Το πουλάκι έχω καταλήξει πως είναι κοινό καναρίνι με έντονο DNA από τα "άγρια" λόγω χρωματισμού φτερών, ποδιών και ράμφους. Μια μικρή πιθανότητα δίνω στο να είναι timbrado γνωρίζοντας τα χρήματα που διέθετε ο πατέρας μου για καλά πουλάκια, το κελαηδημα του όμως που ξανάκουσα πρόσφατα δεν με παρέπεμψε σε κάτι τέτοιο.
Το πουλί είναι ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ 6. Τα τελευταία 6 χρόνια που έχω επιστρέψει είναι εδώ, ίσως και να προϋπήρχε άλλα τρία πχ.
Επιπλέον σε όλη του τη ζωή έτρωγε χύμα τροφή, βιταμίνη λάσπη, κοιμόταν και ξυπναγε με το ανθρώπινο ωράριο ενώ κλασικά μέσα έξω. Τα βασικά άρχισα να του τα παρέχω εγώ το τελευταίο τρίμηνο, και όσο μπορούσα κατά τον τελευταίο χρόνο που άρχισα να ασχολούμαι με πουλάκια αλλά δεν ήμουν στον ίδιο χώρο.
Επομένως θεωρώ άθλο το ότι έχει ζήσει τόσο πολύ και ένιωσα φοβερή χαρά που το άκουσα να κελαηδάει μετά από τόσο διάστημα.
Πάμε μωρή Τασάρα (το καναρίνι) να το ξεπεράσουμε και μετά θα σε έχω με τσιγάρα και ουισκια, να ζεις τον κλεμμένο σου χρόνο!