Κι εγώ το ιδιο πίστευα, οτι οι αρσενικοί κάναρος βοηθούν και στις περισσότερες περιπτώσεις αυτο ισχύει. Είχα όμως έναν επέρυσι που τι να σου πω: αυγά βρήκα σπασμένα μέσα στη φωλιά, αυγά σπασμένα κάτω, λέω δεν μπορεί άσπορα θα ´ταν, η θηλυκια τα πέταξε κλπ. Αμ δε! Γεννιούνται τα παιδιά του, αμέσως βρίσκω το ένα κάτω, στον πάτο του κλουβιού. Φρικαρα. Το ξαναβαζω μέσα. Μετα απο 5´ παλι κάτω. Ξανά μανά τα ίδια. Την πρώτη μέρα έγινε πολλές φορες αυτο, μέχρι του σημείου να το βάλω στην άλλη μου καναρα που κλωσσαγε, για να το ζεστάνει. Μετά, το βράδυ το ξαναγύρισα στη φωλιά. Τα ίδια και με ένα άλλο πουλάκι που βγήκε την ίδια μέρα. Η δε καναρα δεν ξε κούναγε ρούπι. Είχε περάσει το 24 ωρο και δεν είχε ταΐσει, ο ίδιος είχα ήδη πάθει λαλά και ξεκίνησα τη σίτιση των μικρών, βρίζοντας τη θηλυκια.
Φυσικά, όταν είδα κάτι παράξενο στα δάχτυλα του ενός νεοσσού, που στη συνέχεια απεδείχθη οτι του τα είχε κόψει, κι έτσι έμειναν μισά, ξεκίνησα παρακολούθηση. Δε χρειάστηκε πολυ: ο τύπος πήγαινε στη φωλιά και τα τσιμπαγε, τα πέταγε έξω κλπ. Και για αυτο η θηλυκια δε σηκωνόταν να πάει να φάει και να ταΐσει. Φυσικά τον χώρισα, τον κράτησα μέχρι να ολοκληρώσει την πτερόρροια του και τον έδωσα σε ένα φίλο μου, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για αναπαραγωγή. Να φανταστείς οτι το πουλι ήταν τόσο πυρωμένο, που έπαιρνε φόρα, και κοπανάτε με δύναμη πάνω στο διαχωριστικό για δυο μήνες.
