Η αλήθεια είναι ότι πολλά πτηνά, κυρίως τα φυτοφάγα ή/και τα μικρά σε μέγεθος, συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα με στρες, που σε ακραίες περιπτώσεις οδηγεί σε καρδιακή ανακοπή και θάνατο. Τώρα το τι στρεσάρει ένα πτηνό είναι και κάπως προσωπικό θέμα. Παραδείγματος χάριν, δεν νομιζω να υπάρχει περιστέρι ή ακόμα και σπουργίτι σε αστικό περιβάλλον που να φοβάται το οτιδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της γάτας - κακό του κεφαλιού τους, γιατί ο γάτος μου έχει σκοτώσει μερικά. Από την άλλη, ένα μπάτζι, που είναι μισή μερίδα και έχει περάσει όλη την ζωή του σε έναν περιορισμένο και ασφαλή χώρο όπως ένα κλουβί ή δωμάτιο σαφώς θα αγχωθεί πολύ αν δει μια γάτα. Το πιο πιθανό όμως δεν είναι να δει την γάτα και να λιποθυμήσει/ψοφήσει, αλλά να πανικοβληθεί, το οποίο με την σειρά του θα το τρομάξει περισσότερο όταν μπλεχτεί σε κάποιο παιχνίδι ή επιφάνεια, μπορεί ακόμα και να χτυπήσει και τότε είναι που ο απόλυτος πανικός παράγει υπερβολικά πολύ γαλακτικό οξύ το οποίο τελικά θα μπορούσε να σκοτώσει το πτηνό. Γιαυτό και είναι σημαντικό όσοι έχουν πτηνά να διδάξουν στα πουλιά τους να κάθονται στο δάχτυλο ή έστω σε κλαδί, ώστε επισκέψεις σε γιατρο να μην τα στρεσάρει σε επικίνδυνο βαθμό. Δεν είναι ανήκουστο μπάτζι να πεθάνει όταν του έκοβε τα νύχια κτηνίατρος. Μάλιστα, το ίδιο ισχύει και για τα ελάφια, και οι διασώστες πρέπει να είναι πάρα πολύ απαλοί και γρήγοροι όταν κάποιο ελάφι έχει μπλεχτεί σε ανθρώπινες κατασκευές. Αλλά συνολικά όχι, μην περιμένεις το παπαγαλάκι του γείτονα να μείνει στον τόπο αν περάσει ένα αδέσποτο μπροστά του. Και αν θέλεις και τα δύο ως κατοικίδια, καλό θα ήταν να πάρει μωρό γατάκι, ώστε και να μάθει από μικρό ότι δεν τρώμε την φτερωτή μπάλα που τσιρίζει, αλλά και η διαφορά μεγέθους να είναι σχετικά μικρή και να μην τρομάξει τον παπαγάλο.
Επίσης, χωρίς να θέλω να ντροπιάσω τους γάτους, αλλά οι περισσότεροι σπιτιού είναι τόσο φοβιτσιάριδες, που μάλλον θα φοβιθούν όσο και ο παπαγάλος - όχι ότι αυτό είναι καλό, δύο πανικόβλητα ζώα είναι πολύ πιο επικίνδυνα από ένα.