Τα Καναρίνια Γκλόστερ (Gloster) θεωρούνται από τα πιο αγαπημένα είδη καναρινιών. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι το "σκουφί" στο κεφάλι τους, όπως και το μικρό, σφιχτό σώμα τους. Μία ράτσα που δημιουργήθηκε από τους κατοίκους του Γκλόστερ, απ’ όπου πήρε και το όνομα του!
Το Gloster προέκυψε από τη διασταύρωση τριών ρατσών καναρινιών, τα μίνι μπόρντερ, τα λοφιοφόρα ρόλλερ και το καναρίνι Fife fancy. Με τον καιρό εξελίχτηκε σε δύο βασικούς τύπους, το Consort (χωρίς σκουφί) και το Corona (με σκουφί).
Είναι ένα δημοφιλές είδος καναρινιού λόγω της χαρακτηριστικής του εμφάνισης. Ένα πουλί με στιβαρό στρογγυλεμένο
κορμό, πλατύ στήθος και στρογγυλό κεφάλι. Ο λαιμός του είναι κοντός και γεμάτος και τα μάτια του ορατά. Το ράμφος του κωνικό και μικρό. Τέλος η ουρά του είναι κοντή και ακολουθεί την ευθεία του σώματος του ενώ τα πόδια του επίσης κοντά, ελαφρώς λυγισμένα ενώ οι μηροί του δεν είναι ορατοί.
Το Gloster εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1925 σε μία από τις πολλές επιδείξεις πτηνών στη Βρετανία, από μία κυρία ονόματι Rogersos Cheltenham, που είχε ιδιαίτερη αγάπη για τα καναρίνια. Μετά την επίσημη παρουσίαση του Γκλόστερ στην έκθεση και το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε, ο κριτής πτηνών John McLay Kirkintilloch ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Rogersos Cheltenham, όπου από κοινού μελέτησαν πολύ προσεχτικά τα χαρακτηριστικά του καναρινιού και πέτυχαν την καθιέρωση του βασικού του τύπου.
Το όνομα του καναρινιού επιλέχτηκε από την κυρία Cheltenham που το εμπνεύστηκε από την ομώνυμη πόλη που ζούσε.
Με τη ξεχωριστή του εμφάνιση, οι κάτοικοι της περιοχής αγάπησαν ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο καναρίνι και συνέβαλα με κάθε τρόπο στη δημιουργία και καθιέρωση της ράτσας.
Έτσι, δεν άργησε να δημιουργεί και η πρώτη λέσχη καναρινιών Gloster το 1949, ώστε το είδος να προωθηθεί σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Κάτι που έγινε με ιδιαίτερη επιτυχία αφού γρήγορα αγαπήθηκε από πολλές χώρες και σήμερα θεωρείται το πιο αναγνωρίσιμο καναρίνι στον κόσμο.
Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες σύλλογοι με φανατικά μέλη που αγαπούν αυτή την ιδιαίτερη ράτσα καναρινιού.
Σχετικά με τα κριτήρια των Gloster καναρινιών καθώς και δυο λόγια για το πως πρέπει να γίνεται η επιλογή των γονέων όχι μόνο στα Gloster, αλλά και σε όλες τις ράτσες τύπου και χρώματος για να εξελίσσουμε τις φυλές μας προς το καλύτερο.
Το κέντρο του σκουφιού πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο του κεφαλιού και να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό και ευδιάκριτο. Το μάκρος του σκουφιού από μπροστά πρέπει να καλύπτει τα μάτια, αλλά όχι εντελώς.
Τέλος, το ράμφος να είναι ελαφρώς μικρότερο από των άλλων καναρινιών και αρμονικό με το υπόλοιπο κεφάλι. Στην περίπτωση του Consort τώρα, αφού δεν υπάρχει σκουφί, πρέπει το κεφάλι να έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Να είναι μεγάλο, ελαφρώς πεπλατυσμένο και στρογγυλό. Τα φρύδια, που είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Gloster Consort, πρέπει να διακρίνονται και να φαίνονται πλούσια.
Από το κεφάλι και μόνο του πουλιού αυτής της ποικιλίας μπορούμε να πάρουμε 20 πόντους.
Από το σωστό σώμα μπορούμε να πάρουμε άλλους 20 πόντους.
Από το φτέρωμα και το σωστό μέγεθος παίρνουμε 15 πόντους για το καθένα.
Η σωστή στάση του πουλιού παίρνει 10 πόντους.
Βαθμολογείται με 5 πόντους.
Για τα πόδια παίρνουμε άλλους 5 πόντους.
