Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για τη μετάλλαξη του Κίτρινου ράμφους (Yellow beak - Bec Jaune). Αυτός ο ενδιαφέρον φαινότυπος δεν εμφανίζεται μόνο στα καναρίνια χρώματος, αλλά και στις ευρωπαϊκές σπίζες. Μάλιστα, έχει ήδη σταθεροποιηθεί και μεταφέρεται σχεδόν σε όλες τις μεταλλάξεις του Φλώρου.
Λόγω της μεγάλης της ομοιότητας με τη μετάλλαξη Urucum, η οποία έχει αναγνωρισθεί από την C.O.M./O.M.J. το 2013, προκύπτει το εξής ερώτημα: " Μήπως πρόκειται για το ίδιο μεταλλαγμένο γονίδιο και χρησιμοποιούμε ξανά λανθασμένη ορολογία;".
Στο γενεαλογικό δέντρο αυτών των πτηνών, δυο γραμμές ταυτοποιήθηκαν, αυτές του κ. Piet Morel (Ολλανδία) και του κ. Willy Claes (Βέλγιο), δύο πολύ γνωστών εκτροφέων κόκκινων λιποχρωμικών εκείνο τον καιρό. Όταν πέθανε το θηλυκό απο το ζευγάρι των γεννητόρων, διασταυρώθηκε ο αρσενικός με άλλα θηλυκά, χωρίς όμως να παραχθεί κανένας απόγονος με κόκκινο ράμφος.
Βάσει αυτού, ο κ. Marc Lanckzweirt, κατέληξε ότι η κληρονόμηση που ακολουθεί η μετάλλαξη είναι αυτή του αυτοσωμικού υπολειπόμενου προτύπου. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, σχεδόν ταυτόχρονα, πουλιά με κόκκινο ράμφος παρουσιάστηκαν και στις εκτροφές κόκκινων λιποχρωμικών των κυρίων Wilfriend Deyaert και Jozef Van der Meeren.
30 ημερών νεοσσός του κ. Marc Lanvkzweirt (Βέλγιο 2006). Ο κ. Wilfried Deyaert με τα καναρίνια του και λεπρομερής λήψη του ράμφους από καναρίνι του κ. Jozef Van der Meeren
Όπως μπορούμε να δούμε στην κοντινή λήψη της πιο πάνω φωτογραφίας, το άνω μέρος του ράμφους είναι κόκκινο και από την εσωτερική και από την εξωτερική πλευρά. Αυτά τα πρώτα με τέτοια χαρακτηριστικά πτηνά στην Ευρώπη, είχαν επίσης πόδια και νύχια, κόκκινα.
Επιπρόσθετα, η αλλαγή στη δομή του φτερού ήταν παραπάνω από εμφανής. Αν και οι νεοσσοί είχαν αρκετά ομοιόμορφο χρώμα, μετά την πρώτη πτερόρροια, το κόκκινο χρώμα στο πτέρωμα γινόταν λιγότερο βαθύ και λιγότερο λαμπερό.
Ο κ. Marc Lanckzweirt περιέγραψε αυτό το χρώμα ως μαργαριταρένιο πορτοκαλί ή σαν το πορτοκαλί του Σολομού. (χρώματα RAL 2013/2012)
Είτε λόγω της κακής υγείας αυτών των πουλιών (διαταραχές ισορροπίας), κάτι που ήταν φανερό ιδιαίτερα όταν τα κοκκινόραμφα καναρίνια συμβίωναν στο ίδιο κοπάδι εντός του εκτροφείου, με κανονικά κόκκινα λιποχρωμικά, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, η αυξημένη σημασία αυτής της μετάλλαξης δεν αναγνωρίστηκε.
Για αυτό και η συστηματική εκτροφή τέτοιων πτηνών δεν συνεχίστηκε ούτε στο Βέλγιο αλλά ούτε και στην Ευρώπη γενικά. Παρόλα αυτά, πρέπει να τονιστεί, ότι την ίδια χρονική περίοδο, στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Λατινική Αμερική, η εκτροφή καναρινιών με κόκκινο ράμφος, είχε ήδη αναπτυχθεί σε σημαντικό επίπεδο.
