Αναμφισβήτητα από τα πιο χαριτωμένα και φιλειρηνικά πουλιά που ανήκουν στην οικογένεια των Εστρίλδων είναι οι κοινωνικοί σπίνοι – society Finch και είναι γνωστοί με την κοινή ονομασία Bengalese Finch.
Η λατινική τους ονομασία είναι Lonchura striata domestica και θεωρείται ότι πήραν το όνομά τους λόγω της ευπροσάρμοστης, φιλικής, ήρεμης και κοινωνικής συμπεριφοράς τους όχι μόνο με πουλιά του ιδίου είδους, αλλά και με πουλιά διαφορετικού γένους από αυτά και παρουσιάζουν τέτοια ευκολία στην εκτροφή τους που συνίστανται για αρχάριους εκτροφείς.
Πρόκειται για μικρόσωμες σπίζες, μεγέθους από 11-12 εκατοστά σε λευκές και καφετιές αποχρώσεις. Τα δύο φύλα δεν παρουσιάζουν αξιοσημείωτες διαφορές ως προς την εμφάνισή τους. Διακρίνονται μόνο από την συμπεριφορά τους, καθώς το αρσενικό είναι αυτό που κελαηδεί και εκτελεί χορευτικές κινήσεις με νευρικά και γρήγορα τινάγματα της ουράς τους. Συχνά μπορεί να διακρίνουμε και τα θηλυκά να κελαηδούν αλλά χαμηλόφωνα και χωρίς πλοκή.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα πουλιά αυτά δεν υπάρχουν σε άγρια μορφή στο φυσικό περιβάλλον παρά μόνο σε αιχμαλωσία. Πρόκειται για ένα είδος που υφίσταται τα τελευταία 500 χρόνια περίπου και πολλοί υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκε από τους Κινέζους μετά από επιλεκτικές διασταυρώσεις και εξελίχθηκε από Ιάπωνες εκτροφείς. Με λίγα λόγια είναι ένα γόνιμο υβρίδιο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι του είδους Μanikins. Στην Ευρώπη έκαναν την εμφάνισή τους γύρω στο 1960.
Υπάρχουν 3 βασικές χρωματικές ποικιλίες: σοκολατί με λευκό, μπεζ με λευκό και ολόλευκο. Επίσης διακρίνονται σε πουλιά με σημάδια στην κοιλιά που υπάρχουν σε αποχρώσεις σε καφέ μόκα, σκούρο καφέ, γκρι και κοκκινωπό καφέ, και σε πουλιά χωρίς σημάδια στην κοιλιά που υπάρχουν σε αποχρώσεις καφέ κοκκινωπό ανοιχτό, ανοιχτή μόκα, κρεμ και λευκό. Ακόμα υπάρχουν κροσσωτοί σπίνοι, δηλαδή με κατσαρά φτερά, και σπίνοι με λοφίο που όμως είναι εξαιρετικά σπάνιες ποικιλίες.
Για την διαμονή τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα κλουβί ανάλογο των καναρινιών ή μια κλούβα πτήσης, αν έχει κανείς αρκετά ζευγάρια. Καθαριότητα σε ταχτική βάση και καθημερινή αλλαγή νερού θεωρούνται επιβεβλημένες για την υγιεινή διαβίωσή τους. Το κλουβί πρέπει να είναι τοποθετημένο σε τοίχο στο ύψος των ματιών ενός ανθρώπου σε μέρος φωτεινό και καλά προφυλαγμένο από ρεύματα αέρα, παγωνιά και υγρασία. Γενικά επειδή είναι ένα ήσυχο είδος που κοιμάται γύρω στις 15 ώρες ημερησίως και επειδή κουρνιάζει σχετικά νωρίς χρειάζεται ένα μη θορυβώδες περιβάλλον. Αν διαμένουν σε μεγάλες κλούβες, η πρασινάδα δεν θεωρείται απαραίτητη. Σε αντίθεση όμως με τα καναρίνια, επειδή είναι παιχνιδιάρικοι χαρακτήρες με έντονη κινητικότητα, έχουν ανάγκη από παιχνίδια δραστηριοτήτων και κούνιες όπως οι παπαγάλοι και οι Γκουλντιανοί σπίνοι.
