Γενικά Επικοινωνία (;) παπαγάλων με τους ελεύθερους παπαγάλους

[ErnestoTheParrotlet]

Όπως έχω ξαναγράψει και έχω ανεβάσει και κάποιες φωτογραφίες, το ρέμα Πολυδρόσου βρίθει από ρινγκνεκ. Αυτά έρχονται συχνότατα στις αυλές των σπιτιών και στις πυλωτες των πολυκατοικιών αφού στην περιοχή υπάρχει πληθώρα καρποφόρων δέντρων τα οποία και τιμουν αναλόγως. Τώρα λοιπόν έρχεται ξανά σιγά- σιγά η εποχή τους και δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω την αντίδραση του Ερνέστο στον ερχομό τους.

Ενώ με τα άλλα πουλιά δεν έχει ιδιαίτερα "πάρε-δώσε" , δεν φαίνεται να ενοχλείται από τις φωνές και την παρουσία τους, με τα ρινγκνεκ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κατ' αρχήν στο άκουσμα της διαπεραστικής τους στριγκλιάς αρχίζει και αυτός να φωνάζει, δείχνοντας αρκετές φορές κάπως εκνευρισμένος. Όταν πλέον επιτευχθεί "οπτική επαφή" αφού σε εμάς τα ρινγκνεκ κάθονται ακριβώς απέναντι από το παράθυρο του Ερνέστο όπως φαίνεται στην πιο κάτω φωτό, ο εκνευρισμός παύει και αρχίζει μια συμπεριφορά "αδιαφορίας". Ενώ τα ρινγκνεκ τον βλέπουν (και τα βλέπει και αυτός) και συχνά εκδηλώνουν ένα κάποιο "ενδιαφέρον" για το πουλι που τους κοιτάει μέσα από το παράθυρο, ο δικός μου δείχνει λες και δεν τρέχει τίποτα και συνεχίζει την ρουτίνα του.



Έχετε κι εσείς παρατηρήσει κάποια "αλληλεπίδραση" των παπαγάλων σας με τα πουλιά που κυκλοφορούν ελεύθερα στην περιοχή σας;

 

[ianos]

Αλήτες παιδί μου, αλάνια σωστά. Και όπως αντιλαμβάνεσαι η διαπαιδαγώγηση του Φον Ερνέστου, δεν του επιτρέπει φυσικά να έχει πολλά πάρε - δώσε μαζί τους.
Διονύση μου μακάρι νά 'ξερα να σου απαντούσα. Απλά προσπάθησα να "διασκεδάσω" λίγο την κατάσταση γιατί κάπου η σκηνή μου προκαλεί στενοχώρια.

 

[ErnestoTheParrotlet]

Kι εμένα Γιάννη μου γι' αυτό ήθελα να το μοιραστώ. Εχουμε μιλήσει μαζί και καταλαβαίνεις κι εσύ όπως κι εγώ για τι είδους "στεναχώρια" μιλάμε :)

 

[takis1964]

Μια νυφουλα υπηρχε απο καλη οικογενεια και την καπαρωσε ο επαρχιωτης ο πεπερονις! ☹!meh:D

 

[ilie mp]

Μια νυφουλα υπηρχε απο καλη οικογενεια και την καπαρωσε ο επαρχιωτης ο πεπερονις! ☹!meh:D

Η "στενοχώρια" για την οποία αναφέρονται, δεν νομίζω να έχει να κάνει απλά για την απώλεια μιας καλής νύφης.
Αλλά για την έλλειψη ελευθερίας, για την έλλειψη του να ανοίκει σε ένα σμήνος, κκόμα και για την επιλογή που θα έκανε αυτός με ποιό θηλυκό θα ζευγαρώσει.
Ελευθερία.. Αυτό.

Απο την άλλη προσωπικά δεν ξέρω αν θα ήταν τόσο καλό να ζεί ελεύθερο στην πόλη.
Σίγουρα επιβιώνουν ( τα ringneck και τα Monk όμως), τα πάρροτλετ δεν θα είχαν βγάλει τον χειμώνα, θα είχαν περισσότερες επιθέσεις απο άλλα πτηνά ή γάτες κλπ, οπότε το να ήταν ελεύθερος στην χώρα απο την οποία προέρχεται και ο κάθε χρόνος να κάνει τον σωστό κύκλο για το είδος του και να ακολουθεί μια φυσιολογική ζωή, ναι, θα ήταν το ιδανικό.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περνάει άσχημα με την ανθρώπινη οικογένεια του και ίσως αν ήταν στη φύση τώρα να μην ζούσε.. επίσης πιστεύω ότι όταν κάποια στιγμή έρθει και δεύτερο παρροτλετάκι στο σπίτι, θα είναι ακόμα καλύτερα :)

