Να είστε καλά όλοι, εσείς και τα αγαπημένα σας φτερωτά πλάσματα! Υγεία πάνω απ' όλα.:)
Θα ήθελα να μοιραστώ με σας μια δικιά μου εμπειρία από το πώς είναι η ζωή με αυτά τα υπέροχα πλάσματα.
Πρόσφατα, η Ruby πέρασε μια δύσκολη περιπέτεια. Έχει δεθεί τόσο πολύ μαζί μου που με βλέπει (εδω και χρόνια) σαν το αρσενικό ταίρι της. Προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Προσπάθησε να γεννήσει αυγό. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε και το αυγό έμεινε μέσα της. (Αυτό που ονομάζουν egg binding).
Ήταν αργά το βράδυ που έβλεπα το αυγό να αρχίζει να βγαίνει από πίσω της αλλά χωρίς τελικά να τα καταφέρνει. Την επόμενη ημέρα ήδη άρχισε να έχει τα συμπτώματα ενός άρρωστου πουλιού. Δεν έτρωγε καλά και φυσικά είχε μπλοκάρει το σύστημα πίσω της. Συνειδητοποίησα αμέσως το πρόβλημα.
Μετά από πολλά τηλέφωνα σε κτηνίατρους κατάλαβα ότι δεν μπορούσε κανείς να με βοηθήσει διότι απλώς δεν γνώριζαν από πουλιά. Η μόνη μου ελπίδα ήταν η κτηνιατρική σχολή του ΑΠΘ στην Θεσσαλονίκη. Ξεκινήσαμε λοιπόν από Φλώρινα πολύ πρωί την επόμενη ημέρα για Θεσσαλονίκη. Η αγωνία μας (η δική μου και της συζύγου μου) ήταν απερίγραπτη.
Η Ruby έκανε συνέχεια εμετό, αφού δεν μπορούσε να αποβάλλει τα περιττώματα της. Φθάσαμε. Πρώτα κάναμε ακτινογραφία και είδαμε ένα ολόκληρο αυγό πίσω της. Φαινόταν αρκετά μεγάλο, όπως συνήθως συμβαίνει στα πτηνά όταν κάνουν το πρώτο τους. Άρχισε η προσπάθεια. Πρώτα να μπει μια σύριγγα μέσα στο αυγό και να ρουφήξει το υγρό έτσι ώστε να μειωθεί ο όγκος του. Αυτό έγινε με φοβερή προσπάθεια και αφού βάλαμε πάρα πολύ λάδι πάνω της έτσι ώστε να γλιστρήσει το αυγό προς τα έξω.
Η καθηγήτρια κα. Γεωργοπούλου ήταν άψογη, ψύχραιμη και αφοσιωμένη στο έργο της. Το αυγό τρυπήθηκε μεν αλλά δεν είχε αποβληθεί. H Ruby, δεν χρειάζεται να πω, ήταν σε κατάσταση πανικού. Περιμέναμε λίγο. Ανησυχούσα γιατί ακόμα δεν είχε φύγει το αυγό από μέσα της. Τότε η γιατρός έκανε την ένεση που προκαλεί συσπάσεις όπως στις γυναίκες κατά τη διάρκεια του τοκετού. Αυτό ήταν. Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε το μισό αυγό από πίσω της το οποίο και έβγαλα ολόκληρο έξω με μια λαβίδα.
Η ανακούφιση όλων μας (ιδιαίτερα της Ruby!), η συγκίνηση αλλά και η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Η όλη προσπάθεια διήρκησε 3 ½ ώρες. Πέρασαν 10 ημέρες με αντιβίωση και τώρα έχει αναρρώσει πλήρως. Φαίνεται ότι θέλει να κάνει κι’ άλλα αυγά (μου κάνει τον χορό του ζευγαρώματος) αλλά εγώ την αποθαρρύνω. Δεν την χαϊδεύω όπως πρώτα γιατί θα αρχίσει να με ταΐζει πάλι. Φοβάμαι μήπως έχει αποτυχία ξανά αν και συνήθως το πρώτο αυγό είναι δύσκολο. Αρχικά φοβόμουν ότι το αυγό είχε σπάσει μέσα της από έλλειψη ασβεστίου. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Για όσους φίλους έχουν παπαγάλους είναι καλό να προνοήσουν (μακάρι να μη χρειαστεί) και να έχουν βρει κάποιο γιατρό από πριν. (ΑΠΘ, ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ (ΠΤΗΝΑ) : 2310-994522, email: fanimed-info [at] vet.auth .gr).
