Έχω μεγαλώσει αρκετές φορές κοτοπουλάκια τα οποία είχαν πάντα για κάποιο λόγο αποκοπεί από τη μητέρα τους-φυσικά όχι από εμένα.
Είχα αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις αλλά έχω γίνει πλέον ''ειδήμων'' στην ανατροφή τους. Είναι γλυκύτατα και τρυφερά πλάσματα τα οποία σου δείχνουν άμεσα το πόσο πολύ εξαρτώνται από εσένα...
Η συμπεριφορά τους μεγαλώνοντας ταίριαζε με αυτή των παπαγάλων που ''ανατρέφονται'' από ανθρώπους...
Η Ζωζώ -κατ' εμέ-αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση. Κάτι την ώθησε να πλησιάσει περισσότερο από τις άλλες κότες τον ιδιοκτήτη δίχως να έχει κάποιους ενδοιασμούς. Επομένως, θα έλεγα ότι αποτελεί μια σχετικά δυσεύρετη προσωπικότητα του είδους της.
Η κότα αυτή αποτελεί πράγματι ένα πολύ καλό ''εργαλείο'' για την απόκτηση εξοικειωμένων απογόνων ανεξαρτήτως το από που προέρχονται τα αυγά. Τα μικρά ταυτίζονται με τη συμπεριφορά της μητέρας τους, τη μιμούνται στο μέγιστο.
Το μόνο, όμως, που φοβάμαι είναι τι ότι είναι πιθανό να γίνει μια υπερπροστατευτική κλώσα χωρίς να επιτρέπει σε κανένα να πλησιάζει τα μικρά της, τα οποία μεγαλώνοντας μέλλεται να γίνουν αρκετά αντικοινωνικά...