Καλημερα παιδια.Αυτο που αναφερω δεν εχει μαλλον λυση. Ειναι μια συμπεριφορα ανθρωπου και οχι η ασθενεια καποιου πουλιου που με προληψη η καποια θεραπεια διορθωνεται. Ο ανθρωπος που μου χαρισε το πρωτο μου καναρινι(οπου τον θαυμαζα και εμαθα τα πρωτα πραγματα για τα πουλια) ειναι στην κυριολεξια ενας εγκληματιας. Και για μην σας κουραζω θα μπω στο ψητο. Ειχε παντα πουλια και στο σπιτι αλλα και στην δουλεια. Στην δουλεια(τυπογραφειο) εχει φτιαξει κλουβες απο ξυλο και απο χαρτοκουτες και εκει παρακολουθουσα γενικως τις διαδικασιες αναπαραγωγης αλλα και φροντιδας των πουλιων που εκανε. Οταν αποκτησα το πρωτο μου καναρινι και αργοτερα τα υπολοιπα τα οποια μερικα απο αυτα μου δοθηκαν απο αυτον και ηθελα να μαθω περισσοτερα για τις συνηθειες τους βρηκα εσας. Μολις αρχισα να εχω καποιες στοιχειοδες γνωσεις με λιγα λογια φρικαρα. Η καθαριοτητα που ειναι ενα απο τα σημαντικοτερα δεν υπαρχει(καθαριζει 1 φορα καθε 15 μερες μονο τον πατο), διατροφη περισσοτερο σπορους στους οποιους το χειροτερο ειναι οτι δεν γινεται καν ανακυκλωση(οι καινουργοι σποροι μπαινουν παντα απο πανω)και στην αναπαραγωγη οι φωλιες ειναι μεσα στην βρωμα). Γενικως τα πουλακια ειναι τυχερα που ζουν(σχετικο βεβαια ειναι και αυτο γιατι τα περισσοτερα οπως εχω καταλαβει κατι εχουν). Το χειροτερο ειναι οτι τωρα που του λεω καποιες συμβουλες δεν περνει απο λογια. Ξερω οτι ισως δεν υπαρχει λογος που το αναφερω γιατι δεν υπαρχει λυση απλα ηθελα να το μοιραστω μαζι σας. Συγνωμη αν σας κουρασα.