Λατρεύουν το μπάνιο, οπότε ένα πήλινο βαθύ πιατάκι ή μια μπανιέρα με καθαρό νεράκι είναι το πρέπει για την καθημερινή περιποίηση του φτερώματος και των ποδιών τους. Χρειάζονται οπωσδήποτε πατήθρες διαφορετικού διαμετρήματος είτε πλαστικές, είτε ξύλινες, είτε ακόμα από φυσικά κλαδιά.
Σουπιοκόκκαλο και γκριτ σε ξεχωριστό δοχείο, είναι απαραίτητα για να προσφέρουν στον οργανισμό τους ιχνοστοιχεία και μέταλλα για να έχουν γερό ράμφος αλλά πολύ περισσότερο να γεννούν γερά αυγά κατά την περίοδο της αναπαραγωγής. Ένα μείγμα σπόρων για εξωτικά πουλιά εμπλουτισμένη με κεχρί, αυγοτροφή, φρούτα και λαχανικά θεωρούνται μια ιδανική και πλήρης διατροφή για τα πουλιά αυτού του είδους.
Απαραίτητο αξεσουάρ του κλουβιού θεωρούνται οι φωλιές μέσα στις οποίες όχι μόνο αναπαράγονται αλλά κοιμούνται κιόλας. Μπορούν να φωλιάσουν – κουρνιάσουν οπουδήποτε, ακόμα και σε μια στημένη πορτοκαλόκουπα. Δεν έχουν ιδιαίτερες προτιμήσεις σε φωλιές. Κλειστές καλαθωτές φωλιές, ή κλειστά κουτιά και περιστασιακά και ανοιχτές φωλιές, είναι ιδανικές για την αναπαραγωγή αλλά και για τον ύπνο τους Το μέγεθος του κουτιού της φωλιάς πρέπει να κυμαίνεται από 13 – 16 εκατοστά. Αν ζουν σε μεγάλες ομάδες μπορεί να συνωστίζονται ομαδικά μέσα την φωλιά. Για αυτό είναι προτιμότερο την περίοδο της αναπαραγωγής να διατηρούνται σε κλουβιά ανά ζευγάρι προκειμένου να εξελιχθεί ομαλά η όλη διαδικασία.
Τα θηλυκά ωριμάζουν αναπαραγωγικά μετά τους 8 μήνες οπότε και ζευγαρώνουν. Για να γεμίσουν την φωλίτσα τους χρησιμοποιούν σανό και ίνες από καρύδα, πούπουλα και γενικά μαλακά υλικά.. Εκεί γεννούν από 4-8 λευκά αυγά τα οποία επωάζουν και ότι δύο στοργικοί γονείς. Μετά την παρέλευση 13 ημερών ξεπροβάλλουν οι νεοσσοί που δέχονται την περιποίηση και των δύο γονέων. Μετά την παρέλευση 4 εβδομάδων οι νεοσσοί αποκτούν το φτέρωμά τους και μετά από 5-6 εβδομάδες αποκτούν πλήρη ανεξαρτησία.
Τα συχνότερα προβλήματα υγείας μπορεί να προκύψουν με τα πουλάκια αυτού του είδους, είναι τραυματισμοί και ατυχήματα από σπασμένα πόδια και φτερούγες, διάρροια, προβλήματα με τα μάτια ειδικά με τους τύπους albino, μεγάλωμα του ράμφους, κρυολογήματα, τραχύτητα του αναπνευστικού, αδυνάτισμα λόγω κακής διατροφής κτλ.
Γενικά οι κοινωνικοί σπίνοι θεωρούνται τόσο καλόβολα και ήρεμα πουλιά που είναι ιδανικά για να γίνονται πολύ στοργικοί και τρυφεροί θετοί γονείς αναλαμβάνοντας την επώαση και την ανατροφή των νεοσσών και άλλων ειδών.
