Στο άρθρο* θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε την εκτροφή/αναπαραγωγική διαδικασία ενός δημοφιλούς -πλέον- είδους παπαγάλων, τα Parrotlets!
Το Parrotlet, είναι ο πιο μικρός "μεγάλος" παπαγάλος που κερδίζει όλο και μεγαλύτερο κοινό λόγω της γοητευτικής συμπεριφοράς του, των υπέροχων χρωματισμών του και του μικρού μεγέθους του. Ένας ακόμη λόγος που τον κάνει δημοφιλή ανάμεσα στου υπολοίπους συγγενείς του, είναι τα χαμηλά επίπεδα θορύβου που παράγει μιας και δεν είναι ικανός να κράζει άλλα να τιτιβίζει και ενίοτε να μιλάει!
Μικρότερος σε μέγεθος από τους άμεσους συγγενείς του, τους παπαγάλους, άλλα και από τα παπαγαλοειδή μοιάζει να είναι μια mini έκδοση των παπαγάλων του Αμαζονίου!
Στη φύση τον συναντάμε στα βορειοδυτικά του Μεξικό, στη βόρεια Αργεντινή και την Παραγουάη καθώς και στις βορειοδυτικές ακτές του Περού.
Το 1992 έγινε επανεισαγωγή του είδους από Ευρωπαϊκές εκτροφές με σκοπό τη διατήρησή του, κάτι που επετεύχθη τελικά μέσω επιτυχημένων στοχευμένων εκτροφών.
Το Yellow Faced Parrotlet παρέμενε άγνωστο στις ΗΠΑ έως και το 1979 καθώς επίσης και το Pacific Parrotlet ήταν άγνωστο εκτός Ευρώπης, μέχρι και το 1960 σχεδόν. Η πρώτη εκτροφή Pacific Parrotlet επετεύχθη το 1958 από τον Γάλλο ορνιθολόγο Jeaun Delacour.
Εκτροφείς στις ΗΠΑ κατάφεραν να κάνουν γνωστά τα Parrotlets μέσω κάποιων μεγάλων εκτροφικών προγραμμάτων, ανεβάζοντας έτσι κατακόρυφα την επάρκεια του είδους γενικότερα, άλλα και την δημοφιλία του.
Έχει παρατηρηθεί ότι ακόμα και σε πουλιά που είναι 2 χρόνια εγκλωβισμένα, είναι το ίδιο δυναμικά και "μη φιλικά" προς τον εκτροφέα τους.
Η συνύπαρξη τους με άλλα είδη στον ίδιο κλωβό δεν προτείνεται. Παρ' όλα αυτά, πειραματικά και μόνο, έχει επιχειρηθεί και έχουν καταφέρει να ζήσουν αρμονικά/ειρηνικά για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μεγάλη κλούβα με διάφορα finches. Τα Parrotlets σε αυτή την περίπτωση αποσύρονταν νωρίτερα, σε σχέση με τα finches, ενώ επίσης χρησιμοποιούσαν τη φωλιά τους για τον ύπνο.
Σε ότι αναφορά το ίδιο τους το είδος, τα Parrotlets θεωρούνται μονογαμικά πουλιά και είναι καλό να διαμένουν μαζί ως ζευγάρια.
Ο τρόπος ζωής τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όμοιος με αυτόν των Lovebirds. Δηλαδή θα κάνουν δραστηρίοτητες μαζί, θα φάνε μαζί, θα κοιμηθούν το ένα πλάι στο άλλο! Λόγω αυτής της συμπεριφοράς τους, πολλοί τα ονομάζουν τα Lovebirds της Νοτίου Αμερικής!
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν καυγαδάκια και εντάσεις, λόγω του εκρηκτικού ταμπεραμέντου και χαρακτήρα τους, χωρίς όμως τις περισσότερες φορές να εξελίσσεται σε κάτι πιο σοβαρό.
Άλλο ένα σχεδόν κοινό τους στοιχείο με τα Lovebirds είναι και η διατροφή τους. Ανάμεσα σε άλλους σπόρους το μείγμα τους αποτελείται κυρίως από διαφορετικά είδη millet, καναρινόσπορο, ηλιόσπορο. Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι εκτροφείς που λαμβάνουν μέρος σε διαγωνισμούς, αποφεύγουν τη χρήση ηλιόσπορου στο σιτηρέσιο τους καθώς η υπερκατανάλωση του ενδέχεται να αλλοιώσει τη λάμψη του πτερώματος.