Η σωστή γενική κατάσταση βαθμολογείται με 10 πόντους.
Προσοχή λοιπόν όταν αγοράζουμε το αρχικό μας στοκ, διότι τα πουλιά που προορίζουμε για παραγωγή πρέπει να έχουν τέλεια αυτά τα χαρακτηριστικά. Με μέτριο στοκ είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βελτιώσουμε το είδος. Όταν βγαίνουμε λοιπόν να αγοράσουμε ένα πουλί, εκτός από την καλή του κατάσταση και την υγεία του, κοιτάμε αν καλύπτει τον σκοπό για τον οποίο το αγοράζουμε.
Φυσικά δεν είναι λογικό να επιλέξουμε ένα πουλί που δεν φαίνεται υγιές, όσο καλά χαρακτηριστικά και αν έχει, διότι εκτός της μεγάλης πιθανότητας να μην επιζήσει, (κυρίως αν είναι μικρό, γιατί τα πουλιά κάτω του ενός έτους που αρρωσταίνουν, ακόμη και αν αναρρώσουν θα είναι πάντα ευάλωτα σε ασθένειες), μπορεί να μολύνει και τα υπόλοιπα πουλιά μας.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το σύνολο της εκτροφής μας. Από την στιγμή λοιπόν που φαίνεται υγιές το πουλί που σκοπεύουμε να αγοράσουμε, πρέπει να σκεφτούμε τα χαρακτηριστικά που χρειαζόμαστε στην εκτροφή μας.
Αν για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα με το μέγεθος των πουλιών μας, (είναι πολύ μεγαλόσωμα) αλλά έχουν πολύ καλό σκουφί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε για όσο το δυνατόν πιο μικρόσωμο πουλί και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά θα έρθουν σε δεύτερη μοίρα.
Από τη στιγμή που θα τελειώσουν οι αγορές μας, θα πρέπει να σκεφτούμε τα ζευγάρια που θα σχηματίσουμε. Κάθε ζευγάρι πρέπει να έχει ένα σκοπό, σύμφωνα με τους αρχικούς στόχους που έχουμε θέσει για την εκτροφή μας. Δεν έχει νόημα να ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με μέτρια χαρακτηριστικά στα ίδια σημεία.
Αν για ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με γονίδια που δίνουν κοντό σκουφί, όσο καλά κι αν είναι τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, δεν πρόκειται να μας δώσουν απογόνους με πλούσιο σκουφί ή με καλοσχηματισμένο κεφάλι, αν πρόκειται για Consort. Πρέπει να προτιμάμε ζευγάρια που έχουν συνδυασμό καλών χαρακτηριστικών.
Αν για ο αρσενικός είναι μεγαλόσωμος με τέλειο σκουφί, θα μπορούσαμε να τον ζευγαρώσουμε με την πιο μικρόσωμη θηλυκιά που έχουμε, ελπίζοντας ότι κάποιο μικρό θα κληρονομήσει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά από τον κάθε γονιό. Κάπως έτσι σκεπτόμενοι σχηματίζουμε τα ζευγάρια μας, έχοντας υπόψη πάντα τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να βελτιώσουμε.
Επειδή παίζει μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα ο παράγοντας τύχη, το ιδανικότερο είναι να παράγουμε μεγάλη ποσότητα πουλιών, ώστε να έχουμε και μεγαλύτερη πιθανότητα να βγάλουμε πρωταθλητές.
Αυτό βέβαια δεν είναι τις πιο πολλές φορές εφικτό, αφού ούτε απεριόριστος χώρος υπάρχει, ούτε η δυνατότητα να συντηρούμε μεγάλο αριθμό πουλιών. Για να πετύχουμε κάποια οικονομία στον πληθυσμό των πουλιών μας, μπορούμε να κρατάμε ζευγάρια που αποτελούνται από ένα αρσενικό και δύο ή καμιά φορά και τρεις θηλυκές.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εύκολα, επειδή ο αρσενικός από την στιγμή που θα γεννηθούν τα αυγά, μπορεί να αφαιρεθεί από το κλουβί και να ξαναζευγαρώσει. Σε αυτά τα ζευγάρια μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε και τον τρόπο με τον οποίο κληρονομούνται τα χαρακτηριστικά του αρσενικού στους απογόνους του.
Επίσης τα ετεροθαλή αδέλφια που θα αποκτήσουμε μπορούμε την επόμενη χρονιά να τα ζευγαρώσουμε μεταξύ τους, (κάτι που είναι καλό να αποφεύγουμε με τα αδέρφια) ή με την θηλυκιά που δεν είναι μητέρα τους, οπότε συνδυάζουμε στη δεύτερη γενιά γονίδια και από τους τρεις αρχικούς γονείς.