Η λατινική τους ονομασία είναι Lonchura striata domestica και θεωρείται ότι πήραν το όνομά τους λόγω της ευπροσάρμοστης, φιλικής, ήρεμης και κοινωνικής συμπεριφοράς τους όχι μόνο με πουλιά του ιδίου είδους, αλλά και με πουλιά διαφορετικού γένους από αυτά και παρουσιάζουν τέτοια ευκολία στην εκτροφή τους που συνίστανται για αρχάριους εκτροφείς.
Πρόκειται για μικρόσωμες σπίζες, μεγέθους από 11-12 εκατοστά σε λευκές και καφετιές αποχρώσεις. Τα δύο φύλα δεν παρουσιάζουν αξιοσημείωτες διαφορές ως προς την εμφάνισή τους. Διακρίνονται μόνο από την συμπεριφορά τους, καθώς το αρσενικό είναι αυτό που κελαηδεί και εκτελεί χορευτικές κινήσεις με νευρικά και γρήγορα τινάγματα της ουράς τους. Συχνά μπορεί να διακρίνουμε και τα θηλυκά να κελαηδούν αλλά χαμηλόφωνα και χωρίς πλοκή.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα πουλιά αυτά δεν υπάρχουν σε άγρια μορφή στο φυσικό περιβάλλον παρά μόνο σε αιχμαλωσία. Πρόκειται για ένα είδος που υφίσταται τα τελευταία 500 χρόνια περίπου και πολλοί υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκε από τους Κινέζους μετά από επιλεκτικές διασταυρώσεις και εξελίχθηκε από Ιάπωνες εκτροφείς. Με λίγα λόγια είναι ένα γόνιμο υβρίδιο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι του είδους Μanikins. Στην Ευρώπη έκαναν την εμφάνισή τους γύρω στο 1960.
Υπάρχουν 3 βασικές χρωματικές ποικιλίες: σοκολατί με λευκό, μπεζ με λευκό και ολόλευκο. Επίσης διακρίνονται σε πουλιά με σημάδια στην κοιλιά που υπάρχουν σε αποχρώσεις σε καφέ μόκα, σκούρο καφέ, γκρι και κοκκινωπό καφέ, και σε πουλιά χωρίς σημάδια στην κοιλιά που υπάρχουν σε αποχρώσεις καφέ κοκκινωπό ανοιχτό, ανοιχτή μόκα, κρεμ και λευκό. Ακόμα υπάρχουν κροσσωτοί σπίνοι, δηλαδή με κατσαρά φτερά, και σπίνοι με λοφίο που όμως είναι εξαιρετικά σπάνιες ποικιλίες.
Για την διαμονή τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα κλουβί ανάλογο των καναρινιών ή μια κλούβα πτήσης, αν έχει κανείς αρκετά ζευγάρια. Καθαριότητα σε ταχτική βάση και καθημερινή αλλαγή νερού θεωρούνται επιβεβλημένες για την υγιεινή διαβίωσή τους. Το κλουβί πρέπει να είναι τοποθετημένο σε τοίχο στο ύψος των ματιών ενός ανθρώπου σε μέρος φωτεινό και καλά προφυλαγμένο από ρεύματα αέρα, παγωνιά και υγρασία. Γενικά επειδή είναι ένα ήσυχο είδος που κοιμάται γύρω στις 15 ώρες ημερησίως και επειδή κουρνιάζει σχετικά νωρίς χρειάζεται ένα μη θορυβώδες περιβάλλον. Αν διαμένουν σε μεγάλες κλούβες, η πρασινάδα δεν θεωρείται απαραίτητη. Σε αντίθεση όμως με τα καναρίνια, επειδή είναι παιχνιδιάρικοι χαρακτήρες με έντονη κινητικότητα, έχουν ανάγκη από παιχνίδια δραστηριοτήτων και κούνιες όπως οι παπαγάλοι και οι Γκουλντιανοί σπίνοι.