Παρ' όλο που αρχικά δεν προτιμούν τα λαχανικά και φρούτα, με επίμονη και υπομονή από τον εκτροφέα τους γίνονται με το πέρασμα του χρόνου από τα βασικά στοιχειά της διατροφής τους και θα πρέπει να τους προσφέρονται σε τακτική βάση. Κατά τον ίδιο τρόπο, μαθαίνουν να τρώνε αυγό ή αυγοτροφή.
Καλό είναι να υπάρχει ένας προγραμματισμός και σε ότι αναφορά τις απαραίτητες βιταμίνες. Βιταμίνη Ε, εφ' όσον δεν καλύπτεται διατροφικά και βιταμίνη D αν έχουμε να κάνουμε με εσωτερική εκτροφή και έλλειψη έμμεσου ή άμεσου ηλιακού φωτός.
Η θερμοκρασία στο εκτροφείο πρέπει να είναι σταθερά άνω των 15 βαθμών Κελσίου και η υγρασία θα πρέπει να είναι κάτω του 70%.
Ο προτεινόμενος κλωβός αναπαραγωγής για ένα ζευγάρι Parrotlets είναι με διαστάσεις 125 x 40 x 45 εκ., με τον ελάχιστα αποδεκτό κλωβό να είναι με διαστάσεις 60 x 30 x 40 εκ. Καλό είναι τα κλουβιά να έχουν οριζόντια κάγκελα για να μπορούν σκαρφαλώνουν πιο εύκολα και να διατηρούν μια καλή φυσική κατάσταση καθώς επίσης και διάφορα παιχνίδια για την ψυχαγωγία τους.
Γενικά, είναι από τα είδη που προσαρμόζονται στον χώρο που τους παρέχεται, αλλά καλό είναι να κινούμαστε στην λογική του όσο μεγαλύτερο τόσο το καλύτερο όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Σίγουρα, αυτό που θα πρέπει να έχει ο κλωβός είναι ικανοποιητικό βάθος/πλάτος για να έχουν καλύτερη αίσθηση ασφάλειας τα πτηνά κατά την αναπαραγωγή.
Αν και όπως έχει ήδη αναφερθεί, ότι είναι ευπροσάρμοστα πτηνά, κάλο θα είναι να κρατάμε κάποια standards στον εξοπλισμό που χρειάζεται για μια σωστή αναπαραγωγική προσπάθεια. Ένα από αυτά είναι και οι παρεχόμενες φωλιές που θα πρέπει να είναι ασφαλείς για το ζευγάρι, τα αυγά, τους νεοσσούς αργότερα αλλά και λειτουργική για τον εκτροφέα.
Οι φωλιές θα πρέπει να είναι κατασκευασμένες από ξύλο (δρυς κατά προτίμηση) πάχους 2.5εκ. Οι προτεινόμενες διαστάσεις είναι μήκος: 30-35εκ, ύψος: 17-20εκ, πλάτος :17-20, με την οπή εισόδου να είναι σε διάμετρο 5-6εκ.
Υπάρχουν φωλιές δυο χώρων ή φωλιές μονού χώρου με κάποιες από αυτές να έχουν και ελαφρώς κοίλο "πάτωμα", με σκοπό την συγκράτηση των αυγών σε συγκεκριμένο σημείο. Τα Parrotlets δε "χτίζουν" τη φωλιά τους και γι αυτό το λόγο ο εκτροφέας θα πρέπει να τοποθετήσει κάποιο μαλακό υπόστρωμα στο εσωτερικό της φωλιάς (πριονίδι κτλ).
Περισσότερα για τις φωλιές των παπαγάλων.
Την επόμενη μέρα, ο εκτροφεας θα πρέπει να παρατηρήσει αν το ζευγάρι ζει αρμονικά ή υπάρχουν έντονοι τσακωμοί.
Σε περίπτωση εντόνων καυγάδων, αφαιρούμε για 3 ημέρες από το κλουβί το πτηνό που τους δημιουργεί, ώστε να δώσουμε τον χρόνο στο ζευγάρι του να βρει τα πατήματα του στο νέο χώρο και να κυριαρχήσει. Μετά τις 3 μέρες ενώνουμε και πάλι το ζευγάρι. Συνήθως το ζευγάρι μέσα σε μια εβδομάδα "δένει".
