Η επιλογή μιας καρδερίνας θεωρείται ένα από τα βασικότερα στοιχεία για κάποιον που ασχολείται με αυτά τα πουλιά. Η επιλογή μπορώ να πω γίνεται όπως τα καναρίνια. Δηλαδή ανάλογα την φωνή και ανάλογα την εμφάνιση. Όσο αφορά τις φωνές τα πράγματα είναι λίγο περίπλοκα. Τα πουλιά δεν ξέρουμε τι θα πουν και αν θα πουν.Βλέπετε τις περισσότερες καρδερίνες οι περισσότεροι τις διαλέγουν όταν είναι μικρά(γιαβριά). Σε ένα τέτοιο πουλί δεν ξέρουμε τι έχει ακούσει και αν θα πει. Σε αυτήν την περίπτωση τα πράγματα είναι δύσκολα. Στις μεγάλες τώρα πρέπει να ακούσουμε το πουλί. Δύσκολο και αυτό γιατί ο κάθε pet-shopας θέλει να πουλήσει και θα σας πει ότι κάνει παπάδες. Ότι τέτοιο πουλί δεν έχει ξανακούσει κτλ. Μία καρδερίνα πρέπει να έχει στην φωνή της μεγάλη διάρκεια- ποικιλία-ένταση-καθαρότητα-νεύρο. Είναι από τα λίγα πουλιά που μπορεί να μιμηθεί φωνές από άλλα πουλια. Ένα πολύ καλό θεωρείται αυτό που κάνει φωνές από τσοπανάκο-αηδόνι-παπαδίτσα-δεντροσταρήθρα-τσιχλόνι.Φωνές από φλώρο σπίνο φανέτο λούγαρο καναρίνι απορίπτονται.Λένε ότι οι καλύτερες φωνητικά είναι οι τσιγγάνες οι γυφτοκαρδερίνες. Είναι πιο μικρώσωμες και πιο μαύρες στο χρώμα. Και εγώ πιστεύω σε αυτήν την άποψη. Τώρα αν διαλέξουμε με βάση την εμφάνιση. Προτιμητέα είναι τα πουλιά τα σπαθάτα και προπάντων εξαράκια. Πολύ πιστεύουν ότι αυτά τα πουλιά κελαηδούν καλύτερα και ηρεμούν πιο γρήγορα. Με την πρώτη άποψη θα διαφωνήσω με την δεύτερη δεν είμαι σίγουρος ακόμα.Ακόμα αν είμαστε τυχεροί και βρούμε κάποιο πουλί σιδηροκέφαλο ή κερασούλα ακόμα καλύτερα.