Καλησπέρα σε όλους! Επιτρέψτε μου να πω κάποιες σκέψεις μου σχετικά με τα πρώτα καναρίνια που απέκτησα πριν 3 χρόνια. Λοιπόν, ο αρσενικός όταν τον είχα χωρίσει από την κανάρα για πρώτη φορά, είχε πάθει τα πάντα! Τι αναπνευστικό, τι ψυχολογικό, τι ακάρεα... δεν κελαηδούσε, μαδούσε, ξυνόταν, τα πάντα. Νόμιζα ότι θα τον χάσω... Τον είχα πάει λοιπόν σε πτηνίατρο και μου είχε πει ότι είχε ψώρα επειδή μαδούσε στο κεφάλι, του έδινα ιβερμεκτίνη, αλλά να σας πω την αλήθεια, ποτέ δεν πίστεψα κάτι τέτοιο.Το πουλί ζούσε σε άψογες συνθήκες, το κλουβί το καθάριζα καθημερινά κι έκανε κάθε μέρα μπάνιο, το ψέκαζα για τυχόν παράσιτα εβδομαδιαίως και τα λοιπά. Μόλις επέστρεψα τον αρσενικό στην θηλυκιά, έκτοτε, δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα! Ποτέ ξανά μέχρι σήμερα! Τυχαίο;
Γενικά Κάποιες σκέψεις μου σχετικά με τα πρώτα μου καναρίνια
- Θεματοθέτης Mina
- Ημερομηνία
ianos
PB Supporter
Τυχαίο όχι. Αλλά θα μπορούσε και να είναι πτερόρροια σε ραγδαία μορφή, κάποιο παράσιτο που το ξεφορτώθηκες με τους ψεκασμούς ή ό,τι άλλο.
Τα καναρίνια είναι πολύ ευαίσθητα σε αυτό που λέμε στρές.Η πτερόρροια, αν δεν είναι η φυσιολογική ετήσια, προέρχεται κατα βάσην απο μια τέτοια κατάσταση. Στρεσογόνοι παράγοντες είναι πολλοί. ΣΤΡΕΣ.Πέραν απο κάποιες διατροφικές αστοχίες, μπορεί να το προκαλέσουν, ο φόβος και η ανασφάλεια, η κακή υγεία, τα παράσιτα, ο καιρός, άλλα και η σχέση με τα άλλα άτομα του είδους. Γι' αυτό πρέπει να γνωρίζουμε την βασική φυσιολογία του πουλιού και τα θέλω του, ώστε να αποφεύγουμε λάθος κινήσεις. Οπως η συνεχής επαφή όλο τον χρόνο, σε περιορισμένο χώρο, είναι ανεπιθύμητη για τα πουλιά, άλλο τόσο και ο διαχωρισμός τους, σε εποχές που η φύση τους επιδιώκει την επαφή τους.