1 Μαΐου ήρθε στο σπίτι μας ο Μπομπος το Ιαπωνεζακι μου (μα είναι ίδιος).
Είναι 1,5-2 χρόνων Εγγλέζικο μπάτζι και φοβερός χαρακτήρας (Αν και είμαι η μόνη που μισεί στο σπίτι ).
Ο Μπομπος έχει αρκετές διαφορές με την Μάιλο και σε εξωτερική εμφάνιση αλλά και σε χαρακτήρα.
Αυτός είναι πιο μεγαλόσωμος και έχει ύφος κινεζικού γερακιου, κουκουβάγιας, δεν ξέρω, αν και είναι ψυχούλα ο καημένος σε αντίθεση με το κοριτσάκι μου που είναι ένα "κλασσικό" μικροκαμωμενο και λεπτεπιλεπτο μπάτζι
(για μένα βέβαια μόνο κλασσική δεν είναι η κούκλα μου).
Επίσης μου έχει κάνει εντύπωση που όταν αλλάζω νεράκι τρέχει πρώτος σαν σκυλάκι για να πιει (πρώτη φορά το βλέπω αυτό σε παπαγαλο).
Τρώει πολύ πιο γρήγορα από την Μάιλο όταν τους δίνω κεχρι, δηλαδή εκείνη τρώει χαλαρά, εκείνος τρώει σαν να μην υπάρχει αύριο και δεν θα έλεγα ότι τρώει αγχωμένα αλλά απλά λαίμαργα.
Πλέον μένουν στο ίδιο κλουβακι και τα πάνε μια χαρά μεταξύ τους αν και καμία φορά εκείνη τον τραμπουκιζει σαν κάθε σωστή μπατζινα που σέβεται τον εαυτό της.
Αυτός είναι ημερος, δηλαδή θα ανέβει στο χέρι, κλπ όμως δεν έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με την ενημέρωση του γιατί είχα το άγχος μην νιώσει η Μάιλο παραμελημένη.
Πάμε τώρα στα θετικά που παρατήρησα και δεν μετανιώνω στιγμή που τον πήρα.
1) Κατάλαβα ότι η Μάιλο με αγαπάει
Χωρίς πλάκα, αντι να αγριέψει έγινε ακόμα καλύτερη με τον ερχομό του "μικρου" και φαίνεται ότι με θέλει περισσότερο "κοντα" της και με πλησιάζει με μεγαλύτερη άνεση (σε αντίθεση με αυτόν ), μέχρι και να την χαϊδέψω με έχει αφήσει.
2) Είναι επιτέλους χαρούμενη, δεν κάθεται απλά σε ένα κλαδί Αλλά είναι μέσα στην ενέργεια, πραγματικά είναι ένα χαρούμενο πουλί κι εγώ μια ακόμα πιο χαρούμενη πουλομαμά γιατί είναι ο λόγος που ήθελα να της πάρω παρεούλα.
3) Από ότι μου είπε η προηγούμενη ιδιοκτήτρια που τον είχε δεν είχε παρέα αλλα μπάτζι ο μικρούλης και έκανε παρέα αναγκαστικά με ζακο, παρροτλετ και λοβακια. Τωρα εχει παρεα του είδους του και φαίνεται πολύ χαρούμενος :)
4) Εμαθα να αγαπώ τα εγγλέζικα μπάτζι γιατι ομολογω ότι πάντα μου φαινόντουσαν ασχημουλικα.
Ακόμα η Μάιλο είναι η κούκλα μου αλλα σε αυτόν έχω άλλη αδυναμία.
Είναι σαν σκυλάκι δεν μπορώ να το εξηγήσω
Ορίστε και μερικές φωτογραφίες για να θαυμάσετε το αγόρι :D
Όταν λέω ότι τρώνε κεχρι από το χέρι μου δεν εννοώ αυτό
. Τους βάζω στη χούφτα μου και τρώνε η βάζω και τα 2 χέρια μέσα και τους δίνω από ένα κομματάκι στο κάθε ένα.
Δείτε ύφος ο Ιάπωνας!
Δείτε γραμμή κάτω από το μάτι
️️️
Αυτή είναι η αγαπημένη μου!
Και δυο χαρακτηριστικες τους!