Κατά κανόνα, τα νεαρά σε ηλικία πτηνά, χρειάζονται λιγότερο χρόνο και συνήθως μια ημέρα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αρκετή για την ένωση του ζευγαριού. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα μπουν σε διαδικασία αναπαραγωγής άμεσα.
Εφ' όσον το ζευγάρι έχει δέσει και ετοιμάζεται για αναπαραγωγή, το αρσενικό θα ξεκινήσει τον "χορό" ζευγαρώματος ώστε να "τραβήξει" το θηλυκό στη φωλιά για τον απαραίτητο έλεγχο της. Αυτή είναι μια διαδικασία που μπορεί να λάβει μέρος οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αλλά συνήθως συμβαίνει τις μεσημεριανές και απογευματινές ώρες.
Όταν θα αρχίσουν να μένουν και τα δυο πτηνά για αρκετή ώρα μέσα στη φωλιά και ο αρσενικός αρχίζει να ταΐζει το ταίρι του, σημαίνει ότι η "πρόβα" αναπαραγωγής έχει ολοκληρωθεί και θα πρέπει πολύ σύντομα να δούμε το πρώτο αυγό.
Τα θηλυκά Parrotlet δίνουν από 4 έως 7 αυγά, συνήθως κάθε δεύτερη ημέρα, ενώ σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί ο αριθμός να φτάσει και τα 10 αυγά. Σπάνια δίνουν λιγότερα από 4 αυγά ενώ ο ιδανικός αριθμός είναι τα 5, για μια εύκολη και σωστή διαδικασία επώασης.
Ο χρόνος επώασης στα περισσότερα είδη είναι 18-19 ήμερες, με εξαίρεση τα Mexican Parrotlets που είναι 21-22 ημέρες.
Το θηλυκό είναι εκείνο που θα αναλάβει να φέρει μόνο του εις πέρας την επώαση. Από τη στιγμή που θα αρχίσει η ωοτοκία, σπάνια εγκαταλείπει τη φωλιά και φροντίζει την ίσως μια και μοναδική φορά που θα σηκωθεί κατά την διάρκεια της ημέρας, να αφοδεύσει.
Αυτή είναι και η πιο κατάλληλη στιγμή για τον εκτροφέα να κάνει έλεγχο στη φωλιά αν το επιθυμεί.
Το αρσενικό, πέρα από το τάισμα που κάνει στο ταίρι του, παραμένει κοντά στη φωλιά ώστε να την υπερασπιστεί αν παραστεί ανάγκη. Συχνά, μπαίνει το βράδυ στη φωλιά αλλά το αν θα καθίσει στα αυγά είναι κάτι που θα το επιτρέψει ή όχι το ταίρι του. Είναι εξαιρετικά σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις.
Πολλές φορές το αρσενικό, αν υπάρχει στο χώρο του εκτροφείου ανθρώπινη παρουσία, αποφεύγει το τάισμα του ζευγαριού του. Γι αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να δίνουμε στα πτηνά το χώρο και το χρόνο να νοιώθουν άνετα καθ' όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
Ο εκτροφέας μπορεί να προσφέρει αυγοτροφή καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου στα ζευγάρια του, αλλά σε περίπτωση που δεν συμβαίνει αυτό, σίγουρα θα πρέπει να αρχίσει να την προσφέρει 6-7 εβδομάδες πριν τον ερχομό των νεοσσών.
Ο εμπλουτισμός της αυγοτροφής με βιταμίνη Ε κατά την διάρκεια του ταΐσματος κρίνεται απαραίτητος για σωστή ανάπτυξη των νεοσσών.
Σε περίπτωση που για κάποιο λόγο θέλουμε να χωρίσουμε ένα ζευγάρι και να γίνει αλλαγή συντρόφων, θα πρέπει τα νέα ζευγάρια να μην έχουν ακουστική και οπτική επαφή μεταξύ τους, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος εκδίωξης του νέου συντρόφου από την τροφή και το νερό.
Το crop milk είναι μια ουσία που μοιάζει με τυρόπηγμα και δημιουργείται στον πρόλοβο του πτηνού από λιπώδη κύτταρα που καταστρέφονται και επαναδημιουργούνται με σκοπό την τροφοδοσία των νεοσσών.