Το πρώτα πτηνά με τέτοια χαρακτηριστικά παρουσιάστηκαν στη Λατινική Αμερική το 1994 στο κοπάδι κόκκινων λιποχρωμικών του βραζιλιάνου εκτροφέα κ. Maercio Serpa Laranjo, ο οποίος ζει στην πόλη του Resende, προάστιο του Rio de Janeiro.
Ειδικότερα τα πουλιά αυτά ήταν απόγονοι φαινοτυπικά κανονικών κόκκινων λιποχρωμικών, ο αρσενικός ήταν εντόνου και ο θηλυκός χιονέ πτερώματος.
Εξαιτίας του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που έδειξε ο σπουδαίος βραζιλιάνος εκτροφέας κ. Alvaro Blasina, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε και ήδη από την πρώτη χρονιά επιβεβαιώθηκε ο νόμος της κληρονομικότητας που ακολουθεί η μετάλλαξη. Ηταν αυτοσωμική υπολειπόμενη, ανεξάρτητη με το φύλο.
Η μετάλλαξη του "κόκκινου ράμφους" που αναγνωρίστηκε ως Urucum στην Itatiba (Βραζιλία) στις 18 Ιουλίου του 2013, έχει σαν βασικά χαρακτηριστικά την κόκκινη χρώση του ράμφους, των ποδιών και των νυχιών.
Πέρα από τα κεράτινα μέρη, αυτή η μετάλλαξη έδινε και μια μεταξένια όψη στο κόκκινο πτέρωμα, ένα αποτέλεσμα για το οποίο ευθύνεται η αλλαγή στη δομή των φτερών.
Φωτογραφίες για σύγκριση κανονικού φαινοτύπου (αριστερά) και Urucum (δεξιά), φτερά στέρνου και αμάρας
Στα πουλιά με χιονέ πτερώμα, η άκρη του φτερού γίνεται ροζ, δηλαδή δεν είναι πια λευκή όπως σε ένα κανονικό κόκκινο λιποχρωμικό χιονέ πτερώματος.
Για αυτό το λόγο, λέγεται ότι η μετάλλαξη Urucum επιδρά στο λιπόχρωμα με τον ίδιο τρόπο που η μετάλλαξη Κοβάλτιο επιδρά στη μελανίνη.
Φωτογραφίες για σύγκριση κανονικού φαινότυπου (αριστερά) και Urucum (δεξια)
Συνομιλώντας με τον πρόεδρο του ορνιθολογικού οργανισμού κριτών της Βραζιλίας (OBJO), κ. Joao Basile, ο οποίος είναι και πολύ καλός μου φίλος και εξαιρετικός ορνιθολόγος, διαπίστωσα ότι ο δρόμος για την αναγνώριση του Urucum ως νέας μετάλλαξης δεν ήταν εύκολος.
Στην αρχή, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτών των πτηνών, αντιμετώπιζε προβλήματα νευρολογικού χαρακτήρα που κυρίως αφορούσαν δυσκολίες ως προς τον συγχρονισμό των κινήσεών τους. Όπως αναφέρθηκε όμως, η συνεισφορά του κ. Alvaro Blasina ήταν καταλυτική για την σταθεροποίηση της μετάλλαξης και με (οπισθο) διασταυρώσεις Urucum με κανονικά κόκκινα λιποχρωμικά έφτασε σε ένα εύρωστο, σταθερό και ικανό σμήνος. Αν και κάποια προβλήματα είναι ακόμη παρόντα σήμερα, αυτό συμβαίνει σε σημαντικά πολύ χαμηλότερο ποσοστό απ' ότι στο παρελθόν.
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του, μπορούμε πλέον να θαυμάσουμε το βραζιλιάνικο Urucum στην πλήρη του ομορφιά. Οι παρακάτω φωτογραφίες δόθηκαν απο τον κριτή (OMJ) κ. Carlito Lemo για την επίσημη παρουσίαση του Urucum απο την FBO/OBJO.
Αν και το Urucum είναι για την ώρα αναγνωρισμένο μόνο στις κατηγορίες των καθαρών λιποχρωμικών χιονέ και εντόνου πτερώματος και των rubino εκδοχών τους, η μεταφορά του σε μελανινικά πουλιά με κόκκινη βάση, έχει ήδη γίνει.
