Αυτή την εποχή οι περισσότεροι έχουν διαλέξει τα ζευγάρια τους, γιαυτό από εκτροφέα τουλάχιστον δεν βρίσκεις διαθέσιμα πουλιά. Ίσως βρεις σε κάποιο μεγάλο πετσοπ. Κατά πόσο είναι "σωστό" ένα ζευγάρι, κοινωνικοποιημένο, καλοί γονείς κλπ. Δεν μπορείς να το ξέρεις και αν δεν γνωρίζεις κάποιον που να εκτρέφει απλά ρισκάρεις. Μεγάλη σημασία δίνουμε στο δαχτυλίδι των πουλιών (κυρίως όταν πρόκειται για αρχέγονα) γιατί υπάρχουν πολλοί απατεώνες που περνάνε δαχτυλίδια σε άγρια πουλιά και τα μοσχοπουλάνε για εκτροφής. Το δαχτυλίδι πρέπει να είναι κλειστό, στο σωστό μέγεθος, και με στοιχεία κάποιου συλλόγου. Η χρονολογία γέννησης (για μένα) το πολύ μέχρι 2007. Συνήθως σε πουλιά που υπάρχει "πρόβλημα" με το δαχτυλίδι αντιδρά ο μαγαζάτορας όταν ζητάμε να το ελέγξουμε και αυτό είναι ένα δείγμα ότι πρέπει να το αποφύγουμε (το μαγαζί γενικά). Στη φυσική κατάσταση του πουλιού πρέπει να προσέξουμε ό,τι και στα υπόλοιπα πουλιά (ζωηρό, περιποιημένο πτέρωμα, να μην είναι λερωμένο στα πούπουλα κοντά στην αμάρα κλπ) και να επιμείνουμε να δούμε την κοιλιά του. Ο φλώρος είναι ευαίσθητος σε εντερικά νοσήματα. Πρησμένα και κόκκινα έντερα ή έντονη καρίνα μας δείχνουν ένα άρρωστο πουλί πριν αυτό φουσκώσει. Η προετοιμασία είναι παρόμοια με των καναρινιών (το βασικό τους μείγμα σπόρων είναι διαφορετικό). Για να πάρουν ικανοποιητική ποσότητα ζωικής πρωτεΐνης αρκεί να χρησιμοποιούμε αυγοτροφή ειδική για αγριοπούλια η οποία περιέχει και αποξηραμένα έντομα. Τα πουλιά γενικά χρειάζονται μεγαλύτερο διάστημα γνωριμίας από ότι τα καναρίνια και περισσότερη υπομονή και παρατήρηση. Συχνά προβλήματα κατά την αναπαραγωγή είναι η θηλυκιά να μην στρώνει σωστή φωλιά (είναι λίγο "τεμπέλες") και να χρειαστεί να προσθέσουμε εμείς υλικό για να εκολλαφτούν τα αυγά και ο αρσενικός να χαλάει τη φωλιά και να σπάει τα αυγά οπότε χρειάζεται χώρισμα. Λόγω των περισσότερων πραγμάτων που μπορεί να στραβώσουν πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να διαθέτουμε κάποιο χρόνο καθημερινά στο να παρακολουθούμε διακριτικά και από απόσταση το ζευγάρι. Επίσης τους αρέσει να κρύβονται σε φυλλώματα και από ένστικτο ψάχνουν σημεία καλά κρυμένα για να φτιάξουν φωλιά (αν και έχω δει να κάνουν ακόμη και σε ταΐστρα), έτσι πρέπει να τους παρέχουμε κάποια κάλυψη στα σημεία που είναι οι φωλιές (απαραίτητα 2-3 φωλιές για να επιλέξουν) για να αισθάνονται ασφάλεια. Πολλές φορές ακόμη και σε ακάλυπτες φωλιές κάνουν αυγά αλλά λόγω του στρες και της ανασφάλειας υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να τα παρατήσουν. Η αίσθηση όταν βγάζεις πουλιά μετά από τόση προσπάθεια είναι όπως την πρώτη φορά που είχες γεννητούρια. Όσο και αν παιδευτείς ακόμη και χρόνια να σου πάρει μέχρι να βγάλεις γέννα (όπως μου πήρε εμένα) στο τέλος αυτό το αποτέλεσμα σε κάνει να λες ΆΞΙΖΕ.
ΥΓ1 Δεν ξέρω αν το παρατραβήξαμε το θέμα και βγήκαμε offtopic, αν είναι έτσι ας το μεταφέρει κάποιος moderator .
ΥΓ2 Χμμ πάλι μυθιστόρημα έγραψα!
ευχαριστω