Στους γονείς θα πρέπει καθημερινά να προσφέρει ο εκτροφέας αυγοτροφή εμπλουτισμένη με βιταμίνη Ε, την οποία θα πρέπει να ανανεώνει τουλάχιστον δυο φόρες την ημέρα. Στο ημερήσιο μενού θα πρέπει να έχουν, πέρα από το βασικό μείγμα σπόρων, εξτρά σπόρους millet, κομμένα λαχανικά και βλαστωμένους σπόρους.
Η ποιότητα της τροφής έχει τον πιο σημαντικό ρόλο σε αυτή την περίοδο.
Τα μικρά παραμένουν στην φωλιά για τις επόμενες 30-35 ήμερες αλλά και μετά από την έξοδο από αυτή συνεχίζουν να επιστρέφουν το βράδυ για ύπνο. Μέτα την έξοδο από την φωλιά, οι νεοσσοί αρχίζουν να αναζητούν την τροφή τους. Σημαντικό είναι να παραμείνουν με τους γονείς τους ώστε να διδαχθούν από αυτούς πως να τρέφονται.
Αποκτούν τα πρώτα φτερά μετά από 12-14 ημέρες, ενώ στις 20 ήμερες έχουν αναπτύξει όλα τα φτερά με την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάπτυξης του πτερώματος να διαρκεί 30 ήμερες συνολικά.
Στις 8 ήμερες θα πρέπει να περαστούν στους νεοσσούς τα εκτροφικά δαχτυλίδια κλειστού τύπου.
Η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι στους 31.7 βαθμούς Κελσίου. Αν δούμε να δυσφορούν οι νεοσσοί, θα πρέπει η θερμοκρασία να ρυθμιστεί από 28.9 έως 29.4 βαθμούς Κελσίου. Αν δούμε ότι κρυώνουν (μαζεύονται κοντά ο ένας νεοσσός στον άλλο), η θερμοκρασία θα πρέπει να ανεβεί έως και 32.8 βαθμούς Κελσίου στη μεγίστη τιμή της. Όταν αναπτυχθεί το πτέρωμα τους η θερμοκρασία θα πέσει σε συνθήκες δωματίου.
Σε ηλικία κάτω των 2 μηνών, το τάισμα γίνεται ευλαβικά ανά 2ωρο και δεν θα πρέπει να παραλείπονται ταΐσματα. Μέτα τις 2 πρώτες εβδομάδες το τάισμα γίνεται ανά 4ωρο ξεκινώντας από τις 7.30 έως και τις 23.30.
Στις 6 εβδομάδες θα δείξουν ενδιαφέρον σε σταθερή τροφή όπου και θα πρέπει να προσφερθούν μικρού μεγέθους σπόροι, λαχανικά και φρούτα.
Διάκριση φύλου στα παπαγαλάκια parrotlet
* Το άρθρο αναφέρεται σε πτηνά όπου η διαχείρισή τους είναι στοχευμένη στην αναπαραγωγή του είδους και όχι σε πτηνά που προορίζονται αποκλειστικά για συντροφιά.
Το Parrotlet, είναι ο πιο μικρός "μεγάλος" παπαγάλος που κερδίζει όλο και μεγαλύτερο κοινό λόγω της γοητευτικής συμπεριφοράς του, των υπέροχων χρωματισμών του και του μικρού μεγέθους του. Ένας ακόμη λόγος που τον κάνει δημοφιλή ανάμεσα στου υπολοίπους συγγενείς του, είναι τα χαμηλά επίπεδα θορύβου που παράγει μιας και δεν είναι ικανός να κράζει άλλα να τιτιβίζει και ενίοτε να μιλάει!
Μικρότερος σε μέγεθος από τους άμεσους συγγενείς του, τους παπαγάλους, άλλα και από τα παπαγαλοειδή μοιάζει να είναι μια mini έκδοση των παπαγάλων του Αμαζονίου!
Στη φύση τον συναντάμε στα βορειοδυτικά του Μεξικό, στη βόρεια Αργεντινή και την Παραγουάη καθώς και στις βορειοδυτικές ακτές του Περού.
Ιστορική αναδρομή
Το Spectacled Parrotlet αναπαράχθηκε εκτροφικά με επιτυχία για πρώτη φορά στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών το 1932 και έγινε διάσημο στην Ευρώπη τις δεκαετίες το '60 και του '70.Το 1992 έγινε επανεισαγωγή του είδους από Ευρωπαϊκές εκτροφές με σκοπό τη διατήρησή του, κάτι που επετεύχθη τελικά μέσω επιτυχημένων στοχευμένων εκτροφών.