Μπορούνε να γίνουν πολλοί συνδυασμοί με αυτόν τον τρόπο, αλλά καλό είναι να ανανεώνεται ανά τρία ή τέσσερα χρόνια το αίμα της παραγωγής μας, για να μην παρατηρηθούν φαινόμενα εκφυλισμού.
Τέλος, καθ΄ όλη την διάρκεια της παραγωγής κρατάτε σημειώσεις και αξιολογείται τα πουλιά σας. Βοηθάει πάρα πολύ να μελετάμε τα χαρακτηριστικά των πουλιών βλέποντας τα γραμμένα και να διαλέγουμε τα ζευγάρια με αυτόν τον τρόπο.
Γνωριμία με το καναρίνι Γκλόστερ (Gloster)
Το Gloster προέκυψε από τη διασταύρωση τριών ρατσών καναρινιών, τα μίνι μπόρντερ, τα λοφιοφόρα ρόλλερ και το καναρίνι Fife fancy. Με τον καιρό εξελίχτηκε σε δύο βασικούς τύπους, το Consort (χωρίς σκουφί) και το Corona (με σκουφί).Είναι ένα δημοφιλές είδος καναρινιού λόγω της χαρακτηριστικής του εμφάνισης. Ένα πουλί με στιβαρό στρογγυλεμένο
κορμό, πλατύ στήθος και στρογγυλό κεφάλι. Ο λαιμός του είναι κοντός και γεμάτος και τα μάτια του ορατά. Το ράμφος του κωνικό και μικρό. Τέλος η ουρά του είναι κοντή και ακολουθεί την ευθεία του σώματος του ενώ τα πόδια του επίσης κοντά, ελαφρώς λυγισμένα ενώ οι μηροί του δεν είναι ορατοί.
Το Gloster εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1925 σε μία από τις πολλές επιδείξεις πτηνών στη Βρετανία, από μία κυρία ονόματι Rogersos Cheltenham, που είχε ιδιαίτερη αγάπη για τα καναρίνια. Μετά την επίσημη παρουσίαση του Γκλόστερ στην έκθεση και το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε, ο κριτής πτηνών John McLay Kirkintilloch ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Rogersos Cheltenham, όπου από κοινού μελέτησαν πολύ προσεχτικά τα χαρακτηριστικά του καναρινιού και πέτυχαν την καθιέρωση του βασικού του τύπου.
Το όνομα του καναρινιού επιλέχτηκε από την κυρία Cheltenham που το εμπνεύστηκε από την ομώνυμη πόλη που ζούσε.Με τη ξεχωριστή του εμφάνιση, οι κάτοικοι της περιοχής αγάπησαν ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο καναρίνι και συνέβαλα με κάθε τρόπο στη δημιουργία και καθιέρωση της ράτσας.
Έτσι, δεν άργησε να δημιουργεί και η πρώτη λέσχη καναρινιών Gloster το 1949, ώστε το είδος να προωθηθεί σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Κάτι που έγινε με ιδιαίτερη επιτυχία αφού γρήγορα αγαπήθηκε από πολλές χώρες και σήμερα θεωρείται το πιο αναγνωρίσιμο καναρίνι στον κόσμο.
Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες σύλλογοι με φανατικά μέλη που αγαπούν αυτή την ιδιαίτερη ράτσα καναρινιού.
Κριτήρια βαθμολόγησης των Gloster
Σχετικά με τα κριτήρια των Gloster καναρινιών καθώς και δυο λόγια για το πως πρέπει να γίνεται η επιλογή των γονέων όχι μόνο στα Gloster, αλλά και σε όλες τις ράτσες τύπου και χρώματος για να εξελίσσουμε τις φυλές μας προς το καλύτερο.
Κεφάλι
Εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις αφού διαγωνίζονται και τα Corona αλλά και τα Consort τα οποία δεν έχουν σκουφί. Στην περίπτωση του Gloster Corona , το σκουφί πρέπει να είναι ολοστρόγγυλο και γεμάτο (με πλούσιο φτέρωμα) και να σβήνει στον σβέρκο χωρίς να προεξέχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού.Το κέντρο του σκουφιού πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο του κεφαλιού και να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό και ευδιάκριτο. Το μάκρος του σκουφιού από μπροστά πρέπει να καλύπτει τα μάτια, αλλά όχι εντελώς.
