Γενικά Θηλυκό σπουργίτι τάισε νεοσσό φλώρου

Γιαννης17

Farm & Exotic Birds Expert
Εγγραφή
24 Ιαν 2019
Μηνύματα
2.994
Πόλη
Αγρίνιο
Εκεί που καθόμουν και καθάριζα τα κλουβιά ακούω έναν συνεχόμενο ήχο φλώρου. Άκουσα πιο προσεκτικά και διαπίστωσα ότι παρόμοιοι ήχοι ακούγονταν και από τα διπλανά δένδρα. Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε νεοσσούς που καλούσαν τους γονείς τους (πριν κάνα μήνα είχα δει και ζευγάρωμα σε αυτή την περιοχή). Αποφάσισα λοιπόν να το εντοπίσω. Αφού έκανα τρεις ώρες να το ξεχωρίσω ανάμεσα από τόσα φύλλα και κλαδιά, διέκρινα ένα μικρούλι φλωρακι, πεταρούδι που λένε. Εντωμεταξύ βρισκόμουν σε απόσταση 3 μέτρων και αυτό όχι μόνο δεν φοβήθηκε αλλά συνέχισε να καλεί τους γονείς του. Σε αυτό το διάστημα ήρθαν 2 σπουργίτια και έκατσαν απέναντι του. Το αρσενικό έφυγε σε κάποια στιγμή και έμεινε μόνο το θηλυκό. Άρχισε να πλησιάζει το φλωρακι με περιέργεια. Αυτό άνοιγε το στόμα του και προσπαθούσε να το εκφοβισει. Πέταξε τότε το θηλυκό σπουργίτι και σε 2 λεπτά επέστρεψε με μια (μάλλον) προνύμφη. Το φλωρακι εκεί που την εκφοβιζε άνοιξε το στόμα και παρακαλούσε για τροφή κουνώντας γρήγορα τα φτερά του. Εντωμεταξύ εκείνη την στιγμή έφθασε και η βιολογική του μητέρα. Το σπουργίτι δεν έδωσε σημασία και τάισε το φλωρακι. Είχα μείνει κατάπληκτος! Δεν περίμενα να δω ποτε κάτι τέτοιο. Έφυγε και το σπουργίτι και ή φλώρα. Έμεινε το καημένο εκεί μόνο του από τις δώδεκα το μεσημέρι μέχρι πριν λίγο. Πέταξε προς το δένδρο όπου πήγε και η μητέρα του και έπειτα δεν ξέρω τι απέγινε. Έχετε ξαναδεί ή ακούσει κάτι παρόμοιο; Πραγματικά με άφησε άφωνο αυτή η ιστορία.
 
Έχετε ξαναδεί ή ακούσει κάτι παρόμοιο;
Γιάννη είσαι πολύ τυχερός που είδες από κοντά πως λειτουργεί το ένστικτο της Μάνας το οποίο ξεπερνάει πολλές φορές την διαφορά των ειδών.
Έχω δεί σε ντοκυμαντέρ λέαινα να προστατεύει μωρό Μπαμπουίνο από την υπόλοιπη αγέλη μέχρι να καταφέρει ο Πατέρας του να το μεταφέρεί σε ασφαλές σημείο, Ελεφαντίνα να μεταφέρει το μωρό λέαινας με την προβοσκίδα της και την λέαινα να περπατά δίπλα της.
Η συμπεριφορά τους είναι αξιοθαύμαστη!
 
Γιάννη είχε και συνέχεια! Το απόγευμα γύρισε πίσω με ένα αδερφάκι του (μην ρωτήσετε πως ήξερα ότι είναι αυτό, απλά το ήξερα) μαζεύτηκε ένα σμήνος από σπουργίτια τότε και άρχισε να παρατηρεί τα μικρά. Τα φλωρακια εντωμεταξύ να κάνουν λες και ήταν οι γονείς τους. Πέταξαν μετά τα σπουργίτια και τα μικρά τα ακολούθησαν. Δεν ξέρω τι απέγιναν, ελπίζω να τα ξανά δω ή έστω να τα ξανά ακούσω αύριο. Οι γονείς τους ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
 
Τα ζώα μας διδάσκουν ανθρωπιά.

Εγω νομιζω οτι εχει να κανει με τα ενστικτα της αναπαραγωγής, διαιώνισης του ειδους και της επιβιωσης.
 
Back
Top