Το Yellow Faced Parrotlet παρέμενε άγνωστο στις ΗΠΑ έως και το 1979 καθώς επίσης και το Pacific Parrotlet ήταν άγνωστο εκτός Ευρώπης, μέχρι και το 1960 σχεδόν. Η πρώτη εκτροφή Pacific Parrotlet επετεύχθη το 1958 από τον Γάλλο ορνιθολόγο Jeaun Delacour.
Εκτροφείς στις ΗΠΑ κατάφεραν να κάνουν γνωστά τα Parrotlets μέσω κάποιων μεγάλων εκτροφικών προγραμμάτων, ανεβάζοντας έτσι κατακόρυφα την επάρκεια του είδους γενικότερα, άλλα και την δημοφιλία του.
Εκτροφή parrotlets
To βασικό εργαλείο ενός εκτροφέα πριν πλησιάσει τις κλούβες με τα Parrotlets, είναι να έχει στην κατοχή του και να φορά ένα ζευγάρι γάντια βιομηχανικού τύπου. Όσο μικρά κι αν είναι και όσο κι "αθώα" κι αν δείχνουν από μακριά, θα υπερασπιστούν τον εαυτό τους άλλα και τον χώρο τους με τον πιο δυναμικό τρόπο. Αυτός ο τρόπος είναι σίγουρα οδυνηρός για τα χέρια του εκτροφέα.Έχει παρατηρηθεί ότι ακόμα και σε πουλιά που είναι 2 χρόνια εγκλωβισμένα, είναι το ίδιο δυναμικά και "μη φιλικά" προς τον εκτροφέα τους.
Η συνύπαρξη τους με άλλα είδη στον ίδιο κλωβό δεν προτείνεται. Παρ' όλα αυτά, πειραματικά και μόνο, έχει επιχειρηθεί και έχουν καταφέρει να ζήσουν αρμονικά/ειρηνικά για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μεγάλη κλούβα με διάφορα finches. Τα Parrotlets σε αυτή την περίπτωση αποσύρονταν νωρίτερα, σε σχέση με τα finches, ενώ επίσης χρησιμοποιούσαν τη φωλιά τους για τον ύπνο.
Σε ότι αναφορά το ίδιο τους το είδος, τα Parrotlets θεωρούνται μονογαμικά πουλιά και είναι καλό να διαμένουν μαζί ως ζευγάρια.
Ο τρόπος ζωής τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όμοιος με αυτόν των Lovebirds. Δηλαδή θα κάνουν δραστηρίοτητες μαζί, θα φάνε μαζί, θα κοιμηθούν το ένα πλάι στο άλλο! Λόγω αυτής της συμπεριφοράς τους, πολλοί τα ονομάζουν τα Lovebirds της Νοτίου Αμερικής!
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν καυγαδάκια και εντάσεις, λόγω του εκρηκτικού ταμπεραμέντου και χαρακτήρα τους, χωρίς όμως τις περισσότερες φορές να εξελίσσεται σε κάτι πιο σοβαρό.
Άλλο ένα σχεδόν κοινό τους στοιχείο με τα Lovebirds είναι και η διατροφή τους. Ανάμεσα σε άλλους σπόρους το μείγμα τους αποτελείται κυρίως από διαφορετικά είδη millet, καναρινόσπορο, ηλιόσπορο. Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι εκτροφείς που λαμβάνουν μέρος σε διαγωνισμούς, αποφεύγουν τη χρήση ηλιόσπορου στο σιτηρέσιο τους καθώς η υπερκατανάλωση του ενδέχεται να αλλοιώσει τη λάμψη του πτερώματος.
Παρ' όλο που αρχικά δεν προτιμούν τα λαχανικά και φρούτα, με επίμονη και υπομονή από τον εκτροφέα τους γίνονται με το πέρασμα του χρόνου από τα βασικά στοιχειά της διατροφής τους και θα πρέπει να τους προσφέρονται σε τακτική βάση. Κατά τον ίδιο τρόπο, μαθαίνουν να τρώνε αυγό ή αυγοτροφή.
Καλό είναι να υπάρχει ένας προγραμματισμός και σε ότι αναφορά τις απαραίτητες βιταμίνες. Βιταμίνη Ε, εφ' όσον δεν καλύπτεται διατροφικά και βιταμίνη D αν έχουμε να κάνουμε με εσωτερική εκτροφή και έλλειψη έμμεσου ή άμεσου ηλιακού φωτός.
