Εξωτικά Εστρίλδα η κοινή - Common waxbill (Estrilda astrild)

Η εστρίλδα η κοινή ή common waxbill όπως είναι γνωστή στα αγγλικά, είναι μικρόσωμο στρουθιόμορφο πουλί που ανήκει στην οικογένεια των Εστριλδίδων. Έχει εξαπλωθεί σε πολλές εκτάσεις γης λόγω της προσαρμοστικότητας και της ευκολίας διατήρησης της.

Περιγραφή εστρίλδας της κοινής​

Το μέγεθός της εστρίλδας της κοινής κυμαίνεται σε 11-13 εκ. μήκος και 12-14 εκ. άνοιγμα φτερών. Το βάρος της είναι 7-10 γρ.

Έχει λεπτό σώμα με στρογγυλεμένα φτερά και μακρυά διχαλωτή ουρά. Το έντονα κόκκινο ράμφος της λέγεται ότι έχει όμοιο χρώμα με το βουλοκέρι (sealing wax), από το οποίο πήρε και το όνομά της.

Το χρώμα του σώματός των common waxbill είναι γκρι σε συνδυασμό με καφέ. Στην περιοχή του ματιού έχουν μία λεπτή κόκκινη λωρίδα που ξεκινά από το ράμφος και εκτείνεται ως το μάγουλο περιλαμβάνοντας και το μάτι. Ο θώρακας έχει επίσης κόκκινες λωρίδες που εκτείνονται κατά μήκος του.

Η ουρά τους είναι έχει καφέ χρώμα.

Διάκριση φύλου​

Τα θηλυκά waxbill είναι πιο ανοιχτόχρωμα από τα αρσενικά και έχουν λιγότερο έντονο κόκκινο στην ουρά. Τα νεαρά άτομα του είδους έχουν θαμπά χρώματα και λίγο έως μηδαμινό κόκκινο στην ουρά, μέχρι την ενηλικίωση τους.

Γεωγραφική κατανομή και βιότοποι​

Υπάρχουν γύρω στα 17 υποείδη Waxbill τα οποία διανέμονται ευρέως σε πολλά μέρη της Αφρικής, νοτίως της Σαχάρας. Βρίσκονται στις περισσότερες περιοχές της Ανατολικής, Κεντρικής και Νότιας Αφρικής, εκτός από τις περιοχές που υπάρχει έρημος ή πυκνό δάσος.

Στη Δυτική Αφρική διατηρούν σταθερούς πληθυσμούς στη Σιέρα Λεόνε, στη Λιβερία και την Ακτή Ελεφαντοστού.

Τα common waxbills συναντώνται κυρίως σε χορτολιβαδικές εκτάσεις με μακρύ χόρτο και πυκνή βλάστηση. Επίσης, συχνάζουν σε βάλτους, καλαμιώνες σε κήπους, πάρκα ακόμη και χωράφια.

Διατροφή του common waxbill​

Η διατροφή τους βασίζετε κυρίως σε σπόρους και χόρτα αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και σε έντομα, ιδίως κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής που οι νεοσσοί έχουν τεράστιες ανάγκες σε πρωτεϊνούχες τροφές.

Τρέφονται με σπόρους που βρίσκουν στο έδαφος αλλά και με σπόρους που συλλέγουν πάνω από τα φυτά με ένα περίτεχνο τρόπο. Τα πτηνά πιάνονται από το φυτό με τα νύχια τους και αποκολλούν με το ράμφος τους τα σπόρια από το λουλούδι.

Έχουν μεγάλες ανάγκες σε νερό, καθώς οι σπόροι περιέχουν λιγοστό.

Αναπαραγωγή​

Η περίοδος αναπαραγωγής της εστρίλδας της κοινής αλλάζει ανάλογα με την περιοχή. Πολλές φορές, οι φωλιές των εστριλίδων παρασιτίζονται από μακροουροχήρες (Pin-tailed whydahs) που γεννούν τα αυγά τους για να επωαστούν από τους ξενιστές.