Τέλος, το ράμφος να είναι ελαφρώς μικρότερο από των άλλων καναρινιών και αρμονικό με το υπόλοιπο κεφάλι. Στην περίπτωση του Consort τώρα, αφού δεν υπάρχει σκουφί, πρέπει το κεφάλι να έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Να είναι μεγάλο, ελαφρώς πεπλατυσμένο και στρογγυλό. Τα φρύδια, που είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Gloster Consort, πρέπει να διακρίνονται και να φαίνονται πλούσια.
Από το κεφάλι και μόνο του πουλιού αυτής της ποικιλίας μπορούμε να πάρουμε 20 πόντους.
Σώμα
Το σώμα των gloster είναι εξίσου σημαντικό με το κεφάλι και το σκουφί. Ολόκληρο το πουλί διακρίνεται από την στρογγυλάδα του. Το σώμα τους πρέπει να είναι γεμάτο και ελαφρώς στρογγυλό με ιδιαίτερα πλούσιο φτέρωμα. Το στήθος πρέπει να είναι πλατύ και επίσης στρογγυλό. Τέλος, ο λαιμός πρέπει να είναι κοντός και γεροδεμένος.Από το σωστό σώμα μπορούμε να πάρουμε άλλους 20 πόντους.
Φτέρωμα
Εδώ ισχύει ότι και στις περισσότερες ποικιλίες καναρινιών. Το φτέρωμα πρέπει να είναι ίσιο και προσκολλημένο στο σώμα, χωρίς πούπουλα να προεξέχουν, πράγμα λίγο δύσκολο με τόσο πλούσιο φτέρωμα.Μέγεθος
Στο θέμα του μεγέθους τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Τα 11,5 εκατοστά θεωρούνται το μέγιστο για το μέγεθος του πουλιού, αλλά όσο πιο μικρόσωμο είναι, τόσο το καλύτερο. Μην ξεχνάμε ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι τόσο το πλούσιο σκουφί όσο και το μικροσκοπικό του μέγεθος.Από το φτέρωμα και το σωστό μέγεθος παίρνουμε 15 πόντους για το καθένα.
Στάση
Το Gloster είναι πουλί ζωηρό, περίεργο και βρίσκεται σχεδόν πάντα σε κίνηση. Παρά το στρογγυλό σχήμα του, πρέπει να κάθεται ημιόρθιο και υπερήφανο.Η σωστή στάση του πουλιού παίρνει 10 πόντους.
Ουρά
Η ουρά είναι σχετικά κοντή, ίσια και δεν κάνει γωνία με το σώμα. Επίσης, δεν πρέπει να είναι πολύ πλατιά.Βαθμολογείται με 5 πόντους.
Πόδια
Τα πόδια πρέπει να είναι αρκετά κοντά, ελαφρώς λυγισμένα και οι μηροί πρέπει να κρύβονται από το φτέρωμα.Για τα πόδια παίρνουμε άλλους 5 πόντους.
Γενική κατάσταση
Ισχύει ότι και για τα υπόλοιπα καναρίνια. Δηλαδή το πουλί να δείχνει υγιές, να είναι καθαρό χωρίς ίχνη από κουτσουλιές ή λεκέδες στο φτέρωμά του και ζωηρό.Η σωστή γενική κατάσταση βαθμολογείται με 10 πόντους.
Επιλογή ζευγαριών
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και από την βαθμολόγηση, πολύ σημαντικό ρόλο στην ποικιλία Gloster παίζει η ποιότητα του φτερώματος και το μέγεθος του σώματος. Αν πετύχουμε πουλιά με αυτά τα δύο στοιχεία τότε θα έρθουν εύκολα και τα καλά αποτελέσματα στην αναπαραγωγή.Προσοχή λοιπόν όταν αγοράζουμε το αρχικό μας στοκ, διότι τα πουλιά που προορίζουμε για παραγωγή πρέπει να έχουν τέλεια αυτά τα χαρακτηριστικά. Με μέτριο στοκ είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βελτιώσουμε το είδος. Όταν βγαίνουμε λοιπόν να αγοράσουμε ένα πουλί, εκτός από την καλή του κατάσταση και την υγεία του, κοιτάμε αν καλύπτει τον σκοπό για τον οποίο το αγοράζουμε.