Συνθήκες αναπαραγωγής
Ο προτεινόμενος εκτροφικός/αναπαραγωγικός χώρος είναι ο εσωτερικός, χωρίς να αποκλείεται ο εξωτερικός χώρος. Τα εκτρεφόμενα Parrotles έχουν την ικανότητα να προσαρμόζονται στις καιρικές συνθήκες, αλλά προτείνεται να βρίσκονται σε ελεγχόμενο χώρο από πλευράς θερμοκρασίας και υγρασίας με στόχο το καλύτερο αποτέλεσμα τις εκτροφής και διαβίωσης για τα ίδια τα πτηνά αλλά και για τον εκτροφέα.Η θερμοκρασία στο εκτροφείο πρέπει να είναι σταθερά άνω των 15 βαθμών Κελσίου και η υγρασία θα πρέπει να είναι κάτω του 70%.
Ο προτεινόμενος κλωβός αναπαραγωγής για ένα ζευγάρι Parrotlets είναι με διαστάσεις 125 x 40 x 45 εκ., με τον ελάχιστα αποδεκτό κλωβό να είναι με διαστάσεις 60 x 30 x 40 εκ. Καλό είναι τα κλουβιά να έχουν οριζόντια κάγκελα για να μπορούν σκαρφαλώνουν πιο εύκολα και να διατηρούν μια καλή φυσική κατάσταση καθώς επίσης και διάφορα παιχνίδια για την ψυχαγωγία τους.
Γενικά, είναι από τα είδη που προσαρμόζονται στον χώρο που τους παρέχεται, αλλά καλό είναι να κινούμαστε στην λογική του όσο μεγαλύτερο τόσο το καλύτερο όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Σίγουρα, αυτό που θα πρέπει να έχει ο κλωβός είναι ικανοποιητικό βάθος/πλάτος για να έχουν καλύτερη αίσθηση ασφάλειας τα πτηνά κατά την αναπαραγωγή.
Αν και όπως έχει ήδη αναφερθεί, ότι είναι ευπροσάρμοστα πτηνά, κάλο θα είναι να κρατάμε κάποια standards στον εξοπλισμό που χρειάζεται για μια σωστή αναπαραγωγική προσπάθεια. Ένα από αυτά είναι και οι παρεχόμενες φωλιές που θα πρέπει να είναι ασφαλείς για το ζευγάρι, τα αυγά, τους νεοσσούς αργότερα αλλά και λειτουργική για τον εκτροφέα.
Οι φωλιές θα πρέπει να είναι κατασκευασμένες από ξύλο (δρυς κατά προτίμηση) πάχους 2.5εκ. Οι προτεινόμενες διαστάσεις είναι μήκος: 30-35εκ, ύψος: 17-20εκ, πλάτος :17-20, με την οπή εισόδου να είναι σε διάμετρο 5-6εκ.
Υπάρχουν φωλιές δυο χώρων ή φωλιές μονού χώρου με κάποιες από αυτές να έχουν και ελαφρώς κοίλο "πάτωμα", με σκοπό την συγκράτηση των αυγών σε συγκεκριμένο σημείο. Τα Parrotlets δε "χτίζουν" τη φωλιά τους και γι αυτό το λόγο ο εκτροφέας θα πρέπει να τοποθετήσει κάποιο μαλακό υπόστρωμα στο εσωτερικό της φωλιάς (πριονίδι κτλ).
Περισσότερα για τις φωλιές των παπαγάλων.
Αναπαραγωγή
Τα επιλεγμένα πτηνά που προορίζονται για ζευγάρι θα πρέπει να μπαίνουν σε νέο κλουβί νωρίς το απόγευμα, έτσι ώστε να έχουν τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής σε αυτό. Δηλαδή, τον απαραίτητο χρόνο να βρουν τα δοχεία φαγητού και νερού καθώς και το σημείο ύπνου.Την επόμενη μέρα, ο εκτροφεας θα πρέπει να παρατηρήσει αν το ζευγάρι ζει αρμονικά ή υπάρχουν έντονοι τσακωμοί.
