Καλησπέρα, να τα χαίρεστε τα πουλάκια σας! Δεν γνωρίζω από κοκατίλ, αλλά γενικά, όσο πιο φοβισμένο είναι ένα παπαγαλάκι, τόσο πιο αργά το πλησιάζεις. Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει "θα ήθελα", υπάρχει μόνο "ό,τι μπορει ο παπαγάλος". Δεν ξερω τι είχατε κατά νου προτού το πάρετε, πάντως είναι απολύτως φυσιολογικό ένα πουλάκι να είναι τρομοκρατημένο με την αλλαγή περιβάλλοντος, προσώπων, φροντιστών και πάει λέγοντας. Γενικά, είναι κανόνας να αφήνουμε το καινουργιο πουλάκι στην ησυχία του τις πρώτες μέρες με μόνο την απαραίτητη επαφή αλλαγής τροφής, νερού, υποστρώματος, και ίσως ήσυχης παρουσίας στο ίδιο δωμάτιο. Επίσης, όπως πράξατε, μουσική και τραγούδι από άλλα πτηνά βοηθούν πολύ στρεσαρισμένα παπαγαλάκια. Όπως ανέφερα, δεν γνωρίζω για τις ιδιαιτερότητες των κοκατίλ, αν 70 ημερών είναι οκ για υιοθεσία και πώς αντιδρούν συνήθως, έχει όμως σημασία από πού ή μάλλον ποιον το πήρατε. Είναι μεγαλωμένο στο χέρι με κρέμα, είναι εκτροφείου μεγαλωμένο από τους παπαγαλογονείς του, είναι από πετσοπ? Όλα αυτά παίζουν ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, δείξτε κατανόηση και υπομονή, μιλάμε για ζωάκια τόσο μικρά σε σύγκριση με εμάς τους ανθρώπους, που είναι παράξενο το ότι δεν είναι μονίμως πανικόβλητα. Απλώς, επειδή ένα πτηνό σε πανικό μπορεί να χτυπήσει, ελέγξτε ότι το κλουβι καραντίνας δεν έχει επικίνδυνα σημεία, όπως αιχμηρά κάγκελα παιχνίδια με σκοινιά όπου μπορεί το κοκατίλ να μπλεχτεί κλπ. Σας εύχομαι το καλύτερο!
Σημείωση: Το πιο πιθανό το παρόν και το παραπάνω μήνυμα να μεταφερθούν στο Thread φροντίδα και εκπαίδευση, το λέω για αποφυγή σύγχυσης σε περίπτωση που αναζητήσετε στο μέλλον τις ακόλουθες απαντήσεις.
