τα κλαδιά προκειμένου να αναζητήσουν την τροφή τους.
Αναπαραγωγή
Είναι κοινό φαινόμενο στις γαλαζοπαπαδίτσες να φωλιάζουν με ευκολία σε έτοιμες φωλιές - κουτιά και να διαπραγματεύονται συχνά την κατοχή τους με τους δεντροσπουργίτες, ειδικά όταν επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες με πολύ κρύο και υγρασία. Μπορούν ακόμα να βρουν καταφύγιο σε οποιαδήποτε κατάλληλη τρύπα σε δέντρο ή σε τοίχωμα.Τοποθετούν στην φωλιά υλικά όπως βρύα, μαλλί, τρίχες, φτερά και κατά τον Απρίλιο ή Μάιο γεννούν φυσιολογικά 7-8 αυγά ενώ πολύ συχνά αγγίζουν και τα 12 αυγά.
Πληθυσμός και προστασία
Φυσικοί εχθροί της γαλαζοπαπαδίτσας είναι οι σκίουροι, οι δρυοκολάπτες, και διάφορα άλλα αρπαχτικά όπως νυφίτσες, γάτες κτλΤα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους υφίσταται σημαντικές μειώσεις μιας και δεν υπάρχουν παντού οι κατάλληλες συνθήκες φωλιάσματος, η τροφή τους μειώνεται σταδιακά λόγω της χρήσης φυτοφαρμάκων και ο μέσος όρος ζωής τους αγγίζει σχεδόν τον ενάμιση χρόνο.
Η γοητευτική και ταυτόχρονα ελκυστική εμφάνισή της, κάνει τη γαλαζοπαπαδίτσα ιδιαίτερα αγαπητή στους ανθρώπους που στη προσπάθεια τους να βοηθήσουν αυτά τα πανέμορφα πουλάκια στην επιβίωσή τους, τους προσφέρουν όχι μόνο φαγητό σε εξωτερικές ταΐστρες κήπου, αλλά και τεχνητές φωλιές προκειμένου να αναπαραχθούν με επιτυχία και να τους εξασφαλίσουν ένα πρόσφορο περιβάλλον ζωής.
Βίντεο Γαλαζοπαπαδίτσας
Ονοματολογία και συστηματική ταξινόμηση
Διωνυμική ονομασία: Cyanistes caeruleusΕλληνική ονομασία: Γαλαζοπαπαδίτσα, Κυανιστής ο κυανίζων
Αγγλική ονομασία: Eurasian blue tit
Τάξη: Στρουθιόμορφα (Passeriformes)
Οικογένεια: Παρίδες (Paridae)
Γένος: Κυανιστές (Cyanistes)
Είδος: C. caeruleus
Υποείδη
C. c. balearicusC. c. caeruleus *
C. c. calamensis *
C. c. obscurus
C. c. ogliastrae
C. c. orientalis
C. c. persicus
C. c. raddei
C. c. satunini
* Απαντώνται στην Ελλάδα.
Σχετικό περιεχόμενο
Καλόγερος - Great tit (Parus major)Media γαλαζοπαπαδίτσας