Σε περίπτωση εντόνων καυγάδων, αφαιρούμε για 3 ημέρες από το κλουβί το πτηνό που τους δημιουργεί, ώστε να δώσουμε τον χρόνο στο ζευγάρι του να βρει τα πατήματα του στο νέο χώρο και να κυριαρχήσει. Μετά τις 3 μέρες ενώνουμε και πάλι το ζευγάρι. Συνήθως το ζευγάρι μέσα σε μια εβδομάδα "δένει".
Κατά κανόνα, τα νεαρά σε ηλικία πτηνά, χρειάζονται λιγότερο χρόνο και συνήθως μια ημέρα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αρκετή για την ένωση του ζευγαριού. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα μπουν σε διαδικασία αναπαραγωγής άμεσα.
Εφ' όσον το ζευγάρι έχει δέσει και ετοιμάζεται για αναπαραγωγή, το αρσενικό θα ξεκινήσει τον "χορό" ζευγαρώματος ώστε να "τραβήξει" το θηλυκό στη φωλιά για τον απαραίτητο έλεγχο της. Αυτή είναι μια διαδικασία που μπορεί να λάβει μέρος οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αλλά συνήθως συμβαίνει τις μεσημεριανές και απογευματινές ώρες.
Όταν θα αρχίσουν να μένουν και τα δυο πτηνά για αρκετή ώρα μέσα στη φωλιά και ο αρσενικός αρχίζει να ταΐζει το ταίρι του, σημαίνει ότι η "πρόβα" αναπαραγωγής έχει ολοκληρωθεί και θα πρέπει πολύ σύντομα να δούμε το πρώτο αυγό.
Τα θηλυκά Parrotlet δίνουν από 4 έως 7 αυγά, συνήθως κάθε δεύτερη ημέρα, ενώ σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί ο αριθμός να φτάσει και τα 10 αυγά. Σπάνια δίνουν λιγότερα από 4 αυγά ενώ ο ιδανικός αριθμός είναι τα 5, για μια εύκολη και σωστή διαδικασία επώασης.
Ο χρόνος επώασης στα περισσότερα είδη είναι 18-19 ήμερες, με εξαίρεση τα Mexican Parrotlets που είναι 21-22 ημέρες.
Το θηλυκό είναι εκείνο που θα αναλάβει να φέρει μόνο του εις πέρας την επώαση. Από τη στιγμή που θα αρχίσει η ωοτοκία, σπάνια εγκαταλείπει τη φωλιά και φροντίζει την ίσως μια και μοναδική φορά που θα σηκωθεί κατά την διάρκεια της ημέρας, να αφοδεύσει.
Αυτή είναι και η πιο κατάλληλη στιγμή για τον εκτροφέα να κάνει έλεγχο στη φωλιά αν το επιθυμεί.
Το αρσενικό, πέρα από το τάισμα που κάνει στο ταίρι του, παραμένει κοντά στη φωλιά ώστε να την υπερασπιστεί αν παραστεί ανάγκη. Συχνά, μπαίνει το βράδυ στη φωλιά αλλά το αν θα καθίσει στα αυγά είναι κάτι που θα το επιτρέψει ή όχι το ταίρι του. Είναι εξαιρετικά σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις.
Πολλές φορές το αρσενικό, αν υπάρχει στο χώρο του εκτροφείου ανθρώπινη παρουσία, αποφεύγει το τάισμα του ζευγαριού του. Γι αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να δίνουμε στα πτηνά το χώρο και το χρόνο να νοιώθουν άνετα καθ' όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
Ο εκτροφέας μπορεί να προσφέρει αυγοτροφή καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου στα ζευγάρια του, αλλά σε περίπτωση που δεν συμβαίνει αυτό, σίγουρα θα πρέπει να αρχίσει να την προσφέρει 6-7 εβδομάδες πριν τον ερχομό των νεοσσών.
Ο εμπλουτισμός της αυγοτροφής με βιταμίνη Ε κατά την διάρκεια του ταΐσματος κρίνεται απαραίτητος για σωστή ανάπτυξη των νεοσσών.
Σε περίπτωση που για κάποιο λόγο θέλουμε να χωρίσουμε ένα ζευγάρι και να γίνει αλλαγή συντρόφων, θα πρέπει τα νέα ζευγάρια να μην έχουν ακουστική και οπτική επαφή μεταξύ τους, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος εκδίωξης του νέου συντρόφου από την τροφή και το νερό.
