Όντως, ειδικά σε μεγάλους παπαγαλους που διασώζουν συχνά διαπιστώνουν ότι τρέφονταν σχεδόν μόνο με φιστίκια και γιατί οι παπαγάλοι τα λατρεύουν και γιατί έχει πλάκα να τους βλέπει κανείς να τα κρατούν με το πόδι και να σπάνε το τσόφλι με το ράμφος.
Να υποθέσω ότι ο Ζάκο,
@Vada , είναι ο Αφρικανικός της φωτογραφίας? Γιατί δεν ξέρω κατά πόσον ένα πάροτλετ ή μπάτζι μπορεί να φάει ολόκληρο φιστίκι.
Επίσης, το λινκ δεν είναι ό,τι καλύτερο από άποψη πληροφορίας. Για την ακρίβεια, λέει κα΄τι τόσο τρελό που χρειάστηκε να ενοχλήσω τον πατέρα μου (γεωπόνος) στην δουλειά. Το άρθρο λέει ότι το μουλιασμα οσπρίων και ξηρών καρπων
βοηθά την μείωση των μυκήτων. Αυτό είναι σαν να λέμε ότι το πότισμα σκοτώνει τα φυτά. Η υγρασία είναι ιδανική για την ανάπτυξη όλων των μικροοργανισμών και κυρίως μυκήτων, γιαυτό κι αν έχει κάποιος μυκητίαση στο αυτί παίρνει σταγόνες που το στεγνώνουν, ενώ αντίστοιχες λοιμώξεις σε κοιλότητες όπως οι πνεύμονες και ο κόλπος, που είναι φυσικά πολύ υγροί, θέλει μήνες να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Το μόνο που
ενδεχομένως να ισχύει είναι ότι σε κατάλληλο υπόστρωμα άλλοι μικροοργανισμοί που τρέφονται με τον μύκητα που παράγει αυτήν την ουσία να ευνοούνται περισσότερο στην συγκεκριμένη καλλιέργια και έτσι τον εξουδετερώνουν. Αλλά σε κάθε άλλη περίπτωση είναι συνταγή καταστροφής.
Επίσης, σχολιο για την έκθεση της αμερικανικής έρευνας: η λέξη-κλειδί είναι "παγκοσμίως" 15 χιλ. θάνατοι, χωρίς διευκρίνιση για την κατανομή σε χώρες ή έστω ηπείρους. Καλώς ή κακώς οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν πολύ καλό έλεγχο τροφίμων, με την Ευρώπη την πιο αυστηρή εκ των δύο, με αποτέλεσμα οι πιθανότητες μολυνσμένων οσπρίων και καρπών να είναι σχεδόν μηδαμινές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν φροντίζουμε για την σωστή συντήρηση των τροφών. Οι θάνατοι αυτοί όμως, δεν προερχονται τόσο από εμάς, όσο από χώρες του δεύτερου και του τρίτου κόσμου, όπως Αρμενία, Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν, που είναι μεγάλοι παραγωγοί και καταναλωτές ξηρών καρπών παγκοσμίως και δεν έχουν τόσο αυστηρούς ελέγχους. Περίπτωση που αναρωτιεται κανείς γιατί ένας γεωπόνος είναι ειδικός σε αυτό, τον έλεγχο τροφίμων τόσο σε κρατικό όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο γίνεται από γεωπόνους, κτηνιάτρους και χημικούς, ανάλογα με το είδος. Στην γεωπονική υπάρχει ειδίκευση ελέγχου τροφίμων και ζωικής παραγωγής.