Φυσικά δεν είναι λογικό να επιλέξουμε ένα πουλί που δεν φαίνεται υγιές, όσο καλά χαρακτηριστικά και αν έχει, διότι εκτός της μεγάλης πιθανότητας να μην επιζήσει, (κυρίως αν είναι μικρό, γιατί τα πουλιά κάτω του ενός έτους που αρρωσταίνουν, ακόμη και αν αναρρώσουν θα είναι πάντα ευάλωτα σε ασθένειες), μπορεί να μολύνει και τα υπόλοιπα πουλιά μας.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το σύνολο της εκτροφής μας. Από την στιγμή λοιπόν που φαίνεται υγιές το πουλί που σκοπεύουμε να αγοράσουμε, πρέπει να σκεφτούμε τα χαρακτηριστικά που χρειαζόμαστε στην εκτροφή μας.
Αν για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα με το μέγεθος των πουλιών μας, (είναι πολύ μεγαλόσωμα) αλλά έχουν πολύ καλό σκουφί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε για όσο το δυνατόν πιο μικρόσωμο πουλί και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά θα έρθουν σε δεύτερη μοίρα.
Από τη στιγμή που θα τελειώσουν οι αγορές μας, θα πρέπει να σκεφτούμε τα ζευγάρια που θα σχηματίσουμε. Κάθε ζευγάρι πρέπει να έχει ένα σκοπό, σύμφωνα με τους αρχικούς στόχους που έχουμε θέσει για την εκτροφή μας. Δεν έχει νόημα να ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με μέτρια χαρακτηριστικά στα ίδια σημεία.
Αν για ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με γονίδια που δίνουν κοντό σκουφί, όσο καλά κι αν είναι τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, δεν πρόκειται να μας δώσουν απογόνους με πλούσιο σκουφί ή με καλοσχηματισμένο κεφάλι, αν πρόκειται για Consort. Πρέπει να προτιμάμε ζευγάρια που έχουν συνδυασμό καλών χαρακτηριστικών.
Αν για ο αρσενικός είναι μεγαλόσωμος με τέλειο σκουφί, θα μπορούσαμε να τον ζευγαρώσουμε με την πιο μικρόσωμη θηλυκιά που έχουμε, ελπίζοντας ότι κάποιο μικρό θα κληρονομήσει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά από τον κάθε γονιό. Κάπως έτσι σκεπτόμενοι σχηματίζουμε τα ζευγάρια μας, έχοντας υπόψη πάντα τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να βελτιώσουμε.
Επειδή παίζει μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα ο παράγοντας τύχη, το ιδανικότερο είναι να παράγουμε μεγάλη ποσότητα πουλιών, ώστε να έχουμε και μεγαλύτερη πιθανότητα να βγάλουμε πρωταθλητές.
Αυτό βέβαια δεν είναι τις πιο πολλές φορές εφικτό, αφού ούτε απεριόριστος χώρος υπάρχει, ούτε η δυνατότητα να συντηρούμε μεγάλο αριθμό πουλιών. Για να πετύχουμε κάποια οικονομία στον πληθυσμό των πουλιών μας, μπορούμε να κρατάμε ζευγάρια που αποτελούνται από ένα αρσενικό και δύο ή καμιά φορά και τρεις θηλυκές.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εύκολα, επειδή ο αρσενικός από την στιγμή που θα γεννηθούν τα αυγά, μπορεί να αφαιρεθεί από το κλουβί και να ξαναζευγαρώσει. Σε αυτά τα ζευγάρια μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε και τον τρόπο με τον οποίο κληρονομούνται τα χαρακτηριστικά του αρσενικού στους απογόνους του.
Επίσης τα ετεροθαλή αδέλφια που θα αποκτήσουμε μπορούμε την επόμενη χρονιά να τα ζευγαρώσουμε μεταξύ τους, (κάτι που είναι καλό να αποφεύγουμε με τα αδέρφια) ή με την θηλυκιά που δεν είναι μητέρα τους, οπότε συνδυάζουμε στη δεύτερη γενιά γονίδια και από τους τρεις αρχικούς γονείς.
Μπορούνε να γίνουν πολλοί συνδυασμοί με αυτόν τον τρόπο, αλλά καλό είναι να ανανεώνεται ανά τρία ή τέσσερα χρόνια το αίμα της παραγωγής μας, για να μην παρατηρηθούν φαινόμενα εκφυλισμού.
Τέλος, καθ΄ όλη την διάρκεια της παραγωγής κρατάτε σημειώσεις και αξιολογείται τα πουλιά σας. Βοηθάει πάρα πολύ να μελετάμε τα χαρακτηριστικά των πουλιών βλέποντας τα γραμμένα και να διαλέγουμε τα ζευγάρια με αυτόν τον τρόπο.
Media gallery καναρινιών Gloster