Η τεχνική ιδιαιτερότητα αυτής της μετάλλαξης είναι ότι μέσω της απαίτησης μας για χρώση των κεράτινων μερών (ράμφος, πόδια, νύχια), της ουράς και των πτερυγίων στη μέγιστη έκφραση του κόκκινου χρώματος, είμαστε αναγκασμένοι να ξεκινήσουμε την διαδικασία της βαφής, από τη φωλιά, αν όχι ακόμα πιο πριν. Απόρροια αυτής της απαίτησης είναι το Urucum προφανώς να μην εκτρέφεται στην κατηγορία των μωσαϊκών.
Αριστερά: Κιτρινόραμφος αχάτης κίτρινης βάσης και χιονέ πτερώματος. Δεξιά: Κιτρινόραμφο κηλιδωτό καναρίνι.
Αρχές του 2016 ήρθα σε επαφή με την Ισπανίδα εκτροφέα κα. Susana Mondelo, κάτι που με βοήθησε να κατανοήσω ουσιαστικά σημεία γύρω από το ζήτημα αυτού του φαινότυπου. Η κα. Mondelo, ήδη από το 2014, είχε καθαρά κίτρινα λιποχρωμικά με κίτρινο το ράμφος και τα άλλα κεράτινα μέρη. Μέσα στο 2016 παρήγαγε και την Lutino εκδοχή τους.
Αριστερά: Κιτρινόραμφο lutino, Θηλυκό. Δεξιά: Κιτρινόραμφο κίτρινο λιποχρωμικό στο βάθος και κίτρινο λιποχρωμικό φορέας κίτρινο ράμφους μπροστά.
Μια μεγάλη έκπληξη με περίμενε στην τελευταία συνάντηση των ειδικών OMJ στην Cevia της Ιταλίας το 2016 για την κατηγορία D, των καναρινιών χρώματος. Κατά τη συνεδρίαση πληροφορήθηκα το αίτημα των Ισπανών για την έναρξη της διαδικασίας αναγνώρισης αυτής της νέας μετάλλαξης ως Bec-Jaune (κίτρινο ράμφος).
Αυτό που είναι σημαντικό να τονιστεί είναι πως οι ιδιότητες και η κληρονομικότητα αυτής της μετάλλαξης είναι πανομοιότυπες με την Urucum. Είναι δηλαδή και αυτή αυτοσωμική υπολειπόμενη, ανεξάρτητη του φύλου και εκδηλώνεται με την επέκταση του κίτρινου χρωματισμού στο ράμφος και τα άλλα κεράτινα μέρη μαζί με την επίδραση "κοβαλτίου" στο λιπόχρωμα των φτερών.
Σύμφωνα με την πρόταση των Ισπανών, αυτή η μετάλλαξη έλαβε χώρα αυθόρμητα και ανεξάρτητα της Urucum κατα το 1993. Σήμερα εκτρέφεται πέρα από την Ισπανία, στο Μεξικό, στην Ιταλία και την Βραζιλία.
Φορέας κίτρινου ράμφους σε έντονο πτέρωμα και χιονέ κιτρινόραφο" "Κιτρινόραμφο εντόνου πτερώματος κατά την πτερόρροια.
Πρωτοεμφανίστηκε στην εκτροφή του Ισπανού εκτροφέα κ. Jose Luis Lozano απο την Orihuela. Αν και τέτοια πτηνά πρωτοπαρουσιάστηκαν σε εκθέσεις στην Ισπανία και στην Ιταλία, με τελευταία φορά στο παγκόσμιο της Πιατσέντζα το 2009, δεν ήταν υπό την κρίση των ειδικών OMJ/COM.
Eπισήμως παρουσιάστηκαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αλμερίας στην Ισπανία το 2017, όταν και η διαδικασία της επίσημης αναγνώρισης τους είχε ξεκινήσει.
Παρόλα αυτά, η καταγωγή των κιτρινόραμφων καναρινιών δεν παύει να προξενεί ερωτήματα. Σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, είναι πιθανό, να εμφανίστηκε λίγο έως πολύ, αυθόρμητα, σε διαφορετικά σημεία του κόσμου.
Ενώ κάποιες αναφορές κάνουν λόγο πως η προέλευση του Bec Jaune διαφέρει αυτής του Urucum, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός της παρόμοιας επίδρασης, χωρίς αισθητές διαφορές, αυτών των μεταλλάξεων πάνω στον φαινότυπο και οτι το Bec-Jaune θα μπορούσε να παραχθεί απλά μεταβιβάζοντας το Urucum σε κίτρινη βάση, όπως έγινε και στην περίπτωση της μετάλλαξης ιβουάρ.
Για αυτούς τους λόγους, άσχετα με την καταγωγή του καθενός, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι πρόκειται για την ίδια μετάλλαξη σε διαφορετική όμως βάση λιποχρώματος, κίτρινου ή κόκκινου.
Ενώ οι Φλώροι (Carduelis chloris) με κίτρινο ράμφος μπορούμε να πούμε πως είναι ήδη μια πραγματικότητα, σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να εμφανιστούν και σε καρδερίνες (Carduelis carduelis).
Ο πρόεδρος των κατηγοριών G και H του γαλλικού οργανισμού κριτών, κ. Jean-Michel Eytorff, εδραίωσε και μετέδωσε το κίτρινο ράμφος σχεδόν σε όλες τις μεταλλάξεις φλώρων που γνωρίζουμε.
Κατέβαλε σπουδαία προσπάθεια και η δουλειά του, η γνώση και τα αποτελέσματα τους, παρουσιάστηκαν το φθινόπωρο στο έκτη διεθνή έκθεση της λέσχης Hornemanni - Carduelid in show 2016, Merlana, Friuli-Venezia Giulia στην Ιταλία.
Παρόλο που γνωρίζω τον κ. Jean-Michel Eytorff αρκετά χρόνια και σε πολλές περιστάσεις είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την δουλειά του, η παραπάνω έκθεση, ήταν μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσω νέες εμπειρίες και γνώσεις. Για την ακρίβεια ο κ. Jean-Michel Eytorff εκτός από την παρουσίαση του power point, επέδειξε στην έκθεση ένα μεγάλο αριθμό φλώρων με κίτρινο ράμφος.
Η παρουσίαση του κ. Jean-Michel Eytorff στην έκθεση Carduelid'in το 2016, Ιταλία.
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του όλα ξεκίνησαν το 2008, όταν στην προσπάθειά του να βελτιώσει την επίδραση της μετάλλαξης γκριζόπτερο (greywing) σε γκριζόπτερους φλώρους (διπλά παστέλ-αραιωμένοι), διασταύρωσε πατέρα με κόρη. Ένας από τους απογόνους ήταν το πρώτο κιτρινόραμφο αρσενικό στη διπλά αραιωμένη(γκριζόπτερο) μετάλλαξη.
Σήμερα ο κ. Jean-Michel Etorff διασπείρει το κίτρινο ράμφος σε όλες τις μεταλλάξεις φλώρων που εκτρέφει και όπως θα δείτε παρακάτω στις φωτογραφίες, μπορεί να συναχθεί ότι η επίδραση της μετάλλαξης του κίτρινου ράμφους είναι ολόιδια αυτής του Urucum.
Η επίδραση της εν λόγω μετάλλαξης στα φτερά, είναι αρκετά ευδιάκριτη στις παρακάτω φωτογραφίες των παστέλ Ιζαμπέλ θηλυκών. Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε στη δεξιά φωτογραφία, η κιτρινόραμφη εκδοχή, παραπέμπει πιο πολύ σε κλασικό αρσενικό Παστέλ Ιζαμπέλ.
Σύγκριση μεταξύ θηλυκών παστέλ Ιζαμπέλ, νορμάλ (αριστερά) με κιτρινόραφμη (δεξιά).
Στα πτηνά που είχα την ευκαιρία να δώ από κοντά και να σχολιάσω με τον εκτροφέα τους κ. Jean-Michel Eytorff, η επονομαζόμενη επίδραση "κοβαλτίου" στο λιπόχρωμα, ήταν πράγματι αξιοσημείωτη.
Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε Φλώρους που παρουσιάστηκαν από τον κ. Jean-Michel Eytorff στην έκθεση Carduelid'in - Merlana 2016 στην Ιταλία και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αλμερίας στην Ισπανία το 2017. Βλέπουμε το Νορμάλ (πρωταθλητής), την εκδοχή του αχάτη (2η θέση) και την εκδοχή της Ιζαμπέλας (μάλλον σε stam που διακρίθηκε)
Κιτρινόραφμοι Φλώροι, αρσενικά: Νορμάλ, Αχάτης και Ιζαμπέλ
Πρόσφατες πληροφορίες δείχνουν ότι το κίτρινο ράμφος στις ευρωπαϊκές σπίζες δεν εμφανίζεται μόνο στου φλώρους. Ο Ιταλός εκτροφέας κ. Marcello Stracqualursi έχει καρδερίνες με κίτρινο ράμφος.
Κιτρινόραμφη καρδερίνα
Ο κ. Straccqualursi ισχυρίζεται ότι η κληρονομικότητα της μετάλλαξης του κίτρινου ράμφους στις καρδερίνες είναι αυτοσωμική υπολειπόμενη, ανεξάρτητη του φύλου. Πρέπει να τονιστεί όμως πως δεν υπάρχει σύμπτωση αυτού που συζητάμε εδώ με την κίτρινη ή χρυσή μετάλλαξη των καρδερινών, η οποία έχει σταθεροποιηθεί εδώ και καιρό.
Μελλοντικές μελέτες και διασταυρώσεις σίγουρα θα δείξουν περισσότερα στο προσεχές μέλλον, μέχρι στιγμής πάντως, όλα υποδεικνύουν ότι ακόμα και εδώ πρόκειται για την Bec-Jaune μετάλλαξη.
Η επίδραση των μεταλλάξεων Urucum και Bec-Jaune είναι πανομοιότυπη και εμφανίζεται ανεξάρτητα της τοποθεσίας και του είδους των πτηνών. Έτσι η προέκταση του λιποχρώματος, κόκκινου ή κίτρινου, στα κεράτινα μέρη και στις κορυφές των φτερών είναι ένα γενικό φαινόμενο και όλα υποδεικνύουν ότι μπορεί να θεωρηθεί μια μοναδική μετάλλαξη.
Χωρίς να εξετάσουμε την καταγωγή του Bec-Jaune καναρινιού, είτε είναι μια τυχαία μετάλλαξη, είτε κατά πόσο αυτή προήλθε από την Urucum, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για την ίδια μετάλλαξη.
Αν και η μόνη πραγματική απάντηση θα είναι η επιστημονική, μέσω της εξέτασης των γονιδίων (προσπάθειες ήδη γίνονται πάνω στο γένος Αγαπόρνις, στην "μελέτη του γονιδιώματος Αγάπορνις", σε μια διδακτορική διατριβή στο βορειοδυτικό πανεπιστήμιο Potchefstroom της νοτίου Αφρικής, έχοντας σαν υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Dirk Van Abeele, (έδρα ορνιθογενετικής Βελγίου), το υπάρχον ικανοποιητικό πλαίσιο γνώσης στην ενασχόλησή μας μπορεί επίσης να επιτευχθεί ελέγχοντας δοκιμαστικές διασταυρώσεις καναρινιών με διαφορετικό λιπόχρωμα, κόκκινο και κίτρινο, ή από υβριδισμούς με την ήδη σταθεροποιημένη μετάλλαξη στα ευρωπαϊκά finch.
Αν έχουμε κατανοήσει όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω, θα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η ορολογία δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο βάρος. Οπωσδήποτε έχουμε και θα έχουμε αρκετά εσφαλμένους και παράξενους όρους για τις μεταλλάξεις των πτηνών μας. Η εμπειρία δείχνει ότι πρέπει να σκεφτόμαστε με μια παγκόσμια προοπτική και για την ίδια μετάλλαξη θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μία μοναδική παγκόσμια ονομασία, για όλα τα πτηνά.
Βαφή του σώματος από Ινδιάνους της Λατινικής Αμερικής. Δεξιά: Σπόροι Urucum
Αν οι παραπάνω μεταλλάξεις είναι οι ίδιες, θα ήταν κατάλληλο μέσα στα πλαίσια της COM/OMJ να εξεταστεί η υιοθέτηση μιας παγκόσμιας ονομασίας. Το όνομα Bec Jaune (κίτρινο ράμφος) είναι ημιτελές, καθώς δεν λαμβάνει υπόψιν του την επίδραση της μετάλλαξης και στα άλλα μέρη του σώματος, όπως στα πόδια και στα φτερά.
Από την άλλη το Urucum είναι παραδοσιακά προσδεδεμένο με το κόκκινο χρώμα ενός φυτού (δείτε φωτογραφία) και είναι ακατάλληλο συνεπώς να χαρακτηρίζει ένα πτηνό κίτρινης βάσης. Ως εκ τούτων, συνοψίζοντας, διάφορες πιθανότητες είναι δυνατές:
Ως εκ τούτου η διατήρηση του ονόματος Urucum με μια επιπρόσθετη αναφορά στη λιποχρωμική βάση, όπως στην περίπτωση (3), φαίνεται να είναι η βέλτιστη επιλογή. Εξάλλου ένα λιγότερο γνωστό υβρίδιο του φυτού, το κίτρινο Urucum, υπάρχει στα αλήθεια σήμερα. Έτσι δεν υφίσταται ούτε τυπικό κώλυμα στην υιοθέτηση της περιπτώσεως (3).
Η πορεία εξέλιξης των σύγχρονων μεταλλάξεων στα πτηνά συντροφιάς
Οι πληροφορίες που ακολουθούν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αφορούν την δομή κάποιων νεότερων μεταλλάξεων, την ιστορική διαδρομή της σταθεροποίησης του φαινοτύπου τους και τις επίσημες διεργασίες αναγνώρισής τους.Λόγω της μεγάλης της ομοιότητας με τη μετάλλαξη Urucum, η οποία έχει αναγνωρισθεί από την C.O.M./O.M.J. το 2013, προκύπτει το εξής ερώτημα: " Μήπως πρόκειται για το ίδιο μεταλλαγμένο γονίδιο και χρησιμοποιούμε ξανά λανθασμένη ορολογία;".
Καναρίνι Urucum, το κόκκινο ράμφος
Στην Ευρώπη, τα καναρίνια με το κόκκινο ράμφος εμφανίστηκαν στο κοπάδι του Βέλγου εκτροφέα κ. Marc Lanckzweirt. Εντελώς αναπάντεχα το έτος 2005, ανακάλυψε μέσα σε μια φωλιά έναν νεοσσό που είχε το εν λόγω χαρακτηριστικό. Οι γεννήτορες ήταν κόκκινα λιποχρωμικά με τον αρσενικό χιονέ και το θηλυκό εντόνου πτερώματος. Την επόμενη χρονιά, το ίδιο ζευγάρι, έδωσε πάλι απόγονο με κόκκινο ράμφος.Στο γενεαλογικό δέντρο αυτών των πτηνών, δυο γραμμές ταυτοποιήθηκαν, αυτές του κ. Piet Morel (Ολλανδία) και του κ. Willy Claes (Βέλγιο), δύο πολύ γνωστών εκτροφέων κόκκινων λιποχρωμικών εκείνο τον καιρό. Όταν πέθανε το θηλυκό απο το ζευγάρι των γεννητόρων, διασταυρώθηκε ο αρσενικός με άλλα θηλυκά, χωρίς όμως να παραχθεί κανένας απόγονος με κόκκινο ράμφος.
Βάσει αυτού, ο κ. Marc Lanckzweirt, κατέληξε ότι η κληρονόμηση που ακολουθεί η μετάλλαξη είναι αυτή του αυτοσωμικού υπολειπόμενου προτύπου. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, σχεδόν ταυτόχρονα, πουλιά με κόκκινο ράμφος παρουσιάστηκαν και στις εκτροφές κόκκινων λιποχρωμικών των κυρίων Wilfriend Deyaert και Jozef Van der Meeren.
30 ημερών νεοσσός του κ. Marc Lanvkzweirt (Βέλγιο 2006). Ο κ. Wilfried Deyaert με τα καναρίνια του και λεπρομερής λήψη του ράμφους από καναρίνι του κ. Jozef Van der Meeren
Επιπρόσθετα, η αλλαγή στη δομή του φτερού ήταν παραπάνω από εμφανής. Αν και οι νεοσσοί είχαν αρκετά ομοιόμορφο χρώμα, μετά την πρώτη πτερόρροια, το κόκκινο χρώμα στο πτέρωμα γινόταν λιγότερο βαθύ και λιγότερο λαμπερό.
