Ένας φίλος του πατέρα μου, που έμενε σε σπίτι στην εξοχή και είχε πέυκα, έσπαγε κουκουνάρια και μάζευε τους καρπούς τους. Κάθε τόσο πέταγε και λίγους σε ένα σπουργίτι που πήγαινε κοντά του. Μετα απο κανα χρόνο το σπουργίτι τον είχε μάθει τόσο πολύ που καθόταν πάνω του και εκείνος του έσπαγε κουκουνάρια και του τα έδινε με το χέρι. Θέλει πολύ υπομονή, να είσαι μόνιμα κοντά στο πουλί ωστε να συνηθήσει την παρουσία σου και φυσικά να είναι ελέυθερο ωστε να μην φοβάται οτι δεν έχει τρόπο διαφηγής αλλά να σε πλησιάσει όταν εκείνο νοιώσει άνετα μαζί σου.