Πληροφοριακά, θα ήθελα να σας ενημερώσω για την εξέλιξη της κύστης. Ύστερα, από αρκετές μέρες φροντίδας η κανάρα σχεδόν έχει επανέλθει. Παρέμεινε, απομονωμένη από τα άλλα καναρίνια και συνέβησαν τα εξής:
Τις πρώτες μέρες το Betadin δεν έδειχνε δραστική επίδραση. Προφανώς λειτουργούσε αντισηπτικά, αλλά η κύστη έδειχνε να μορφοποιείται. Δοκίμασα τότε επί δύο μέρες χλιαρή 'κομπρέσα' προκειμένου να μαλακώσει, συνεχίζοντας μετά το στέγνωμα του σημείου την έφαρμογή BETADIN. Από τη μέρα που σταμάτησε να δείχνει σκληρό το σημείο, εφάρμοσα λίγο πιο τολμηρά την επάλειψη και εννοώ, πιο επαρκή ποσότητα με μουλιασμένη μπατονέτα. Το πουλί διαρκώς βελτιώνεται με σημαντική πρόοδο. Σε όλο αυτό το διάστημα ποτέ δεν έχασε τη ζωηράδα του. Ωστόσο, δεν μπορώ να έχω συμπέρασμα, γιατί μπορεί η εξάλειψη του προβλήματος να έχει να κάνει με την ολοκλήρωση ενός απαραίτητου χρονικού κύκλου για αυτήν. Βέβαια, η κανάρα που προηγήθηκε με την ίδια ασθένεια, επανήλθε πολύ νωρίτερα.
Υ. Γ. Με αφορμή συμβουλές που δόθηκαν, για τις οποίες θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ, έχω μια παρατήρηση. Η χλωρίνη και τα προϊόντα χλωρίου που χρησιμοποιούνται, κατά κόρον στην Ελλάδα στους χώρους υγιεινής και όχι μόνο, τείνουν να εξαλειφθούν σε προηγμένες χώρες. Το χλώριο αντιδρά εύκολα δημιουργώντας πάμπολες χημικές ενώσεις κάποιες από αυτές είναι εξαιρετικά πτητικές, πολλές από αυτές είναι οξειδωτικές και άλλες εξαιρετικά επικίνδυνες και για τον άνθρωπο ακόμα. Το χλώριο διαλύεται μεν εύκολα, επικάθεται όμως επίσης πολύ εύκολα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι δερματικοί ερεθισμοί σε τετράποδα, τα οποία συχνά ξαπλώνουν σε σφουγγαρισμένες περιοχές. Το επιμελές ξέπλυμα με άφθονο νερό των απολυμασμένων με χλώριο αντικειμένων ή περιοχών μπορεί να έχει αποτέλεσμα μπορεί και όχι. Δεν έχω σαφή στοιχεία για το ποσοστό διαλυτότητας -θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι ακόμα το πόσιμο νερό χλωριώνεται- αλλά μπορώ να δώσω ένα ακόμα παράδειγμα σχετικό με αέρια χλωριούχων διαλυμάτων, όπου η εισπνοή τους μπορεί να διαταράξει το ανθώπινο φωνητικό σύστημα, πόσω μάλλον των πτηνών.