Ο κ. Marc Lanckzweirt περιέγραψε αυτό το χρώμα ως μαργαριταρένιο πορτοκαλί ή σαν το πορτοκαλί του Σολομού. (χρώματα RAL 2013/2012)
Είτε λόγω της κακής υγείας αυτών των πουλιών (διαταραχές ισορροπίας), κάτι που ήταν φανερό ιδιαίτερα όταν τα κοκκινόραμφα καναρίνια συμβίωναν στο ίδιο κοπάδι εντός του εκτροφείου, με κανονικά κόκκινα λιποχρωμικά, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, η αυξημένη σημασία αυτής της μετάλλαξης δεν αναγνωρίστηκε.
Για αυτό και η συστηματική εκτροφή τέτοιων πτηνών δεν συνεχίστηκε ούτε στο Βέλγιο αλλά ούτε και στην Ευρώπη γενικά. Παρόλα αυτά, πρέπει να τονιστεί, ότι την ίδια χρονική περίοδο, στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Λατινική Αμερική, η εκτροφή καναρινιών με κόκκινο ράμφος, είχε ήδη αναπτυχθεί σε σημαντικό επίπεδο.
Το πρώτα πτηνά με τέτοια χαρακτηριστικά παρουσιάστηκαν στη Λατινική Αμερική το 1994 στο κοπάδι κόκκινων λιποχρωμικών του βραζιλιάνου εκτροφέα κ. Maercio Serpa Laranjo, ο οποίος ζει στην πόλη του Resende, προάστιο του Rio de Janeiro.
Ειδικότερα τα πουλιά αυτά ήταν απόγονοι φαινοτυπικά κανονικών κόκκινων λιποχρωμικών, ο αρσενικός ήταν εντόνου και ο θηλυκός χιονέ πτερώματος.
Εξαιτίας του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που έδειξε ο σπουδαίος βραζιλιάνος εκτροφέας κ. Alvaro Blasina, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε και ήδη από την πρώτη χρονιά επιβεβαιώθηκε ο νόμος της κληρονομικότητας που ακολουθεί η μετάλλαξη. Ηταν αυτοσωμική υπολειπόμενη, ανεξάρτητη με το φύλο.
Η μετάλλαξη του "κόκκινου ράμφους" που αναγνωρίστηκε ως Urucum στην Itatiba (Βραζιλία) στις 18 Ιουλίου του 2013, έχει σαν βασικά χαρακτηριστικά την κόκκινη χρώση του ράμφους, των ποδιών και των νυχιών.
Πέρα από τα κεράτινα μέρη, αυτή η μετάλλαξη έδινε και μια μεταξένια όψη στο κόκκινο πτέρωμα, ένα αποτέλεσμα για το οποίο ευθύνεται η αλλαγή στη δομή των φτερών.
Φωτογραφίες για σύγκριση κανονικού φαινοτύπου (αριστερά) και Urucum (δεξιά), φτερά στέρνου και αμάρας
Στα πουλιά με χιονέ πτερώμα, η άκρη του φτερού γίνεται ροζ, δηλαδή δεν είναι πια λευκή όπως σε ένα κανονικό κόκκινο λιποχρωμικό χιονέ πτερώματος.
Για αυτό το λόγο, λέγεται ότι η μετάλλαξη Urucum επιδρά στο λιπόχρωμα με τον ίδιο τρόπο που η μετάλλαξη Κοβάλτιο επιδρά στη μελανίνη.
Φωτογραφίες για σύγκριση κανονικού φαινότυπου (αριστερά) και Urucum (δεξια)
Συνομιλώντας με τον πρόεδρο του ορνιθολογικού οργανισμού κριτών της Βραζιλίας (OBJO), κ. Joao Basile, ο οποίος είναι και πολύ καλός μου φίλος και εξαιρετικός ορνιθολόγος, διαπίστωσα ότι ο δρόμος για την αναγνώριση του Urucum ως νέας μετάλλαξης δεν ήταν εύκολος.