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή χωρίς την Ruby…☹
Αντώνης
Θα ήθελα να μοιραστώ με σας μια δικιά μου εμπειρία από το πώς είναι η ζωή με αυτά τα υπέροχα πλάσματα.
Πρόσφατα, η Ruby πέρασε μια δύσκολη περιπέτεια. Έχει δεθεί τόσο πολύ μαζί μου που με βλέπει (εδω και χρόνια) σαν το αρσενικό ταίρι της. Προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Προσπάθησε να γεννήσει αυγό. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε και το αυγό έμεινε μέσα της. (Αυτό που ονομάζουν egg binding).
Ήταν αργά το βράδυ που έβλεπα το αυγό να αρχίζει να βγαίνει από πίσω της αλλά χωρίς τελικά να τα καταφέρνει. Την επόμενη ημέρα ήδη άρχισε να έχει τα συμπτώματα ενός άρρωστου πουλιού. Δεν έτρωγε καλά και φυσικά είχε μπλοκάρει το σύστημα πίσω της. Συνειδητοποίησα αμέσως το πρόβλημα.
Μετά από πολλά τηλέφωνα σε κτηνίατρους κατάλαβα ότι δεν μπορούσε κανείς να με βοηθήσει διότι απλώς δεν γνώριζαν από πουλιά. Η μόνη μου ελπίδα ήταν η κτηνιατρική σχολή του ΑΠΘ στην Θεσσαλονίκη. Ξεκινήσαμε λοιπόν από Φλώρινα πολύ πρωί την επόμενη ημέρα για Θεσσαλονίκη. Η αγωνία μας (η δική μου και της συζύγου μου) ήταν απερίγραπτη.
Η Ruby έκανε συνέχεια εμετό, αφού δεν μπορούσε να αποβάλλει τα περιττώματα της. Φθάσαμε. Πρώτα κάναμε ακτινογραφία και είδαμε ένα ολόκληρο αυγό πίσω της. Φαινόταν αρκετά μεγάλο, όπως συνήθως συμβαίνει στα πτηνά όταν κάνουν το πρώτο τους. Άρχισε η προσπάθεια. Πρώτα να μπει μια σύριγγα μέσα στο αυγό και να ρουφήξει το υγρό έτσι ώστε να μειωθεί ο όγκος του. Αυτό έγινε με φοβερή προσπάθεια και αφού βάλαμε πάρα πολύ λάδι πάνω της έτσι ώστε να γλιστρήσει το αυγό προς τα έξω.
Η καθηγήτρια κα. Γεωργοπούλου ήταν άψογη, ψύχραιμη και αφοσιωμένη στο έργο της. Το αυγό τρυπήθηκε μεν αλλά δεν είχε αποβληθεί. H Ruby, δεν χρειάζεται να πω, ήταν σε κατάσταση πανικού. Περιμέναμε λίγο. Ανησυχούσα γιατί ακόμα δεν είχε φύγει το αυγό από μέσα της. Τότε η γιατρός έκανε την ένεση που προκαλεί συσπάσεις όπως στις γυναίκες κατά τη διάρκεια του τοκετού. Αυτό ήταν. Μετά από λίγα λεπτά εμφανίστηκε το μισό αυγό από πίσω της το οποίο και έβγαλα ολόκληρο έξω με μια λαβίδα.
Η ανακούφιση όλων μας (ιδιαίτερα της Ruby!), η συγκίνηση αλλά και η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Η όλη προσπάθεια διήρκησε 3 ½ ώρες. Πέρασαν 10 ημέρες με αντιβίωση και τώρα έχει αναρρώσει πλήρως. Φαίνεται ότι θέλει να κάνει κι’ άλλα αυγά (μου κάνει τον χορό του ζευγαρώματος) αλλά εγώ την αποθαρρύνω. Δεν την χαϊδεύω όπως πρώτα γιατί θα αρχίσει να με ταΐζει πάλι. Φοβάμαι μήπως έχει αποτυχία ξανά αν και συνήθως το πρώτο αυγό είναι δύσκολο. Αρχικά φοβόμουν ότι το αυγό είχε σπάσει μέσα της από έλλειψη ασβεστίου. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Για όσους φίλους έχουν παπαγάλους είναι καλό να προνοήσουν (μακάρι να μη χρειαστεί) και να έχουν βρει κάποιο γιατρό από πριν. (ΑΠΘ, ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ (ΠΤΗΝΑ) : 2310-994522, email: fanimed-info [at] vet.auth .gr).
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή χωρίς την Ruby…☹
Αντώνης