Αυτή είναι όταν ήταν ακόμα στο κλουβί καραντίνας
Είναι 1,5-2 χρόνων Εγγλέζικο μπάτζι και φοβερός χαρακτήρας (Αν και είμαι η μόνη που μισεί στο σπίτι ).
Ο Μπομπος έχει αρκετές διαφορές με την Μάιλο και σε εξωτερική εμφάνιση αλλά και σε χαρακτήρα.
Αυτός είναι πιο μεγαλόσωμος και έχει ύφος κινεζικού γερακιου, κουκουβάγιας, δεν ξέρω, αν και είναι ψυχούλα ο καημένος σε αντίθεση με το κοριτσάκι μου που είναι ένα "κλασσικό" μικροκαμωμενο και λεπτεπιλεπτο μπάτζι
(για μένα βέβαια μόνο κλασσική δεν είναι η κούκλα μου).Επίσης μου έχει κάνει εντύπωση που όταν αλλάζω νεράκι τρέχει πρώτος σαν σκυλάκι για να πιει (πρώτη φορά το βλέπω αυτό σε παπαγαλο).
Τρώει πολύ πιο γρήγορα από την Μάιλο όταν τους δίνω κεχρι, δηλαδή εκείνη τρώει χαλαρά, εκείνος τρώει σαν να μην υπάρχει αύριο και δεν θα έλεγα ότι τρώει αγχωμένα αλλά απλά λαίμαργα.
Πλέον μένουν στο ίδιο κλουβακι και τα πάνε μια χαρά μεταξύ τους αν και καμία φορά εκείνη τον τραμπουκιζει σαν κάθε σωστή μπατζινα που σέβεται τον εαυτό της.
Αυτός είναι ημερος, δηλαδή θα ανέβει στο χέρι, κλπ όμως δεν έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με την ενημέρωση του γιατί είχα το άγχος μην νιώσει η Μάιλο παραμελημένη.
Πάμε τώρα στα θετικά που παρατήρησα και δεν μετανιώνω στιγμή που τον πήρα.
1) Κατάλαβα ότι η Μάιλο με αγαπάει
Χωρίς πλάκα, αντι να αγριέψει έγινε ακόμα καλύτερη με τον ερχομό του "μικρου" και φαίνεται ότι με θέλει περισσότερο "κοντα" της και με πλησιάζει με μεγαλύτερη άνεση (σε αντίθεση με αυτόν
), μέχρι και να την χαϊδέψω με έχει αφήσει.2) Είναι επιτέλους χαρούμενη, δεν κάθεται απλά σε ένα κλαδί Αλλά είναι μέσα στην ενέργεια, πραγματικά είναι ένα χαρούμενο πουλί κι εγώ μια ακόμα πιο χαρούμενη πουλομαμά γιατί είναι ο λόγος που ήθελα να της πάρω παρεούλα.
3) Από ότι μου είπε η προηγούμενη ιδιοκτήτρια που τον είχε δεν είχε παρέα αλλα μπάτζι ο μικρούλης και έκανε παρέα αναγκαστικά με ζακο, παρροτλετ και λοβακια. Τωρα εχει παρεα του είδους του και φαίνεται πολύ χαρούμενος :)
4) Εμαθα να αγαπώ τα εγγλέζικα μπάτζι γιατι ομολογω ότι πάντα μου φαινόντουσαν ασχημουλικα.
Ακόμα η Μάιλο είναι η κούκλα μου αλλα σε αυτόν έχω άλλη αδυναμία.
Είναι σαν σκυλάκι δεν μπορώ να το εξηγήσω
Ορίστε και μερικές φωτογραφίες για να θαυμάσετε το αγόρι :D
Όταν λέω ότι τρώνε κεχρι από το χέρι μου δεν εννοώ αυτό
. Τους βάζω στη χούφτα μου και τρώνε η βάζω και τα 2 χέρια μέσα και τους δίνω από ένα κομματάκι στο κάθε ένα.Δείτε ύφος ο Ιάπωνας!
Δείτε γραμμή κάτω από το μάτι
️️️Αυτή είναι η αγαπημένη μου!
Και δυο χαρακτηριστικες τους!
Αυτή είναι όταν ήταν ακόμα στο κλουβί καραντίνας
Τελευταία επεξεργασία:
