Παραθέτω ένα άρθρο μου με όλα τα κριτήρια των Gloster καναρινιών καθώς και δυο λόγια για το πως πρέπει να γίνεται η επιλογή των γονέων όχι μόνο στα Gloster αλλά και σε όλες τις ράτσες τύπου και χρώματος για να εξελίσουμε τις φυλές μας προς το καλύτερο.
Κεφάλι: Εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις αφού διαγωνίζονται και τα Corona αλλά και τα Consort τα οποία δεν έχουν σκουφί. Στην περίπτωση του Gloster Corona , το σκουφί πρέπει να είναι ολοστρόγγυλο και γεμάτο (με πλούσιο φτέρωμα) και να σβήνει στον σβέρκο χωρίς να προεξέχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το κεντρο του σκουφιού πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό και ευδιάκριτο και στο κέντρο του κεφαλιού. Το μάκρος του σκουφιού από μπροστά πρέπει να καλύπτει τα μάτια, αλλά όχι εντελώς. Τέλος, το ράμφος να είναι ελαφρώς μικρότερο από των άλλων καναρινιών και αρμονικό με το υπόλοιπο κεφάλι. Στην περίπτωση του Consort τώρα, αφού δεν υπάρχει σκουφί, πρέπει το κεφάλι να έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Να είναι μεγάλο, ελαφρώς πεπλατυσμένο και στρογγυλό. Τα φρύδια, που είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Gloster Consort, πρέπει να διακρίνονται και να φαίνονται πλούσια. Από το κεφάλι και μόνο του πουλιού αυτής της ποικιλίας μπορούμε να πάρουμε 20 πόντους.
Σώμα: Το σώμα του είναι εξίσου σημαντικό με το κεφάλι και το σκουφί. Ολόκληρο το πουλί διακρίνεται από την στρογγυλάδα του. Το σώμα του πρέπει να είναι γεμάτο και ελαφρώς στρογγυλό με ιδιαίτερα πλούσιο φτέρωμα. Το στήθος είναι πλατύ και επίσης στρογγυλό. Ο λαιμός τέλος πρέπει να είναι κοντός και γεροδεμένος. Από το σωστό σώμα μπορούμε να πάρουμε άλλους 20 πόντους.
Φτέρωμα: Εδώ ισχύει ότι και στις περισσότερες ποικιλίες καναρινιών. Το φτέρωμα πρέπει να είναι ίσιο και προσκολλημένο στο σώμα, χωρίς πούπουλα να προεξέχουν, πράγμα λίγο δύσκολο με τόσο πλούσιο φτέρωμα.
Μέγεθος: Στο θέμα του μεγέθους τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Τα 11,5 εκατοστά θεωρούνται το μέγιστο για το μέγεθος του πουλιού, αλλά όσο πιο μικρόσωμο είναι, τόσο το καλύτερο. Μην ξεχνάμε ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι τόσο το πλούσιο σκουφί όσο και το μικροσκοπικό του μέγεθος. Από το φτέρωμα και το σωστό μέγεθος παίρνουμε 15 πόντους για το καθένα.
Στάση: Το Gloster είναι πουλί ζωηρό, περίεργο και σχεδόν πάντα είναι σε κίνηση. Παρά το στρογγυλό σχήμα του, πρέπει να κάθεται ημιόρθιο και υπερήφανο. 10 πόντους παίρνει η σωστή στάση του πουλιού.
Ουρά: Η ουρά είναι σχετικά κοντή, ίσια και δεν κάνει γωνία με το σώμα. Επίσης, δεν πρέπει να είναι πολύ πλατιά και βαθμολογείται με 5 πόντους.
Πόδια: Τα πόδια πρέπει να είναι αρκετά κοντά και ελαφρώς λυγισμένα. Οι μηροί πρέπει να κρύβονται από το φτέρωμα για να κερδίσουμε άλλους 5 πόντους.
