Mιά μεγάλη οικογένεια ωδικών μικρόσωμων εντομοφάγων πουλιών είναι οι Συλβιίδες (Sylviidae) που περιλαμβάνουν 56 καταγεγραμμένα είδη. Τα σημαντικότερα γένη της οικογενείας είναι οι Sylvia τσιροβάκοι (17 είδη), οι Acrocephalus ποταμίδες (10 είδη), οι Locustella τριλιστές (5 είδη), οι Ηippolais στριτσίδες (6 είδη) και οι Phylloscopus φυλλοσκόποι (11 είδη).
Ο Μαυροσκούφης Sylvia atricapilla, είναι από τα γνωστότερα είδη που ανήκουν στο γένος των τσιροβάκων. Η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Blackap, ενώ στην Κύπρο είναι γνωστό ως Αμπελοπούλι ή Αμπεροπούλι. Επίσης είναι γνωστό με την ονομασία Συλβία η μελανοκέφαλος ή μελανοκόρυφος.
Πρόκειται για ένα πουλί στο μέγεθος του σπουργιτιού που δεν ξεπερνάει τα 15 εκατοστά. Κατά το πέταγμα, το άνοιγμα των φτερούγων του αγγίζει τα 20 εκατοστά. Είναι εύρωστο στην κατασκευή του πουλί με ισχυρό γκρίζο ράμφος και δυνατά γκριζόχρωμα πόδια. Το αρσενικό του είδους έχει στενή, μακριά, γκριζωπή και τετραγωνισμένη στο τελείωμα ουρά ενώ ξεχωρίζει εύκολα από το μαύρο σκουφί που αγγίζει ίσα το πάνω μέρος του ματιού του στο οποίο οφείλει και το όνομά του. Το υπόλοιπο φτέρωμά του στην πλάτη, μανδύα και ουροπύγιο είναι σκούρο γκρι, ενώ η τραχηλιά το στήθος και η κοιλιά έχουν πιο ανοιχτόχρωμο γκρίζο χρώμα. Τα νεαρά αλλά και τα θηλυκά του είδους έχουν καστανοκόκκινο σκουφί και ελαφρώς ανοιχτόχρωμο λαδοπράσινο χρώμα.
Αυτό το ευρύτατα διαδεδομένο πουλί ζει σε πυκνές θαμνώδεις εκτάσεις καθώς και σε δάση με πλούσια φυλλώματα σε όλη την Βόρεια, Κεντρική και Νότια Ευρώπη, αλλά και στα παράλια της Βορείου Αφρικής. Είναι ενδημικό αλλά και αποδημητικό πουλί. Κατά την μεταναστευτική περίοδο προτιμά να διαχειμάζει σε πιο ζεστά κλίματα και συναντάται σε μεγάλα σμήνη να φωλιάζει σε πάρκα, ελαιώνες, κήπους, οπωρώνες, αλλά και σε ορεινά και υγρά μέρη των πιο εύκρατων κλιμάτων, προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή του για να επιβιώσει. Είναι κατεξοχήν εντομοφάγο πουλί αλλά τον χειμώνα τρέφεται και με σπόρους και ρώγες από φρούτα.
Κατά την αναπαραγωγική περίοδο χτίζει την καλαθόσχημη φωλιά του ανάμεσα σε πυκνούς και συχνά χαμηλούς θάμνους και τοποθετεί εκεί από 3-6 αυγά. Όπως είναι αναμενόμενο για αυτήν την κατηγορία πουλιών, τρέφεται με πληθώρα εντόμων, προνύμφες και παράσιτα ειδικά σε αυτή την φάση, λόγω της αυξημένης του ανάγκης σε ζωικές πρωτεΐνες, προκειμένου να ταΐσει τους νεοσσούς του, ενώ σε άλλες περιόδους τρέφεται με σπόρους, ηλίανθους, φιστίκια, βατόμουρα, κεράσια, αλλά και ψωμί, πατάτες, καρύδες, τυρί, σπόρους βρώμης και διάφορα ζουμερά φρούτα.
Είναι ένα πολύ δραστήριο και ενεργητικό πουλί που πεταρίζει συνεχώς και χοροπηδάει από κλαδί σε κλαδί κουνώντας νευρικά την ουρά του. Σπάνια μπορεί να το αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι μιας και κρύβονται συνεχώς ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση των θάμνων. Γίνονται αντιληπτά μόνο από την χαρακτηριστική φωνή τους.
Το κελάηδημά τους είναι ιδιαίτερα όμορφο, γλυκό και μελωδικό και περιλαμβάνει διστακτικά τετερίσματα, καθαρές και συγχρόνως μελαγχολικές νότες που θυμίζουν φλάουτο, με σποραδικές μιμήσεις από βραχνούς και τσιριχτούς ήχους. Συχνά τα γρήγορα τιτιβίσματά του συγχέονται με αυτά του Καλόγερου.
Το χαριτωμένο αυτό πουλάκι κινδυνεύει τόσο από τους φυσικούς του εχθρούς του, όπως άλλα αρπαχτικά πουλιά, φίδια, ποντίκια, νυφίτσες, αλλά κυρίως από τον άνθρωπο που το κυνηγά γιατί το θεωρεί από τα νοστιμότερα εδέσματα για το τραπέζι του, γεγονός που προκαλεί συχνά πολλαπλές αντιδράσεις από τους λάτρεις των άγριων πουλιών που τα προτιμούν ελεύθερα και όχι ως μεζέ στο πιάτο και συχνά διαβάζουμε αντιπαραθέσεις μεταξύ των αντιθέτων πλευρών στα ΜΜΕ.
Στο φυσικό του περιβάλλον το προσδόκιμο ζωής του αγγίζει τα 12 χρόνια.
Ο Μαυροσκούφης Sylvia atricapilla, είναι από τα γνωστότερα είδη που ανήκουν στο γένος των τσιροβάκων. Η Ευρωπαϊκή του ονομασία είναι Blackap, ενώ στην Κύπρο είναι γνωστό ως Αμπελοπούλι ή Αμπεροπούλι. Επίσης είναι γνωστό με την ονομασία Συλβία η μελανοκέφαλος ή μελανοκόρυφος.
Πρόκειται για ένα πουλί στο μέγεθος του σπουργιτιού που δεν ξεπερνάει τα 15 εκατοστά. Κατά το πέταγμα, το άνοιγμα των φτερούγων του αγγίζει τα 20 εκατοστά. Είναι εύρωστο στην κατασκευή του πουλί με ισχυρό γκρίζο ράμφος και δυνατά γκριζόχρωμα πόδια. Το αρσενικό του είδους έχει στενή, μακριά, γκριζωπή και τετραγωνισμένη στο τελείωμα ουρά ενώ ξεχωρίζει εύκολα από το μαύρο σκουφί που αγγίζει ίσα το πάνω μέρος του ματιού του στο οποίο οφείλει και το όνομά του. Το υπόλοιπο φτέρωμά του στην πλάτη, μανδύα και ουροπύγιο είναι σκούρο γκρι, ενώ η τραχηλιά το στήθος και η κοιλιά έχουν πιο ανοιχτόχρωμο γκρίζο χρώμα. Τα νεαρά αλλά και τα θηλυκά του είδους έχουν καστανοκόκκινο σκουφί και ελαφρώς ανοιχτόχρωμο λαδοπράσινο χρώμα.
Αυτό το ευρύτατα διαδεδομένο πουλί ζει σε πυκνές θαμνώδεις εκτάσεις καθώς και σε δάση με πλούσια φυλλώματα σε όλη την Βόρεια, Κεντρική και Νότια Ευρώπη, αλλά και στα παράλια της Βορείου Αφρικής. Είναι ενδημικό αλλά και αποδημητικό πουλί. Κατά την μεταναστευτική περίοδο προτιμά να διαχειμάζει σε πιο ζεστά κλίματα και συναντάται σε μεγάλα σμήνη να φωλιάζει σε πάρκα, ελαιώνες, κήπους, οπωρώνες, αλλά και σε ορεινά και υγρά μέρη των πιο εύκρατων κλιμάτων, προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή του για να επιβιώσει. Είναι κατεξοχήν εντομοφάγο πουλί αλλά τον χειμώνα τρέφεται και με σπόρους και ρώγες από φρούτα.
Κατά την αναπαραγωγική περίοδο χτίζει την καλαθόσχημη φωλιά του ανάμεσα σε πυκνούς και συχνά χαμηλούς θάμνους και τοποθετεί εκεί από 3-6 αυγά. Όπως είναι αναμενόμενο για αυτήν την κατηγορία πουλιών, τρέφεται με πληθώρα εντόμων, προνύμφες και παράσιτα ειδικά σε αυτή την φάση, λόγω της αυξημένης του ανάγκης σε ζωικές πρωτεΐνες, προκειμένου να ταΐσει τους νεοσσούς του, ενώ σε άλλες περιόδους τρέφεται με σπόρους, ηλίανθους, φιστίκια, βατόμουρα, κεράσια, αλλά και ψωμί, πατάτες, καρύδες, τυρί, σπόρους βρώμης και διάφορα ζουμερά φρούτα.
Είναι ένα πολύ δραστήριο και ενεργητικό πουλί που πεταρίζει συνεχώς και χοροπηδάει από κλαδί σε κλαδί κουνώντας νευρικά την ουρά του. Σπάνια μπορεί να το αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι μιας και κρύβονται συνεχώς ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση των θάμνων. Γίνονται αντιληπτά μόνο από την χαρακτηριστική φωνή τους.
Το κελάηδημά τους είναι ιδιαίτερα όμορφο, γλυκό και μελωδικό και περιλαμβάνει διστακτικά τετερίσματα, καθαρές και συγχρόνως μελαγχολικές νότες που θυμίζουν φλάουτο, με σποραδικές μιμήσεις από βραχνούς και τσιριχτούς ήχους. Συχνά τα γρήγορα τιτιβίσματά του συγχέονται με αυτά του Καλόγερου.
Το χαριτωμένο αυτό πουλάκι κινδυνεύει τόσο από τους φυσικούς του εχθρούς του, όπως άλλα αρπαχτικά πουλιά, φίδια, ποντίκια, νυφίτσες, αλλά κυρίως από τον άνθρωπο που το κυνηγά γιατί το θεωρεί από τα νοστιμότερα εδέσματα για το τραπέζι του, γεγονός που προκαλεί συχνά πολλαπλές αντιδράσεις από τους λάτρεις των άγριων πουλιών που τα προτιμούν ελεύθερα και όχι ως μεζέ στο πιάτο και συχνά διαβάζουμε αντιπαραθέσεις μεταξύ των αντιθέτων πλευρών στα ΜΜΕ.
Στο φυσικό του περιβάλλον το προσδόκιμο ζωής του αγγίζει τα 12 χρόνια.