Η φωλιά των waxbills έχει σφαιρικό σχήμα και κατασκευάζεται επιμελώς από μακρύ γρασίδι. Η σωληνοειδής είσοδος της φωλιάς βρίσκεται προς τα κάτω από την μία πλευρά. Χτίζεται χαμηλά ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση η οποία και προσφέρει προστασία.

Συνήθως υπάρχει και μία δεύτερη φωλιά πάνω από την κύρια στην οποία κοιμάται ο αρσενικός.

Το θηλυκό γεννάει από 4 έως 7 αυγά λευκού χρώματος, παρόλα αυτά υπάρχουν και εξαιρέσεις με περισσότερα ή λιγότερα αυγά.

Τα αυγά επωάζονται για 11 με 13 περίπου μέρες και οι νεοσσοί έχουν την δυνατότητα να πετάξουν και να αφήσουν την φωλιά στις 17 με 21 μέρες. Η επώαση των αυγών και η ανατροφή των νεοσσών γίνεται και από τα δύο άτομα του ζευγαριού, ανεξαιρέτως.

Στην αιχμαλωσία μπορούν να γεννήσουν 4 φορές το χρόνο.

Ονοματολογία και συστηματική ταξινόμηση​

Διωνυμική ονομασία: Estrilda astrild
Ελληνική ονομασία: Εστρίλδα η κοινή
Αγγλική ονομασία: Common Waxbill, St Helena waxbill
Τάξη: Στρουθιόμορφα (Passeriformes)
Οικογένεια: Εστριλδίδες (Estrildidae)
Γένος: Εστρίλδα (Estrilda)
Είδος: E. astrild

Υποείδη Estrilda astrild​

1. E. a. adesma - Α Κονγκό, Ουγκάντα, Ρουάντα, Μπουρούντι, Κένυα και ΒΔ Τανζανία.
2. E. a. angolensis - Δ Αγκόλα (εκτός από την ακτή).
3. E. a. astrild - ΝΑ Μποτσουάνα και Δ και Ν Νότια Αφρική (Ν στο Δυτικό Ακρωτήριο).
4. E. a. cavendishi - ΝΑ Κονγκό (εκτός από την περιοχή L Upemba) και Ν Τανζανία νοτίως έως Α Ζάμπια, Ζιμπάμπουε και Μοζαμβίκη.
5. E. a. damarensis - Ναμίμπια.
6. E. a. jagoensis - παράκτια Δ Αγκόλα.
7. E. a. kempi - Δ και ΝΑ Γουινέα, Σιέρα Λεόνε και Λιβερία.
8. E. a. occidentalis - Ν Μάλι, Ακτή Ελεφαντοστού, ΒΔ Γκάνα, Βίοκο και Α Νιγηρία προς Β Κονγκό.
9. E. a. macmillani - Ν Σουδάν και Β Αιθιοπία.
10. E. a. massaica - Κ Κένυα Ν προς Β Τανζανία.
11. E. a. minor - Σ Σομαλία, Α Κένυα, ΒΑ Τανζανία και Ζανζιβάρη.
12. E. a. niediecki - Κ Αγκόλα Ε προς Δ Ζάμπια, Β Μποτσουάνα και Δ Ζιμπάμπουε.
13. E. a. peasei - Αιθιοπία.
14. E. a. rubriventris - παράκτια Γκαμπόν Ν προς ΒΔ Αγκόλα (Cabinda).
15. E. a. tenebridorsa - Β και Α Νότια Αφρική (από Limpopo Ν προς Ανατολικό Ακρωτήριο και KwaZulu-Natal) και Δ Σουαζιλάνδη.

Σχετικό περιεχόμενο​

Star finch (Neochmia ruficauda)
Orange-breasted waxbill (Amandava subflava)