Έχετε ακούσει τον ήχο που κάνουν οι νεοσσοί τις τελευταίες ώρες πριν την εκκόλαψη;
Είναι ένα ανεπαίσθητο τσικ, που φυσικά μαζί με τις δονήσεις του νεοσσού μέσα στο αυγό, γίνεται αντιληπτό από τη μητέρα.
Σε κάποιες λοιπόν περιπτώσεις που η μητέρα κρίνει πως ο νεοσσός κινείται προς εκκόλαψη νωρίς το βράδυ, επισπεύδει τη διάνοιξη του αυγού, βοηθώντας τον μικρό να έρθει στον κόσμο μας.
Αν πάλι τείνει να γίνει μέσα στη νύχτα ρυθμίζει τις θερμοκρασίες παρατείνοντας για λίγες ώρες την παραμονή του νεοσσού μέσα στο αυγό.
Ο νεοσσός πάλι με τη σειρά του αν και εντελώς τυφλός (τα μάτια ανοίγουν μέρες μετά την εκκόλαψη), με το τσόφλι του αυγού να είναι ημιδιαφανές και τη μητέρα με τη φωλιά να κρατούν "ερμητικά" το φως έξω, διαισθανόμενος από την ηρεμία, την ακινησία του θηλυκού και την ησυχία στο χώρο το ακατάλληλο της ώρας, καθυστερεί όσο μπορεί την έξοδο.
Υπάρχει μάλιστα επικοινωνία με ήχους και δονήσεις δύσκολα αντιληπτά στις ανθρώπινες αισθήσεις, μεταξύ της μητέρας και των νεοσσών.
Είναι οι ήχοι και οι δονήσεις, που κάνουν τους άλλους νεοσσούς να βγουν κι αυτοί απ' τ' αυγά τους.. λίγες ώρες μετά.
Είναι οι ίδιοι οι ήχοι και οι δονήσεις που σπρώχνουν τον μικρότερο νεοσσό να βγει σχεδόν μια μέρα νωρίτερα, για να προλάβει τους υπόλοιπους.
Παρ' όλους αυτούς τους αυτοματισμούς της φύσης, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που οι νεοσσοί βγαίνουν τις πρώτες σκοτεινές ώρες τις μέρας.
Είναι αυτοί που βγαίνουν χωρίς τη βοήθεια από τη μητέρα τους...
Αυτοί οι νεοσσοί είναι οι δυνατοί.
Που έρχονται στη ζωή δυνατά χωρίς βοήθειες...
Αυτούς που βλέπουμε νωρίς το πρωί καμαρωτούς να ζητιανεύουν το φαγητό της μέρας.
Την πρώτη μπουκιά από τη μητέρα, αυτό το περίφημο και αναντικατάστατο... "του πουλιού το γάλα".
Μην σκεφτόμαστε πως υπάρχουν πράγματα στη φύση αφημένα στην τύχη...
Όλα είναι εντελώς μελετημένα και λειτουργικά δοκιμασμένα και εξελικτικά εφαρμοσμένα επι αιώνες στα πτηνά.
Γι αυτό κάθε δική μας παρέμβαση... αλλάζει όλη αυτή την τελειότητα ...
Και στη συνέχεια εμείς ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει και "τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε"