Νεοσσοί
Οι γονείς αναλαμβάνουν το τάισμα των νεοσσών, οι οποίοι τις πρώτες ήμερες της ζωής τους δεν έχουν όραση και ακοή. Το αρσενικό τροφοδοτεί το ταίρι του με μισοχωνεμένο μείγμα τροφής και το θηλυκό με την σειρά του το αναμιγνύει με το "γάλα του προλόβου" (crop milk) και στη συνεχεία ταΐζει τους νεοσσούς.Το crop milk είναι μια ουσία που μοιάζει με τυρόπηγμα και δημιουργείται στον πρόλοβο του πτηνού από λιπώδη κύτταρα που καταστρέφονται και επαναδημιουργούνται με σκοπό την τροφοδοσία των νεοσσών.
Στους γονείς θα πρέπει καθημερινά να προσφέρει ο εκτροφέας αυγοτροφή εμπλουτισμένη με βιταμίνη Ε, την οποία θα πρέπει να ανανεώνει τουλάχιστον δυο φόρες την ημέρα. Στο ημερήσιο μενού θα πρέπει να έχουν, πέρα από το βασικό μείγμα σπόρων, εξτρά σπόρους millet, κομμένα λαχανικά και βλαστωμένους σπόρους.
Η ποιότητα της τροφής έχει τον πιο σημαντικό ρόλο σε αυτή την περίοδο.
Τα μικρά παραμένουν στην φωλιά για τις επόμενες 30-35 ήμερες αλλά και μετά από την έξοδο από αυτή συνεχίζουν να επιστρέφουν το βράδυ για ύπνο. Μέτα την έξοδο από την φωλιά, οι νεοσσοί αρχίζουν να αναζητούν την τροφή τους. Σημαντικό είναι να παραμείνουν με τους γονείς τους ώστε να διδαχθούν από αυτούς πως να τρέφονται.
Αποκτούν τα πρώτα φτερά μετά από 12-14 ημέρες, ενώ στις 20 ήμερες έχουν αναπτύξει όλα τα φτερά με την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάπτυξης του πτερώματος να διαρκεί 30 ήμερες συνολικά.
Στις 8 ήμερες θα πρέπει να περαστούν στους νεοσσούς τα εκτροφικά δαχτυλίδια κλειστού τύπου.
Τάισμα στο χέρι
Το αποκλειστικό τάισμα στο χέρι θα πρέπει να γίνεται μόνο εάν κινδυνεύει η ζωή των νεοσσών από πιθανή εγκατάλειψη των γονέων. Σε αυτή την περίπτωση, απαραίτητη είναι η χρήση θερμομάνας (brooder) για να μπορούμε να διατηρήσουμε τους νεοσσούς σε σταθερή θερμοκρασία.Η θερμοκρασία θα πρέπει να είναι στους 31.7 βαθμούς Κελσίου. Αν δούμε να δυσφορούν οι νεοσσοί, θα πρέπει η θερμοκρασία να ρυθμιστεί από 28.9 έως 29.4 βαθμούς Κελσίου. Αν δούμε ότι κρυώνουν (μαζεύονται κοντά ο ένας νεοσσός στον άλλο), η θερμοκρασία θα πρέπει να ανεβεί έως και 32.8 βαθμούς Κελσίου στη μεγίστη τιμή της. Όταν αναπτυχθεί το πτέρωμα τους η θερμοκρασία θα πέσει σε συνθήκες δωματίου.
Σε ηλικία κάτω των 2 μηνών, το τάισμα γίνεται ευλαβικά ανά 2ωρο και δεν θα πρέπει να παραλείπονται ταΐσματα. Μέτα τις 2 πρώτες εβδομάδες το τάισμα γίνεται ανά 4ωρο ξεκινώντας από τις 7.30 έως και τις 23.30.
Στις 6 εβδομάδες θα δείξουν ενδιαφέρον σε σταθερή τροφή όπου και θα πρέπει να προσφερθούν μικρού μεγέθους σπόροι, λαχανικά και φρούτα.
Media gallery Forpus
Σχετικό περιεχόμενο
Parrotlet, οι παπαγάλοι μινιατούραΔιάκριση φύλου στα παπαγαλάκια parrotlet
* Το άρθρο αναφέρεται σε πτηνά όπου η διαχείρισή τους είναι στοχευμένη στην αναπαραγωγή του είδους και όχι σε πτηνά που προορίζονται αποκλειστικά για συντροφιά.