Βρε παιδιά να ρωτήσω και γω σαν μάνα... Είδα τον περιβόητο μαικλ και τα καμώματα του και τα δικά μου τα μαμουνια δεν είναι τόσο εξερευνητικα. Βασικα καθόλου θα έλεγα.. Τι μιλητο ρίχνω.. Τι τραγούδι.. Τι τους τα πλησιάζω τα παιχνίδια.. Τίποτα. Ο μεγάλος ως πουλί με βιώματα πετ σοπ απομακρυνεται ενώ η μικρή όχι αλλά δε δίνει και σημασία να παίξει.στο πάτωμα ειδικά να παίξουν ούτε λόγος.χαδια η μικρή δέχεται (αν και τελευταία έχει γίνει λίγο τσιμπηματιας) ο μεγάλος μου πάλι έχει γίνει πιο ανεκτικός σε φιλια και χάδια αλλά θέλει στρίμωγμα. Θα περάσει ο καιρός και θα δεθούμε ή έτσι είναι ο χαρακτήρας τους; Τουλάχιστον να προσπαθήσω πιο πολύ με την μικρή που είναι ακόμα μωρό αλλά δε ξέρω πως να της τραβήξω το ενδιαφέρον από τον μορφονιο.