τα χωρισα τους εβαλα διαχωριστηκο αλλα βλεπονται.
Είναι μια πολύ καλή λύση αυτή.
Και μιλάω για την περίπτωση που
θέλεις ο αρσενικός να συμμετέχει στην ανατροφή των μικρών.
Προφανώς είχε την ίδια συμπεριφορά και κατά τη διάρκεια της επώασης των αυγών.
Πέρυσι για πρώτη φορά αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα με ένα αρσενικό που κυριολεκτικά κρεμόταν στην πόρτα της φωλιάς με ανοιχτές φτερούγες.
Ασφαλώς ποτέ δεν έκανε κακό στα μικρά, απλά ήθελε να μπει εκεί που δεν του επιτρέπεται.
Επειδή όμως ήθελα να συμμετέχει στην ανατροφή των μικρών έβαλα το χώρισμα και τον κράτησα μακρυά της της επίμαχες 4-5 πρώτες μέρες της ζωής των μικρών.
(
Πιθανόν η ένταση της μάχης να οφείλεται και στην μη ανοχή του θηλυκού για οποιαδήποτε επίσκεψη στη φωλιά. Άλλωστε αυτή κάνει κουμάντο εκεί μέσα...)
Κάθε μέρα... Τις ώρες που ήμουν στην εκτροφή μου, τραβούσα το διαχωριστικό και τους επέτρεπα να συνυπάρχουν... ακόμη και μαλώνοντας. Όταν η κατάσταση ξέφευγε, πίσω στη λύση του διαχωριστικού.
Χωρίς να έχω προσδιορίσει ακριβώς τη μέρα.. η κατάσταση εξομαλύνθηκε... και τελικά ο αρσενικός τάιζε τα μικρά της φωλιάς μέχρι τον απογαλακτισμό τους.
Το ίδιο περιστατικό έγινε και φέτος με έναν γιο του "ζωηρού" αυτού πατέρα... και έκανα ακριβώς το ίδιο.. με τα ίδια αποτελέσματα. Μάλιστα ο
AndreasM έζησε αν δεν κάνω λάθος και τα δύο περιστατικά σε όλη τους την ένταση.
Με το διαχωριστικό και ασφάλεια υπάρχει στη φωλιά... αλλά και οι προϋποθέσεις για να αισθάνονται τα πουλιά πως είναι μαζί. Θα είναι δηλαδή πιο εύκολο στο θηλυκό να τον αποδεχτεί και στο αρσενικό να βοηθήσει στο μεγάλωμα των μικρών του.
Ασφαλώς υπάρχει και η λύση του "
απομακρύνω μόνιμα τον αρσενικό" και "επιτρέπω στο θηλυκό να μεγαλώσει ήρεμη τα μικρά της και χωρίς κάποιο πρόβλημα.
Για όλους αυτή είναι η εύκολη λύση... αλλά ακριβώς επειδή είναι εύκολη, προσωπικά την απορρίπτω.