Φροντίδα Θα μπορούσε το καναρίνι να πετά σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο;

[Manikarnika]

Αξιότιμα μέλη του PetBirds,
Το γνωρίζω πως έχει υπάρξει ανάλογο θέμα στο forum, ωστόσο η συζήτηση εύκολα ξέφυγε και δεν μπορώ να πω πως η δημοσίευση αυτή ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστική... Πρόσφατα πήρα ένα φετινό αρσενικό καναρινάκι... Και επειδή την φροντίδα του συγκεκριμένου πουλιού την έχω αναλάβει εξ ολοκλήρου εγώ αυτή τη φορά (τα προηγούμενα τα φρόντιζαν οι δικοί μου μόνο), άρχισα να διαβάζω πολλά άρθρα σχετικά με την σωστή τους φροντίδα κλπ... Έπεσα λοιπόν στο θέμα της ελεύθερης πτήσης... Σε αυτό το σημείο να πω πως μικρή, πολύ μικρή, είχα ένα απαίσιο ατύχημα με το καναρίνι μου... Την ώρα που πήγα να τον χαιδεψω μου έφυγε και όταν πήγα να τον πιάσω, τον έπιασα από την ουρά προκαλώντας έναν σοβαρότατο τραυματισμό στο ζωντανό. Οπότε γενικά δεν είμαι και πολύ υπέρ μιας τέτοιας ενέργειας... Παρόλα αυτά, τα άρθρα που υποστηρίζουν την ελεύθερη πτήση ολοένα και πληθαίνουν, μαζί με αυτά και τα επιχειρήματα υπέρ αυτής. Το πουλί γυμνάζεται, πετά ελεύθερο κλπ... Τι πιστεύετε; Σε έναν *κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο για το καναρίνια* θα μπορούσε να πετάξει; Θα γυρνούσε σιγοσίγ στο κλουβί με το φαγητό ως θέλγητρο; Εγώ πάντως δεν είμαι διατεθειμένη να μπω στην διαδικασία του κυνηγιού. Γιατί έχει αποδεδειγμένα κακά αποτελέσματα... Βρίσκομαι, όμως, σε πολύ μεγάλο δίλημμα... Και θα ήθελα την συμβουλή σας!
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων...
Με εκτίμηση,
Αναστασία

 

[ianos]

Στην προκειμένη περίπτωση που έχεις το πουλάκι λίγες ημέρες μόνο, και δεν έχει καν συνηθίσει τον νέο του χώρο, θα το θεωρούσα παρακινδυνευμένο το να κάνει ελεύθερη πτήση. Το πιθανότερο μάλιστα είναι να το κυνηγάς μέχρις τελικής εξάντλήσής του, το οποίο στα καναρίνια (μαζί με τον φόβο) κάτι τέτοιο γίνεται επικίνδυνο διότι είναι πολύ ευάλωτα από πλευράς υγείας (παθαίνουν εύκολα καρδιακή προσβολή, αναπτύσσουν κοκκίδια από το άγχος τους κλπ). Οπότε θα έλεγα να μας βάλεις φωτογραφία από το κλουβί του, (να φαίνεται όλο καθώς και η εσωτερική του διάταξη) και να μας πεις τις διαστάσεις αυτού, ώστε να σε συμβουλέψουμε κατάλληλα για το πως θα είναι το πουλάκι καλύτερα.
Οι γενικές γραμμές είναι ότι όσο πιο μακρύ το κλουβί, τόσο το καλύτερο για το πουλάκι.
Την ιδέα της ελεύθερης πτήσης λοιπόν θα την εγκατέλειπα αν ήμουν στη θέση σου.

Παρόλα αυτά, τα άρθρα που υποστηρίζουν την ελεύθερη πτήση ολοένα και πληθαίνουν,

Παρεπιπτόντως, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να μας έβαζες αυτά τα άρθρα.

 

[Myrto.]