Για να απαντήσω όμως και στο ερώτημα του ποστ...
Στην γειτονιά που μένω εγώ δεν έρχονται άγριοι παπαγάλοι, οπότε δεν ξέρω πως θα φαιρόντουσαν τα δικά μου.
Σίγουρα όμως όταν είναι στο μπαλκόνι και ακούνε άλλους παπαγάλους απο άλλα μπαλκόνια, φωνάζουν κι αυτά :)

 

[takis1964]

Ηλεκτρα το σχολιο ηταν χιουμοριστικο για το μελοντικο παντρολογημα του Ερνεστο καθοτι αν ειχε μια του ειδους του, δεν θαχε αυτο το σκεπτικό βλεμα που αποθανάτισε ο φακος :D

 

[Sissy]

... Έχετε κι εσείς παρατηρήσει κάποια "αλληλεπίδραση" των παπαγάλων σας με τα πουλιά που κυκλοφορούν ελεύθερα στην περιοχή σας;

Το Μαριόνι τους άκουγε και τους καλούσε φωνάζοντας έντονα... Κάποια φορά τον είχα βγάλει βόλτα στη βεράντα (με το harness). Συνηθίζαμε να χαζεύουμε την κίνηση των αυτοκινήτων και να του μιλάω (περισσότερο του άρεσε να βλέπει μηχανάκια), όταν ξαφνικά πέρασαν σε χαμηλότερο ύψος (από εμάς) κάποια μονκ.
Το ματάκι του άστραψε και γύρισε 180 μοίρες το κεφαλάκι του προκειμένου να παρακολουθήσει την πορεία τους όταν προσπέρασαν το σημείο που βρισκόμασταν...

 

[ianos]

Το ματάκι του άστραψε και γύρισε 180 μοίρες το κεφαλάκι του προκειμένου να παρακολουθήσει την πορεία τους όταν προσπέρασαν το σημείο που βρισκόμασταν...

, σαν μικρό παιδάκι... Μόνο που τα παιδάκια κάποια στιγμή βρίσκουν την "ελευθερία" τους, ενώ τα πουλάκια μας ποτέ.
Βεβαίως και η ελευθερία είναι μία έννοια σχετική... Περιλαμβάνει και την ελευθερία του να κάνει κανείς ολέθρια λάθη, αλλά τα κάνει ο ίδιος τουλάχιστον.
Ουφ, δεν βγαίνει νόημα...

 

[Sissy]

...Απλά προσπάθησα να "διασκεδάσω" λίγο την κατάσταση γιατί κάπου η σκηνή μου προκαλεί στενοχώρια.

Kι εμένα Γιάννη μου γι' αυτό ήθελα να το μοιραστώ. Εχουμε μιλήσει μαζί και καταλαβαίνεις κι εσύ όπως κι εγώ για τι είδους "στεναχώρια" μιλάμε :)

Μεγάλη στεναχώρια...
Σας έχω περιγράψει κάποτε τη σκηνή που βρισκόμαστε πίσω από την τζαμαρία και κοιτάζοντας τα σπουργίτια ακούω τον Μαριάκο να τους λέει: Πουλάκια, φιλάκια!☹...ήταν συγκλονιστικό

 

[Gloria]

Και ο δικός μου μόλις ακούει τα πουλιά που κάθονται στα δέντρα αρχίζει κι αυτός μαζί τους, αν και αυτά δεν είναι παπαγάλοι.

 

[Φοίβος]