Γενική Κατάσταση: Ισχύει ότι και για τα υπόλοιπα καναρίνια. Δηλαδή το πουλί να δείχνει υγιές, να είναι καθαρό χωρίς ίχνη από κουτσουλιές ή λεκέδες στο φτέρωμά του και ζωηρό. Η γενική κατάσταση βαθμολογείται με 10 πόντους.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και από την βαθμολόγηση, πολύ σημαντικό ρόλο στην ποικιλία Gloster παίζει η ποιότητα του φτερώματος και το μέγεθος του σώματος. Αν πετύχουμε πουλιά με αυτά τα δύο στοιχεία τότε θα έρθουν εύκολα και τα καλά αποτελέσματα στην αναπαραγωγή. Προσοχή λοιπόν όταν αγοράζουμε το αρχικό μας στοκ, διότι τα πουλιά που προορίζουμε για παραγωγή πρέπει να έχουν τέλεια αυτά τα χαρακτηριστικά. Με μέτριο στοκ είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βελτιώσουμε το είδος. Όταν βγαίνουμε λοιπόν να αγοράσουμε ένα πουλί, εκτός από την καλή του κατάσταση και την υγεία του, κοιτάμε αν καλύπτει τον σκοπό για τον οποίο το αγοράζουμε. Φυσικά δεν είναι λογικό να επιλέξουμε ένα πουλί που δεν φαίνεται υγιές, όσο καλά χαρακτηριστικά και αν έχει, διότι εκτός της μεγάλης πιθανότητας να μην επιζήσει, (κυρίως αν είναι μικρό, γιατί τα πουλιά κάτω του ενός έτους που αρρωσταίνουν, ακόμη και αν αναρρώσουν θα είναι πάντα ευάλωτα σε ασθένειες), μπορεί να μολύνει και τα υπόλοιπα πουλιά μας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το σύνολο της παραγωγής μας. Από την στιγμή λοιπόν που φαίνεται υγιές το πουλί που σκοπεύουμε να αγοράσουμε, πρέπει να σκεφτούμε τα χαρακτηριστικά που χρειαζόμαστε στην εκτροφή μας. Αν για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα με το μέγεθος των πουλιών μας, (είναι πολύ μεγαλόσωμα) αλλά έχουν πολύ καλό σκουφί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε για όσο το δυνατόν πιο μικρόσωμο πουλί και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά θα έρθουν σε δεύτερη μοίρα.
Από τη στιγμή που θα τελειώσουν οι αγορές μας, θα πρέπει να σκεφτούμε τα ζευγάρια που θα σχηματίσουμε. Κάθε ζευγάρι πρέπει να έχει ένα σκοπό, σύμφωνα με τους αρχικούς στόχους που έχουμε θέσει για την εκτροφή μας. Δεν έχει νόημα να ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με μέτρια χαρακτηριστικά στα ίδια σημεία. Αν για παράδειγμα ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με γονίδια που δίνουν κοντό σκουφί, όσο καλά κι αν είναι τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, δεν πρόκειται να μας δώσουν απογόνους με πλούσιο σκουφί ή με καλοσχηματισμένο κεφάλι, αν πρόκειται για Consort. Πρέπει να προτιμάμε ζευγάρια που έχουν συνδυασμό καλών χαρακτηριστικών. Αν για παράδειγμα ο αρσενικός είναι μεγαλόσωμος με τέλειο σκουφί, θα μπορούσαμε να τον ζευγαρώσουμε με την πιο μικρόσωμη θηλυκιά που έχουμε, ελπίζοντας ότι κάποιο μικρό θα κληρονομήσει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά από τον κάθε γονιό. Κάπως έτσι σκεπτόμενοι σχηματίζουμε τα ζευγάρια μας, έχοντας υπόψη πάντα τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να βελτιώσουμε. Επειδή παίζει μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα ο παράγοντας τύχη, το ιδανικότερο είναι να παράγουμε μεγάλη ποσότητα πουλιών, ώστε να έχουμε και μεγαλύτερη πιθανότητα να βγάλουμε πρωταθλητές. Αυτό βέβαια δεν είναι τις πιο πολλές φορές εφικτό, αφού ούτε απεριόριστος χώρος υπάρχει, ούτε η δυνατότητα να συντηρούμε μεγάλο αριθμό πουλιών. Για να πετύχουμε κάποια οικονομία στον πληθυσμό των πουλιών μας, μπορούμε να κρατάμε ζευγάρια που αποτελούνται από ένα αρσενικό και δύο ή καμιά φορά και τρεις θηλυκές. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εύκολα, επειδή ο αρσενικός από την στιγμή που θα γεννηθούν τα αυγά, μπορεί να αφαιρεθεί από το κλουβί και να ξαναζευγαρώσει. Σε αυτά τα ζευγάρια μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε και τον τρόπο με τον οποίο κληρονομούνται τα χαρακτηριστικά του αρσενικού στους απογόνους του. Επίσης τα ετεροθαλή αδέλφια που θα αποκτήσουμε μπορούμε την επόμενη χρονιά να τα ζευγαρώσουμε μεταξύ τους, (κάτι που είναι καλό να αποφεύγουμε με τα αδέρφια) ή με την θηλυκιά που δεν είναι μητέρα τους, οπότε συνδυάζουμε στη δεύτερη γενιά γονίδια και από τους τρεις αρχικούς γονείς. Μπορούνε να γίνουν πολλοί συνδυασμοί με αυτόν τον τρόπο, αλλά καλό είναι να ανανεώνεται ανά τρία ή τέσσερα χρόνια το αίμα της παραγωγής μας, για να μην παρατηρηθούν φαινόμενα εκφυλισμού. Τέλος, καθ΄ όλη την διάρκεια της παραγωγής κρατάτε σημειώσεις και αξιολογείται τα πουλιά σας. Βοηθάει πάρα πολύ να μελετάμε τα χαρακτηριστικά των πουλιών βλέποντας τα γραμμένα και να διαλέγουμε τα ζευγάρια με αυτόν τον τρόπο.
Κεφάλι: Εδώ έχουμε δύο περιπτώσεις αφού διαγωνίζονται και τα Corona αλλά και τα Consort τα οποία δεν έχουν σκουφί. Στην περίπτωση του Gloster Corona , το σκουφί πρέπει να είναι ολοστρόγγυλο και γεμάτο (με πλούσιο φτέρωμα) και να σβήνει στον σβέρκο χωρίς να προεξέχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το κεντρο του σκουφιού πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό και ευδιάκριτο και στο κέντρο του κεφαλιού. Το μάκρος του σκουφιού από μπροστά πρέπει να καλύπτει τα μάτια, αλλά όχι εντελώς. Τέλος, το ράμφος να είναι ελαφρώς μικρότερο από των άλλων καναρινιών και αρμονικό με το υπόλοιπο κεφάλι. Στην περίπτωση του Consort τώρα, αφού δεν υπάρχει σκουφί, πρέπει το κεφάλι να έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Να είναι μεγάλο, ελαφρώς πεπλατυσμένο και στρογγυλό. Τα φρύδια, που είναι και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Gloster Consort, πρέπει να διακρίνονται και να φαίνονται πλούσια. Από το κεφάλι και μόνο του πουλιού αυτής της ποικιλίας μπορούμε να πάρουμε 20 πόντους.
Σώμα: Το σώμα του είναι εξίσου σημαντικό με το κεφάλι και το σκουφί. Ολόκληρο το πουλί διακρίνεται από την στρογγυλάδα του. Το σώμα του πρέπει να είναι γεμάτο και ελαφρώς στρογγυλό με ιδιαίτερα πλούσιο φτέρωμα. Το στήθος είναι πλατύ και επίσης στρογγυλό. Ο λαιμός τέλος πρέπει να είναι κοντός και γεροδεμένος. Από το σωστό σώμα μπορούμε να πάρουμε άλλους 20 πόντους.
Φτέρωμα: Εδώ ισχύει ότι και στις περισσότερες ποικιλίες καναρινιών. Το φτέρωμα πρέπει να είναι ίσιο και προσκολλημένο στο σώμα, χωρίς πούπουλα να προεξέχουν, πράγμα λίγο δύσκολο με τόσο πλούσιο φτέρωμα.
Μέγεθος: Στο θέμα του μεγέθους τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Τα 11,5 εκατοστά θεωρούνται το μέγιστο για το μέγεθος του πουλιού, αλλά όσο πιο μικρόσωμο είναι, τόσο το καλύτερο. Μην ξεχνάμε ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι τόσο το πλούσιο σκουφί όσο και το μικροσκοπικό του μέγεθος. Από το φτέρωμα και το σωστό μέγεθος παίρνουμε 15 πόντους για το καθένα.
Στάση: Το Gloster είναι πουλί ζωηρό, περίεργο και σχεδόν πάντα είναι σε κίνηση. Παρά το στρογγυλό σχήμα του, πρέπει να κάθεται ημιόρθιο και υπερήφανο. 10 πόντους παίρνει η σωστή στάση του πουλιού.
Ουρά: Η ουρά είναι σχετικά κοντή, ίσια και δεν κάνει γωνία με το σώμα. Επίσης, δεν πρέπει να είναι πολύ πλατιά και βαθμολογείται με 5 πόντους.
Πόδια: Τα πόδια πρέπει να είναι αρκετά κοντά και ελαφρώς λυγισμένα. Οι μηροί πρέπει να κρύβονται από το φτέρωμα για να κερδίσουμε άλλους 5 πόντους.
Γενική Κατάσταση: Ισχύει ότι και για τα υπόλοιπα καναρίνια. Δηλαδή το πουλί να δείχνει υγιές, να είναι καθαρό χωρίς ίχνη από κουτσουλιές ή λεκέδες στο φτέρωμά του και ζωηρό. Η γενική κατάσταση βαθμολογείται με 10 πόντους.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και από την βαθμολόγηση, πολύ σημαντικό ρόλο στην ποικιλία Gloster παίζει η ποιότητα του φτερώματος και το μέγεθος του σώματος. Αν πετύχουμε πουλιά με αυτά τα δύο στοιχεία τότε θα έρθουν εύκολα και τα καλά αποτελέσματα στην αναπαραγωγή. Προσοχή λοιπόν όταν αγοράζουμε το αρχικό μας στοκ, διότι τα πουλιά που προορίζουμε για παραγωγή πρέπει να έχουν τέλεια αυτά τα χαρακτηριστικά. Με μέτριο στοκ είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βελτιώσουμε το είδος. Όταν βγαίνουμε λοιπόν να αγοράσουμε ένα πουλί, εκτός από την καλή του κατάσταση και την υγεία του, κοιτάμε αν καλύπτει τον σκοπό για τον οποίο το αγοράζουμε. Φυσικά δεν είναι λογικό να επιλέξουμε ένα πουλί που δεν φαίνεται υγιές, όσο καλά χαρακτηριστικά και αν έχει, διότι εκτός της μεγάλης πιθανότητας να μην επιζήσει, (κυρίως αν είναι μικρό, γιατί τα πουλιά κάτω του ενός έτους που αρρωσταίνουν, ακόμη και αν αναρρώσουν θα είναι πάντα ευάλωτα σε ασθένειες), μπορεί να μολύνει και τα υπόλοιπα πουλιά μας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για το σύνολο της παραγωγής μας. Από την στιγμή λοιπόν που φαίνεται υγιές το πουλί που σκοπεύουμε να αγοράσουμε, πρέπει να σκεφτούμε τα χαρακτηριστικά που χρειαζόμαστε στην εκτροφή μας. Αν για παράδειγμα έχουμε πρόβλημα με το μέγεθος των πουλιών μας, (είναι πολύ μεγαλόσωμα) αλλά έχουν πολύ καλό σκουφί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε για όσο το δυνατόν πιο μικρόσωμο πουλί και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά θα έρθουν σε δεύτερη μοίρα.
Από τη στιγμή που θα τελειώσουν οι αγορές μας, θα πρέπει να σκεφτούμε τα ζευγάρια που θα σχηματίσουμε. Κάθε ζευγάρι πρέπει να έχει ένα σκοπό, σύμφωνα με τους αρχικούς στόχους που έχουμε θέσει για την εκτροφή μας. Δεν έχει νόημα να ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με μέτρια χαρακτηριστικά στα ίδια σημεία. Αν για παράδειγμα ζευγαρώσουμε δύο πουλιά με γονίδια που δίνουν κοντό σκουφί, όσο καλά κι αν είναι τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους, δεν πρόκειται να μας δώσουν απογόνους με πλούσιο σκουφί ή με καλοσχηματισμένο κεφάλι, αν πρόκειται για Consort. Πρέπει να προτιμάμε ζευγάρια που έχουν συνδυασμό καλών χαρακτηριστικών. Αν για παράδειγμα ο αρσενικός είναι μεγαλόσωμος με τέλειο σκουφί, θα μπορούσαμε να τον ζευγαρώσουμε με την πιο μικρόσωμη θηλυκιά που έχουμε, ελπίζοντας ότι κάποιο μικρό θα κληρονομήσει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά από τον κάθε γονιό. Κάπως έτσι σκεπτόμενοι σχηματίζουμε τα ζευγάρια μας, έχοντας υπόψη πάντα τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να βελτιώσουμε. Επειδή παίζει μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα ο παράγοντας τύχη, το ιδανικότερο είναι να παράγουμε μεγάλη ποσότητα πουλιών, ώστε να έχουμε και μεγαλύτερη πιθανότητα να βγάλουμε πρωταθλητές. Αυτό βέβαια δεν είναι τις πιο πολλές φορές εφικτό, αφού ούτε απεριόριστος χώρος υπάρχει, ούτε η δυνατότητα να συντηρούμε μεγάλο αριθμό πουλιών. Για να πετύχουμε κάποια οικονομία στον πληθυσμό των πουλιών μας, μπορούμε να κρατάμε ζευγάρια που αποτελούνται από ένα αρσενικό και δύο ή καμιά φορά και τρεις θηλυκές. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εύκολα, επειδή ο αρσενικός από την στιγμή που θα γεννηθούν τα αυγά, μπορεί να αφαιρεθεί από το κλουβί και να ξαναζευγαρώσει. Σε αυτά τα ζευγάρια μπορούμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε και τον τρόπο με τον οποίο κληρονομούνται τα χαρακτηριστικά του αρσενικού στους απογόνους του. Επίσης τα ετεροθαλή αδέλφια που θα αποκτήσουμε μπορούμε την επόμενη χρονιά να τα ζευγαρώσουμε μεταξύ τους, (κάτι που είναι καλό να αποφεύγουμε με τα αδέρφια) ή με την θηλυκιά που δεν είναι μητέρα τους, οπότε συνδυάζουμε στη δεύτερη γενιά γονίδια και από τους τρεις αρχικούς γονείς. Μπορούνε να γίνουν πολλοί συνδυασμοί με αυτόν τον τρόπο, αλλά καλό είναι να ανανεώνεται ανά τρία ή τέσσερα χρόνια το αίμα της παραγωγής μας, για να μην παρατηρηθούν φαινόμενα εκφυλισμού. Τέλος, καθ΄ όλη την διάρκεια της παραγωγής κρατάτε σημειώσεις και αξιολογείται τα πουλιά σας. Βοηθάει πάρα πολύ να μελετάμε τα χαρακτηριστικά των πουλιών βλέποντας τα γραμμένα και να διαλέγουμε τα ζευγάρια με αυτόν τον τρόπο.
