Κουφαηδόνι Cercotrichas Galactotes
Eνα ασυνήθιστο είδος στρουθιόμορφου πουλιού που ανήκει στην οικογένεια των τσιχλών είναι το κουφαηδόνι. Η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Rufous Bush Robin ή Rufous - tailed Scrub Robin.
Πρόκειται για ένα μικρόσωμο πουλί που το μέγεθός του κυμαίνεται από 15-17 εκατοστά και όπως όλες οι τσίχλες, έχει πολύ εξελιγμένο κελάηδημα. Συναντάται συχνά στην Ελλάδα, την Μεσόγειο, την Νοτιανατολική Ευρώπη, στα Βόρεια παράλια της Αφρικής, και τοπικά εμφανίζεται στην Ινδία και στην Ασία. Τα είδη που παρατηρούνται στην Β. Δ. Αφρική, Αίγυπτο και Ισραήλ (galactotes), παρουσιάζουν ελαφρές διαφορές στον χρωματισμό του φτερώματος με τα είδη που εμφανίζονται στην Ελλάδα και στη Τουρκία (syriacus).
Ως φυσικός του βιότοπος θεωρούνται οι περιοχές με πυκνή βλάστηση, ανοιχτούς θάμνους, ακόμα και σε ρεματιές ή κοίτες ποταμών με αρμυρίκια, φραγκοσυκιές και φιστικιές. Συχνή είναι και η εμφάνισή του και σε οικιστικές περιοχές με οπωρώνες, πάρκα και αλσύλλια.
Είναι ένα ιδιαίτερα κομψό ωδικό πουλί, που έχει καστανή πλάτη και υπόλευκη κοιλιά. Διακρίνεται από την μακριά καστανοκόκκινη ουρά του, την οποία και κρατά συχνά ανασηκωμένη, την απλώνει και την τινάζει προς τα πάνω, την κλείνει και την χαμηλώνει, μοιάζοντας σαν να έχει μια βεντάλια. Όταν η ουρά του είναι απλωμένη διακρίνονται ασπρόμαυρες κηλίδες. Και τα δύο είδη έχουν έντονα σχέδια στο πρόσωπο. Ξεχωρίζει από το λευκό φρύδι και την σκούρα πλευρική λωρίδα στην κορώνα. Η πλάτη στο κουφαηδόνι galactus είναι καστανοκκόκινη με μπεζ κοιλιά, ενώ στο κουφαηδόνι syriacus η πλάτη είναι γκριζοκάστανη. Το στήθος και η κοιλιά του είναι στους ίδιους γκρίζους τόνους. Τα δύο φύλα δεν παρουσιάζουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Τα δε ανήλικα πουλιά του είδους είναι επίσης παρόμοια με τα ενήλικα.
Το κουφαηδόνι χτίζει την ανοιχτόσχημη καλαθωτή φωλιά τους μέσα σε πυκνούς θάμνους, σε βάτα ή ακόμα και στο έδαφος σε σημεία καλά προφυλαγμένα. Αναπαράγεται τους ανοιξιάτικους μήνες. Για να χτίσει την φωλιά του χρησιμοποιεί μια ποικιλία υλικών όπως κλαδάκια, βρύα, ρίζες, και μέσα εκεί γεννάει από 4-6 αυγά τα οποία και επωάζει για 2 εβδομάδες περίπου. Καταφέρνει να μεγαλώσει 2 τουλάχιστον γενιές σε κάθε αναπαραγωγική περίοδο.
Οι φυσικοί του εχθροί είναι τα φίδια, τα ποντίκια του αγρού, οι νυφίτσες και διάφορα αρπαχτικά πουλιά όπως καρακάξες, γεράκια κτλ.
Όπως και το αηδόνι, με το οποίο είναι στενοί συγγενείς, έτσι και το κουφαηδόνι είναι κατεξοχήν εντομοφάγο πουλί. Τρέφεται με έντομα και νύμφες εντόμων, κάμπιες, σκουλήκια, μικρές αράχνες, ζωύφια, τα οποία και βρίσκει κατά τις συχνές περιηγήσεις του στο έδαφος, καθώς και ώριμες ρόγες ή φρούτα από τους οπωρώνες. Η αναζήτηση των εντόμων γίνεται πιο έντονη κατά την αναπαραγωγική περίοδο, που έχει πιο έντονη την ανάγκη για πρωτεϊνούχα τροφή για να μεγαλώσει τους νεοσσούς του.
Δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από τους ανθρώπους. Είναι εδαφόβιο πουλί και συχνά θα το εντοπίσουμε να κάθεται σε φραγκοσυκιές και να κελαηδεί.
Το δυνατό αλλά μελαγχολικό του κελάηδημα θυμίζει συχνά αυτό της τσίχλας, συνδυάζοντας πολλές φορές σκληρά πλαταγίσματα, με μαλακά σφυρίγματα, αλλά σε πιο υψηλούς τόνους και με περισσότερα τιτιβίσματα.
