blackholesun
PB Member
Για να το εξημερώσουμε θα χρειαστεί να καταβάλουμε λίγο περισσότερο κόπο και να είμαστε πολύ υπομονετικοί.
Μια μέθοδος ξεκινάει με το να κρατάμε πάνω στο στήθος μας το παπαγαλάκι, να το χαϊδεύουμε και να του μιλάμε ήρεμα για πολλές ώρες. Ένα ενήλικο Lovebird μπορεί στην αρχή να μας δαγκώσει πολύ άσχημα, γι' αυτό καλό είναι να μη φωνάξουμε καθόλου ή να προφυλαχτούμε φορώντας λεπτά αλλά αδιαπέραστα γάντια, τα οποία θα πάψουμε να χρησιμοποιούμε μόλις αρχίσει να εξημερώνεται.
Μόλις το παπαγαλάκι αρχίσει να κάθεται μόνο του στο στήθος μας, προχωράμε στο δεύτερο στάδιο όπου το αφήνουμε να στέκεται πάνω μας και -όποτε θέλει- να φεύγει. Μόλις φύγει, το πιάνουμε και το κρατάμε ξανά πάνω μας κ. Ο. Κ... Σ' αυτό το στάδιο εξημέρωσης είναι πολύ χρήσιμο να έχουν κοπεί τα πτητικά φτερά του ώστε να μη χρειάζεται να το κυνηγάμε μέσα στο σπίτι.
Όταν μάθει πλέον να στέκεται πάνω μας, τότε μπορούμε να το τοποθετούμε στον ώμο μας και να το αφήσουμε να συνηθίσει πάνω μας, κάνοντας όσο μπορούμε πιο ομαλές κινήσεις με το σώμα μας. Αν κάποια φορά πέσει από τον ώμο μας, το ανατοποθετούμε ώσπου να μάθει πλέον να κρατιέται καλά και να κυκλοφορεί μαζί μας χωρίς να εγκαταλείπει τον ώμο. Σ' αυτό το σημείο η εξημέρωση έχει φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Ισχυει κατι τετοιο; το εχει δοκιμασει κανεις σας;
Μια μέθοδος ξεκινάει με το να κρατάμε πάνω στο στήθος μας το παπαγαλάκι, να το χαϊδεύουμε και να του μιλάμε ήρεμα για πολλές ώρες. Ένα ενήλικο Lovebird μπορεί στην αρχή να μας δαγκώσει πολύ άσχημα, γι' αυτό καλό είναι να μη φωνάξουμε καθόλου ή να προφυλαχτούμε φορώντας λεπτά αλλά αδιαπέραστα γάντια, τα οποία θα πάψουμε να χρησιμοποιούμε μόλις αρχίσει να εξημερώνεται.
Μόλις το παπαγαλάκι αρχίσει να κάθεται μόνο του στο στήθος μας, προχωράμε στο δεύτερο στάδιο όπου το αφήνουμε να στέκεται πάνω μας και -όποτε θέλει- να φεύγει. Μόλις φύγει, το πιάνουμε και το κρατάμε ξανά πάνω μας κ. Ο. Κ... Σ' αυτό το στάδιο εξημέρωσης είναι πολύ χρήσιμο να έχουν κοπεί τα πτητικά φτερά του ώστε να μη χρειάζεται να το κυνηγάμε μέσα στο σπίτι.
Όταν μάθει πλέον να στέκεται πάνω μας, τότε μπορούμε να το τοποθετούμε στον ώμο μας και να το αφήσουμε να συνηθίσει πάνω μας, κάνοντας όσο μπορούμε πιο ομαλές κινήσεις με το σώμα μας. Αν κάποια φορά πέσει από τον ώμο μας, το ανατοποθετούμε ώσπου να μάθει πλέον να κρατιέται καλά και να κυκλοφορεί μαζί μας χωρίς να εγκαταλείπει τον ώμο. Σ' αυτό το σημείο η εξημέρωση έχει φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Ισχυει κατι τετοιο; το εχει δοκιμασει κανεις σας;