Οι πιθανότητες είναι λίγο περισσότερες από 99,9999% που αναφέρει ο Λευτέρης για τον πρώτο χρόνο και κάπως περισσότερες τα επόμενα χρόνια, χωρίς βέβαια αυτό να έχει και μεγάλη σημασία. Η απορία που έχω είναι, για ποιο λόγο θα ήθελε κανείς να αναπαράγει ένα καρδερινοκάναρο αν δεν θέλει να εισάγει κάποια χαρακτηριστικά από το ένα είδος στο άλλο και στη συνέχεια να προσπαθήσει να τα παγιώσει σε μια νέα ράτσα καναρινιού;
Εννοώ ότι αν ο στόχος μας είναι τα καρδερινοκάναρα, για ποιο λόγο να θέλει κάποιος να διεκδικήσει με ελάχιστες πιθανότητες την παραγωγή πουλιών δεύτερης γενιάς, όταν ο στόχος για παραγωγή καρδερινοκάναρου έχει επιτευχθεί ήδη από την πρώτη γενιά;