Λατρεύουν το μπάνιο, οπότε ένα πήλινο βαθύ πιατάκι ή μια μπανιέρα με καθαρό νεράκι είναι το πρέπει για την καθημερινή περιποίηση του φτερώματος και των ποδιών τους. Χρειάζονται οπωσδήποτε πατήθρες διαφορετικού διαμετρήματος είτε πλαστικές, είτε ξύλινες, είτε ακόμα από φυσικά κλαδιά.
Σουπιοκόκκαλο και γκριτ σε ξεχωριστό δοχείο, είναι απαραίτητα για να προσφέρουν στον οργανισμό τους ιχνοστοιχεία και μέταλλα για να έχουν γερό ράμφος αλλά πολύ περισσότερο να γεννούν γερά αυγά κατά την περίοδο της αναπαραγωγής. Ένα μείγμα σπόρων για εξωτικά πουλιά εμπλουτισμένη με κεχρί, αυγοτροφή, φρούτα και λαχανικά θεωρούνται μια ιδανική και πλήρης διατροφή για τα πουλιά αυτού του είδους.
Απαραίτητο αξεσουάρ του κλουβιού θεωρούνται οι φωλιές μέσα στις οποίες όχι μόνο αναπαράγονται αλλά κοιμούνται κιόλας. Μπορούν να φωλιάσουν – κουρνιάσουν οπουδήποτε, ακόμα και σε μια στημένη πορτοκαλόκουπα. Δεν έχουν ιδιαίτερες προτιμήσεις σε φωλιές. Κλειστές καλαθωτές φωλιές, ή κλειστά κουτιά και περιστασιακά και ανοιχτές φωλιές, είναι ιδανικές για την αναπαραγωγή αλλά και για τον ύπνο τους Το μέγεθος του κουτιού της φωλιάς πρέπει να κυμαίνεται από 13 – 16 εκατοστά. Αν ζουν σε μεγάλες ομάδες μπορεί να συνωστίζονται ομαδικά μέσα την φωλιά. Για αυτό είναι προτιμότερο την περίοδο της αναπαραγωγής να διατηρούνται σε κλουβιά ανά ζευγάρι προκειμένου να εξελιχθεί ομαλά η όλη διαδικασία.
Τα θηλυκά ωριμάζουν αναπαραγωγικά μετά τους 8 μήνες οπότε και ζευγαρώνουν. Για να γεμίσουν την φωλίτσα τους χρησιμοποιούν σανό και ίνες από καρύδα, πούπουλα και γενικά μαλακά υλικά.. Εκεί γεννούν από 4-8 λευκά αυγά τα οποία επωάζουν και ότι δύο στοργικοί γονείς. Μετά την παρέλευση 13 ημερών ξεπροβάλλουν οι νεοσσοί που δέχονται την περιποίηση και των δύο γονέων. Μετά την παρέλευση 4 εβδομάδων οι νεοσσοί αποκτούν το φτέρωμά τους και μετά από 5-6 εβδομάδες αποκτούν πλήρη ανεξαρτησία.
Τα συχνότερα προβλήματα υγείας μπορεί να προκύψουν με τα πουλάκια αυτού του είδους, είναι τραυματισμοί και ατυχήματα από σπασμένα πόδια και φτερούγες, διάρροια, προβλήματα με τα μάτια ειδικά με τους τύπους albino, μεγάλωμα του ράμφους, κρυολογήματα, τραχύτητα του αναπνευστικού, αδυνάτισμα λόγω κακής διατροφής κτλ.
Γενικά οι κοινωνικοί σπίνοι θεωρούνται τόσο καλόβολα και ήρεμα πουλιά που είναι ιδανικά για να γίνονται πολύ στοργικοί και τρυφεροί θετοί γονείς αναλαμβάνοντας την επώαση και την ανατροφή των νεοσσών και άλλων ειδών.