Εγώ πάλι παιδιά δεν πιστεύω στην "στεναχώρια" των πουλιών μας γενικότερα επειδή βλέπουν άλλα άγρια-ελεύθερα πουλιά και ζηλεύουν τη ζωή τους. Δικιά μας είναι και η στεναχώρια, δικές μας και οι τύψεις κατά τη γνώμη μου. Επίσης δεν πιστεύω ότι οι παπαγάλοι αντιδρούν αποκλειστικά στις κραυγές των ελεύθερων παπαγάλων άλλων ειδών γνωρίζοντας ότι ο άνθρωπος τους έχει κατατάξει να ανήκουν στην ίδια Οικογένεια. Θέλω να πω ότι δεν πιστεύω ότι ένα πάροτλετ π.χ. Ο Ερνέστο ξέρει τη διαφορά ενός μονκ απο ένα σπουργίτι ή ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα στο DNA του. Πιστεύω ότι είναι κραυγή ως αντανακλαστική αντίδραση σε μια άλλη κραυγή όπως κι αν αρχίσω και μιλάω έντονα κοντά σε οποιοδήποτε απο τα πουλιά μου μπορώ να σε λίγα δευτερόλεπτα να το ξεσηκώσω να φωνάζει. Δεν ξέρω κατά πόσο "ζηλεύουν" την ελευθερία των άγριων πουλιών αφού ποτέ δεν έζησαν έτσι και δεν το είχαν ή κατά πόσο φοβούνται ή δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν την παρουσία ιπτάμενων πουλιών καθώς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αν θα δεχτούν πιθανή επίθεση. Έχω παρατηρήσει όλα μου τα πουλιά σε όλα τα χρόνια να σκύβουν το κεφάλι και να θέλουν να κρυφτούν όταν το μάτι τους έπιανε την πτήση άλλου πουλιού ακόμη κι αρκετά μακριά τους.

 

[Sissy]

*στην "στεναχώρια" των πουλιών μας
**Δεν ξέρω κατά πόσο "ζηλεύουν" την ελευθερία των άγριων πουλιών αφού ποτέ δεν έζησαν έτσι...

*Μα στη δική μας (των ιδιοκτητών) στεναχώρια αναφερθήκαμε... (εγώ τουλάχιστον)
**Κατά την γνώμη μου δεν πρόκειται για ''ζήλια ελευθερίας'', αλλά συντροφιάς-κοπαδιού-ομοίων τους και όχι ανθρώπων που συναναστρέφεται (συνήθως) το πλείστον των ταισμένων πουλιών...

 

[Φοίβος]

Κατά την γνώμη μου δεν πρόκειται για ''ζήλια ελευθερίας'', αλλά συντροφιάς-κοπαδιού-ομοίων τους και όχι ανθρώπων που συναναστρέφεται (συνήθως) το πλείστον των ταισμένων πουλιών...

Μα τα περισσότερα δεν πιστεύουν ότι είναι πουλιά επειδή δεν μεγάλωσαν με πουλιά και δεν συναναστρέφονται με πουλιά. Πιστεύω πως αναγνωρίζουν ως ομοίους τους εμάς κι όχι τα άγρια φτερωτά των αιθέρων.:)

 

[ErnestoTheParrotlet]

Συμφωνώ με το Φοίβο και τη Σισσυ, δικές μας οι "τύψεις", αναφέρθηκα στην αρχή στις κραυγές του Ερνέστο γιατί μου έκανε εντύπωση η διαφορετική του συμπεριφορά στις φωνές τους οταν πετούν και στις φωνές τους οταν καθονται απεναντι του και... Μασουλάνε :D
Πιστεύω πως ενα επίπεδο συννενόησης μεταξύ τους θα πρέπει λογικά να υπάρχει, έστω σε πρωτόγονη μορφή.

 

[Sissy]

Μα τα περισσότερα δεν πιστεύουν ότι είναι πουλιά επειδή δεν μεγάλωσαν με πουλιά και δεν συναναστρέφονται με πουλιά. Πιστεύω πως αναγνωρίζουν ως ομοίους τους εμάς κι όχι τα άγρια φτερωτά των αιθέρων.:)

Κατά την γνώμη μου δεν πρόκειται για ''ζήλια ελευθερίας'', αλλά συντροφιάς-κοπαδιού-ομοίων τους και όχι ανθρώπων που συναναστρέφεται (συνήθως) το πλείστον των ταισμένων πουλιών...

Όσο κι αν τους έχουμε μπερδέψει τους παπαγάλους μας (ταΐζοντας τους, με την συμπεριφορά και τις απαιτήσεις μας), η νοημοσύνη τους είναι τέτοια (αποδεδειγμένα) που αποκλείεται να μην αντιλαμβάνονται τα κοινά του έχουν με τα άγρια πουλιά δηλ εμφάνιση, δυνατότητες (πέταγμα), έκφραση-κραυγές, οτιδήποτε έχουν κοινό σίγουρα το αναγνωρίζουν... Μπορεί να δένονται μαζί μας αλλά αντιλαμβάνονται πως δεν είμαστε ίδιοι, έστω και εμφανισιακά... Οπότε λογικό είναι όταν βλέπουν ''τους εαυτούς τους'' να δείχνουν ενδιαφέρον