Γεια σου Αναστασία, να σου ζήσει το νέο σου καναρινάκι!
Χαίρομαι που έχεις συνειδητοποιήσει, απ' ό,τι φαίνεται, πως το πιάσιμο δεν ενδείκνυται για τα καναρίνια και τα πετούμενα γενικά. Όπως είπε και ο Γιάννης, θεωρώ κι εγώ πως εφόσον δεν έχει συνηθίσει ακόμα το νέο του περιβάλλον δεν θα ήταν καλό να κάνει ελεύθερη πτήση σε ένα δωμάτιο γιατί και θα προσγειώνεται άτσαλα και μετά θα είναι μάλλον δύσκολο να ξαναμπεί μέσα στο κλουβί του. Ιδανικός χώρος θεωρείται η κλούβα πτήσης (που είναι κάτι μεγάλα κλουβιά) αλλά σε περίπτωση που δεν υπάρχει ο χώρος και η δυνατότητα, τότε ναι όσο μεγαλύτερο σε μήκος, κυρίως, είναι το κλουβί τόσο το καλύτερο. Όμως, μετά από δυο τρεις μήνες, εάν έχει συνηθίσει το καναρίνι το κλουβί του και το περιβάλλον του (αυτό προϋποθέτει να μην μετακινείται το κλουβί από τη θέση του συχνά) κι εσένα πιστεύω ότι είναι δυνατό να πετά σε ένα δωμάτιο χωρίς καθρέφτες και διάφορα αντικείμενα που αν πέσει κάπου άτσαλα μπορεί να χτυπήσει. Και σε κάθε περίπτωση, πάντα αφήνεις το πτηνό να αποφασίσει μόνο του να βγει από το σπίτι του εάν και όποτε θελήσει εκείνο. Όμως, το πρώτο βήμα είναι και το πιο σημαντικό, να συνηθίσει την παρουσία σου και τον χώρο του, και αυτό θα γίνει μόνο αν μείνει ήσυχο, θα έλεγα για ένα μήνα σε μια θέση που να σε βλέπει αλλά και να συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Στη συνέχεια υπάρχουν τρόποι να μάθει να βγαίνει και να μπαίνει, αλλά μπορούμε να τα συζητήσουμε μόνο εφόσον έχει συνηθίσει . Είμαι της άποψης ότι ναι, πρέπει να πετάει, αλλά να κάνει ό,τι θέλει μόνο του. Το προηγούμενο καναρίνι μου για παράδειγμα, έβγαινε από το κλουβί μόνο του, πετούσε στο δωμάτιο, έκανε μπάνιο στη μπανιέρα του δίπλα από το νεροχύτη, πετούσε δίπλα από τον νεροχύτη μόλις άκουγε τη βρύση και μετά έμπαινε μέσα στο κλουβί του ή αν δεν έμπαινε, επειδή δε φοβόταν τα χέρια μου, τον ανέβαζα στο δάχτυλο και τον έβαζα εγώ. Αλλά αυτά τα έκανε από τον 3ο χρόνο που τον είχα! Τον είχα πάρει από 3 μηνών να φανταστείς (και έζησε σχεδόν 10 χρόνια)! Θέλω να σου πω ότι πρέπει να έχεις υπομονή

 

[mgerom]

Εχω την γνώμη οτι η κοινωνικοποίηση ενός καναρινιού, στηρίζεται βασικά στον ιδιοκτήτη εκπαιδευτή του. Είμαι σίγουρος δε οτι για μια τέτοια εκπαίδευση χρειάζεται η απόλυτη κατανόηση της γλώσσας του σώματος του πουλιού. Πράγμα, που είναι πολύ δύσκολο,ιδιαίτερα μάλιστα για κάποιον που είναι νέος στην επαφή με αυτό. Απλά λοιπόν Αναστασία θα ήθελα μόνον να σε συμβουλεύσω, να αφήσεις σαν τελευταίο πράγμα στην σειρά των αναζητήσεων σου στην επαφή με τον φίλο σου, την τέτοιου είδους εκπαίδευσή του.

 

[Kyriaki pol]

Λίγες ημέρες μετά που τον πήρα έκανα το λάθος να τον βγάλω μόνη μου να πετάξει. Τρόμαξε τόσο πολύ που μετάνιωσα για την πράξη μου. Σιγά σιγά όμως ανοίγοντας την πόρτα του καθημερινά έμαθε να βγαίνει έξω να πετάει και να ξαναμπαίνει στο κλουβί του. Βλέπω το καναρίνι μου ευτυχισμένο. Έχω βάλει αντικριστά δύο κλουβιά σε δύο διαφορετικά δωμάτια και πάει πότε στο ένα πότε στο άλλο. Στο τέλος γυρίζει στο σπιτάκι του. Θέλει προσοχή κι επίβλεψη φυσικά.