Καταρχήν, για να εκπαιδεύσουμε ένα πουλί, πρέπει να ξεκινήσουμε μόλις απογαλακτιστεί. Από τη στιγμή δηλαδή που θα φύγει από τους φυσικούς του γονείς, πρέπει να το υιοθετήσουμε εμείς και να ασχοληθούμε μαζί του εντατικά. Ένα ενήλικο πουλί και μάλιστα αγορασμένο από Pet Shop έχει συγκεκριμένα βιώματα από τους ανθρώπους, τα οποία το εμποδίζουν να τους εμπιστευθεί απόλυτα. Το πτηνό, το οποίο μετά τον απογαλακτισμό του αρπάχτηκε από το περιβάλλον του και φορτώθηκε σαν εμπόρευμα μαζί με εκατοντάδες άλλα για να καταλήξει στο κατάστημα από όπου θα το αγοράσουμε, έχει συνδέσει τον άνθρωπο (Και κυρίως το ανθρώπινο χέρι) με δυσάρεστες εμπειρίες. Σε ένα πουλί όμως που το παράγουμε εμείς, έχουμε την ευκαιρία να του διδάξουμε ότι το ανθρώπινο χέρι είναι αυτό που του προσφέρει φροντίδα, ασφάλεια και τροφή. Για να γίνει αυτό βέβαια χρειάζεται αρκετός χρόνος και απεριόριστη υπομονή, αλλά πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι η καλύτερη ανταμοιβή.
Οι άνθρωποι που εκπαιδεύουν μεγάλους και μεσαίους παπαγάλους παίρνουν τα μικρά από τους γονείς λίγο πριν βγουν από τη φωλιά. Περίπου δύο εβδομάδες δηλαδή πριν τον απογαλακτισμό τους αναλαμβάνουν οι ίδιοι το τάισμα με ειδική τροφή που χορηγείται με σύριγγα. Με αυτόν τον τρόπο τυπώνεται στα πουλιά η εικόνα του ανθρώπινου χεριού να τα ταΐζει και μεγαλώνοντας έχουν περισσότερο θάρρος με τους ανθρώπους. Αυτή η τακτική δυστυχώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα μικρότερα ωδικά ή εξωτικά πουλιά. Οι νεοσσοί των καναρινιών ή των παραδείσιων είναι πολύ ευαίσθητοι και θα ήταν μεγάλο ρίσκο να τους πάρουμε από τη φωλιά. Είναι σπάνια η περίπτωση που θα επιβιώσει κάποιο πουλί και δεν συνιστάται να προσπαθήσουμε να το ταΐσουμε με σύριγγα, εκτός αν το παρατήσουν οι γονείς ή συμπληρωματικά ενώ είναι στη φωλιά αν δεν προλαβαίνουν επειδή έχουν πολλούς νεοσσούς. Σε αυτά τα είδη ακολουθούμε άλλη τακτική εκπαίδευσης, αφού απογαλακτιστούν.
Η καλύτερη εκπαίδευση ενός πτηνού μπορεί να γίνει όταν αυτό μείνει απομονωμένο από άλλα πουλιά και έρχεται σε επαφή μόνο με ανθρώπους. Εφόσον ξεχωρίσουμε λοιπόν ένα πουλί για εκπαίδευση, πρέπει να βρούμε τρόπο για να μας πλησιάσει. Τις πρώτες τρεις μέρες απλά βάλτε στο κλουβί διάφορα γλυκίσματα (παστέλι για πουλιά, Ιταλικό κεχρί, βιταμίνες ή φρούτα) και παρατηρήστε τι του αρέσει περισσότερο. Έχετε το κλουβί συνεχώς κοντά σας για να συνηθίσει στην παρουσία σας, αλλά μην δοκιμάσετε να πλησιάσετε το χέρι σας στο πουλί ακόμη. Το αποτέλεσμα θα είναι να το τρομάξετε. Αφού βρείτε το αγαπημένο του γλύκισμα ήρθε η ώρα να του το προσφέρετε. Επί δύο μέρες μην του δίνετε το συγκεκριμένο γλύκισμα, ενώ την τρίτη ημέρα κρατήστε το με το χέρι σας έξω από το κάγκελο του κλουβιού. Αφήστε το σταθερά στο ίδιο σημείο και περιμένετε. Αν κουνήσετε το χέρι σας κατά πάσα πιθανότητα το πουλί θα τρομάξει. Αν δεν έρθει στα πρώτα 5 – 10 λεπτά, πάρτε το γλύκισμα και ξαναδοκιμάστε αργότερα. Αναλόγως με τον χαρακτήρα του πουλιού μπορεί να χρειαστεί να δοκιμάσετε μέχρι και 3 - 4 φορές αλλά κάποια στιγμή θα έρθει. Την επόμενη μέρα θα του ξαναπροσφέρετε το γλύκισμα και θα συνεχίσετε μέχρι να έρχεται κατευθείαν. Μόλις το πετύχετε αυτό, βάλτε το χέρι σας (με το γλύκισμα) στο εσωτερικό του κλουβιού, κρατώντας το ακίνητο ακόμη και αν το πουλί δεν έρχεται. Αν κουνάτε το χέρι σας προσπαθώντας να πλησιάσετε το πουλί, το μόνο που εκείνο θα καταλάβει είναι ότι το κυνηγάτε και θα σας δει σαν απειλή. Προσοχή, μην προσπαθήσετε να χαϊδέψετε ή να πιάσετε το πουλί όταν έρχεται στο χέρι σας. Η σχέση σας και η εμπιστοσύνη του πουλιού, τώρα αρχίζει να χτίζεται και αν εκείνο αποφασίσει ότι δεν μπορεί να σας εμπιστευθεί, τότε θα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να συνεχίσετε την εκπαίδευσή του και να ξανακερδίσετε την εμπιστοσύνη του. Καταλαβαίνετε ότι αυτά τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης του πουλιού είναι τα πιο σημαντικά και από αυτά κρίνεται ο βαθμός στον οποίο θα εξοικειωθεί με τον άνθρωπο στο μέλλον.
Από τη στιγμή που έχετε καταφέρει να συνδέσει το πουλί το χέρι σας με την προσφορά φαγητού, έχετε κάνει το μισό δρόμο για την εκπαίδευσή του.
Απόσπασμα από άρθρο μου στο http:// Ελπίζω να βοηθήσει.