Eνα ασυνήθιστο είδος στρουθιόμορφου πουλιού που ανήκει στην οικογένεια των τσιχλών είναι το κουφαηδόνι. Η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Rufous Bush Robin ή Rufous - tailed Scrub Robin.
Πρόκειται για ένα μικρόσωμο πουλί που το μέγεθός του κυμαίνεται από 15-17 εκατοστά και όπως όλες οι τσίχλες, έχει πολύ εξελιγμένο κελάηδημα. Συναντάται συχνά στην Ελλάδα, την Μεσόγειο, την Νοτιανατολική Ευρώπη, στα Βόρεια παράλια της Αφρικής, και τοπικά εμφανίζεται στην Ινδία και στην Ασία. Τα είδη που παρατηρούνται στην Β. Δ. Αφρική, Αίγυπτο και Ισραήλ (galactotes), παρουσιάζουν ελαφρές διαφορές στον χρωματισμό του φτερώματος με τα είδη που εμφανίζονται στην Ελλάδα και στη Τουρκία (syriacus).
Ως φυσικός του βιότοπος θεωρούνται οι περιοχές με πυκνή βλάστηση, ανοιχτούς θάμνους, ακόμα και σε ρεματιές ή κοίτες ποταμών με αρμυρίκια, φραγκοσυκιές και φιστικιές. Συχνή είναι και η εμφάνισή του και σε οικιστικές περιοχές με οπωρώνες, πάρκα και αλσύλλια.
Είναι ένα ιδιαίτερα κομψό ωδικό πουλί, που έχει καστανή πλάτη και υπόλευκη κοιλιά. Διακρίνεται από την μακριά καστανοκόκκινη ουρά του, την οποία και κρατά συχνά ανασηκωμένη, την απλώνει και την τινάζει προς τα πάνω, την κλείνει και την χαμηλώνει, μοιάζοντας σαν να έχει μια βεντάλια. Όταν η ουρά του είναι απλωμένη διακρίνονται ασπρόμαυρες κηλίδες. Και τα δύο είδη έχουν έντονα σχέδια στο πρόσωπο. Ξεχωρίζει από το λευκό φρύδι και την σκούρα πλευρική λωρίδα στην κορώνα. Η πλάτη στο κουφαηδόνι galactus είναι καστανοκκόκινη με μπεζ κοιλιά, ενώ στο κουφαηδόνι syriacus η πλάτη είναι γκριζοκάστανη. Το στήθος και η κοιλιά του είναι στους ίδιους γκρίζους τόνους. Τα δύο φύλα δεν παρουσιάζουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Τα δε ανήλικα πουλιά του είδους είναι επίσης παρόμοια με τα ενήλικα.
Το κουφαηδόνι χτίζει την ανοιχτόσχημη καλαθωτή φωλιά τους μέσα σε πυκνούς θάμνους, σε βάτα ή ακόμα και στο έδαφος σε σημεία καλά προφυλαγμένα. Αναπαράγεται τους ανοιξιάτικους μήνες. Για να χτίσει την φωλιά του χρησιμοποιεί μια ποικιλία υλικών όπως κλαδάκια, βρύα, ρίζες, και μέσα εκεί γεννάει από 4-6 αυγά τα οποία και επωάζει για 2 εβδομάδες περίπου. Καταφέρνει να μεγαλώσει 2 τουλάχιστον γενιές σε κάθε αναπαραγωγική περίοδο.
Οι φυσικοί του εχθροί είναι τα φίδια, τα ποντίκια του αγρού, οι νυφίτσες και διάφορα αρπαχτικά πουλιά όπως καρακάξες, γεράκια κτλ.
Όπως και το αηδόνι, με το οποίο είναι στενοί συγγενείς, έτσι και το κουφαηδόνι είναι κατεξοχήν εντομοφάγο πουλί. Τρέφεται με έντομα και νύμφες εντόμων, κάμπιες, σκουλήκια, μικρές αράχνες, ζωύφια, τα οποία και βρίσκει κατά τις συχνές περιηγήσεις του στο έδαφος, καθώς και ώριμες ρόγες ή φρούτα από τους οπωρώνες. Η αναζήτηση των εντόμων γίνεται πιο έντονη κατά την αναπαραγωγική περίοδο, που έχει πιο έντονη την ανάγκη για πρωτεϊνούχα τροφή για να μεγαλώσει τους νεοσσούς του.
Δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από τους ανθρώπους. Είναι εδαφόβιο πουλί και συχνά θα το εντοπίσουμε να κάθεται σε φραγκοσυκιές και να κελαηδεί.
Το δυνατό αλλά μελαγχολικό του κελάηδημα θυμίζει συχνά αυτό της τσίχλας, συνδυάζοντας πολλές φορές σκληρά πλαταγίσματα, με μαλακά σφυρίγματα, αλλά σε πιο υψηλούς τόνους και με περισσότερα τιτιβίσματα.
