Ασθένειες Μελαγχολούν τα καναρίνια;

[RED]

Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα να ρωτήσω το αν υφίσταται η μελαγχολία στα καναρίνια. Πιο συγκεκριμένα, μια φίλη μου έχει ένα καναρίνι (Gloster) το οποίο κελαϊδάει ασταμάτητα (πραγματικά ασταμάτητα). Πρίν περίπου έξι μήνες μου το χάρησε γνωρίζοντας το πάθος μου για τα καναρίνια. Το θέμα είναι πως το καναρίνι απο την ημέρα που το έφερα σπίτι δεν το άκουσα να κελαϊδάει☹ (Να σημειώσω πως το καναρίνι το είχε 5 χρόνια στην κατοχή της). Αποτέλεσμα της όλης κατάστασης ήταν να της το επιστρέψω πρίν λίγες ημέρες. Το γεγονός είναι οτι μόλις την είδε άρχισε να κελαϊδάει πάλι ασταμάτητα! Αυτο με έκανε να πιστεύω πως τα καναρίνια μετά απο ένα χρονικό διάστημα δένονται με τους κατόχους τους και μελαγχολούν οταν τους αποχωρίζονται. Θα ήθελα την γνώμη σας στο θέμα αυτο.
Σας ευχαριστώ.

 

[evaluieva]

δενονται κ με το παραπανω :)
πιο πολυ κ απο ανθρωπους μεταξυ τους!:D
εγω τουλαχιστον,
δεν μπορω να φανταστω πιο ευαισθητο πλασμα απο ενα πουλι!

 

[skytiger]

Φυσικα και δενονται με τον κατοχο τους. Εγω π.χ. Καθε φορα που ακουγε την φωνη μου εκανε σαν παλαβο απο την χαρα... Και μωλης πλησιαζα το κλουβι να το μιλησω μοναχα που δεν ετρωγε τα καγκελακια του κλουβιου του να ερθει κοντα μου, σημασια εχεις τη μπορουμε να τουσ δωσουμε εμεις και αναλογα να μας το ανταποδωσουνε και αυτα:)

 

[iliasluna]

Γεια σας. Ο Φρου-Φρου μελαγχολεί και πέφτει η διάθεσή του με το που θα τον βάλω μέσα στο σπίτι. Τον περισσότερο χρόνο και όταν το επιτρέπει ο καιρός, το κλουβί του είναι κρεμασμένο έξω απ΄το παράθυρο και απολαμβάνει την όμορφη καλντέρα της Σαντορίνης. Τον πρώτο χρόνο της ζωής του (πριν έρθει στα χέρια μου φυσικά) τον πέρασε σε ένα υπόγειο και ίσως να έχει επιρρεαστεί από αυτό. Έτσι το κελάϊδημα και το παιχνίδι διακόπτεται με την είσοδό του στο σπίτι. Τώρα βέβαια είναι γενικότερα πεσμένος λόγο του ατυχήματος (βλέπε το post "σπάσιμο ή εξάρθρωση").

 

[kardoula]

Πριν αρκετό καιρό μου χαν χαρίσει μια καρδερινούλα (για αγοράκι μου την είχαν φέρει αλλά στην πορεία βγήκε κοριτσάκι:D). Δεν το ήθελα για το κελάηδημα, δεν με απασχολούσε αυτό, αλλά πιο πολύ για παρέα.
Της μιλούσα πολύ, ασχολούμουν συνέχεια μαζί της, έβγαινε έξω από το κλουβί της, είχαμε φτάσει στο σημείο να ακούει τη φωνή μου και να έρχεται στο διπλανό δωμάτιο όταν τη φώναζα!
Κάποια στιγμή, έπρεπε να φύγω στο εξωτερικό για λίγο διάστημα κι έτσι την εμπιστεύτηκα στους δικούς μου να την φροντίζουν.
Σε μια βδομάδα το πουλάκι πέθανε☹ Δεν πρόλαβαν να κάνουν κάτι, δεν έχουν και τις γνώσεις βλέπετε.. Απλώς μου είπαν πως το πουλάκι δεν είχε διάθεση να φάει και πως δεν το κρατούσαν τα πόδια του ώσπου μέσα σε 2 μέρες πέθανε..
Το πόσο στενοχωρέθηκα δεν φαντάζεστε (ή μάλλον φαντάζεστε γιατί έχετε περάσει λίγο πολύ από αυτό το στάδιο).
Ίσως να χε κάποια αρρώστια, ίσως όμως να έπεσε σε μαρασμό..
Σίγουρα τα πουλιά μελαγχολούν, όπως και χαίρονται και γενικά έχουν συναισθήματα όπως όλα τα ζώα.
Το κακό είναι πως οι άνθρωποι σιγά σιγά τείνουν να μην έχουν αισθήματα.

 

[ΗΡΩ]

με την σειρά μου να σας πώ και εγώ την ιστορία μου -πρίν 3 χρόνια μου χάρισε η θεία μου ένα καναρίνι αρσενικό, μετά απο μια σειρά μετακομίσεων εκείνο το διάτημα το καναρίνι σταμάτησε να κελαηδάει για 2 ολόκληρα χρόνια- που πάντα χάλαγε τον κόσμο. Για να το προστατέψω τον έβαζα το χειμώνα μέσα για το κρύο και το καλοκαίρι τον είχα στο μπαλκόνι. Και τι δεν έκανα για να κελαηδήσει, του έπαιρνα τις καλύτερες τροφές, βιταμίνες,θεραπεία με τονωτικό φάρμακο και ενα κάρο άλλες αηδίες, απο το καλοκαίρι τον άφησα παρέα με τους αλλους στο μπαλκόνι και ξαφνικά μια μέρα απο το πουθενά άρχισε να κελαηδάει σαν τρελό, αυτό που κατάλαβα ήταν οτι δεν του άρεσε καθόλου να μένει μέσα στο σπίτι γιατί η θεία μου τον είχε πάντα στην βεράντα.ίσως τον ευνόησε και η παρέα των άλλων καναρινιών που θεωρεί φίλους του. Πάντως το σίγουρο είναι οτι τα πουλάκια εχουν συναισθήματα και δεν πρέπει να τα αγνοούμε.