Στην αρχή, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτών των πτηνών, αντιμετώπιζε προβλήματα νευρολογικού χαρακτήρα που κυρίως αφορούσαν δυσκολίες ως προς τον συγχρονισμό των κινήσεών τους. Όπως αναφέρθηκε όμως, η συνεισφορά του κ. Alvaro Blasina ήταν καταλυτική για την σταθεροποίηση της μετάλλαξης και με (οπισθο) διασταυρώσεις Urucum με κανονικά κόκκινα λιποχρωμικά έφτασε σε ένα εύρωστο, σταθερό και ικανό σμήνος. Αν και κάποια προβλήματα είναι ακόμη παρόντα σήμερα, αυτό συμβαίνει σε σημαντικά πολύ χαμηλότερο ποσοστό απ' ότι στο παρελθόν.
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του, μπορούμε πλέον να θαυμάσουμε το βραζιλιάνικο Urucum στην πλήρη του ομορφιά. Οι παρακάτω φωτογραφίες δόθηκαν απο τον κριτή (OMJ) κ. Carlito Lemo για την επίσημη παρουσίαση του Urucum απο την FBO/OBJO.
Αν και το Urucum είναι για την ώρα αναγνωρισμένο μόνο στις κατηγορίες των καθαρών λιποχρωμικών χιονέ και εντόνου πτερώματος και των rubino εκδοχών τους, η μεταφορά του σε μελανινικά πουλιά με κόκκινη βάση, έχει ήδη γίνει.
Η τεχνική ιδιαιτερότητα αυτής της μετάλλαξης είναι ότι μέσω της απαίτησης μας για χρώση των κεράτινων μερών (ράμφος, πόδια, νύχια), της ουράς και των πτερυγίων στη μέγιστη έκφραση του κόκκινου χρώματος, είμαστε αναγκασμένοι να ξεκινήσουμε την διαδικασία της βαφής, από τη φωλιά, αν όχι ακόμα πιο πριν. Απόρροια αυτής της απαίτησης είναι το Urucum προφανώς να μην εκτρέφεται στην κατηγορία των μωσαϊκών.
Bec-Jaune Καναρίνι, το κίτρινο ράμφος
Πριν λίγα χρόνια στην Ιταλία, σε ένα κοπάδι κίτρινων αχατών εμφανίστηκε ένα πουλί με κίτρινο ράμφος και πόδια. Πολλοί εκτροφείς σχολίασαν αρχικά το γεγονός σα να πρόκειται περί μιας τροποποίησης προκαλούμενης από τη δίαιτα. Από το 2015 όμως και πλέον, τα πρώτα κηλιδωτά (pied) δείγματα αυτής της ποικιλίας εκτρέφονται στην Ιταλία, αποτελώντας το πρώτο βήμα για τη δημιουργία εντελώς καθαρών κίτρινων λιποχρωμικών σε αυτή την επιθυμητή μορφή.Αριστερά: Κιτρινόραμφος αχάτης κίτρινης βάσης και χιονέ πτερώματος. Δεξιά: Κιτρινόραμφο κηλιδωτό καναρίνι.
Αρχές του 2016 ήρθα σε επαφή με την Ισπανίδα εκτροφέα κα. Susana Mondelo, κάτι που με βοήθησε να κατανοήσω ουσιαστικά σημεία γύρω από το ζήτημα αυτού του φαινότυπου. Η κα. Mondelo, ήδη από το 2014, είχε καθαρά κίτρινα λιποχρωμικά με κίτρινο το ράμφος και τα άλλα κεράτινα μέρη. Μέσα στο 2016 παρήγαγε και την Lutino εκδοχή τους.
Αριστερά: Κιτρινόραμφο lutino, Θηλυκό. Δεξιά: Κιτρινόραμφο κίτρινο λιποχρωμικό στο βάθος και κίτρινο λιποχρωμικό φορέας κίτρινο ράμφους μπροστά.
Μια μεγάλη έκπληξη με περίμενε στην τελευταία συνάντηση των ειδικών OMJ στην Cevia της Ιταλίας το 2016 για την κατηγορία D, των καναρινιών χρώματος. Κατά τη συνεδρίαση πληροφορήθηκα το αίτημα των Ισπανών για την έναρξη της διαδικασίας αναγνώρισης αυτής της νέας μετάλλαξης ως Bec-Jaune (κίτρινο ράμφος).
Αυτό που είναι σημαντικό να τονιστεί είναι πως οι ιδιότητες και η κληρονομικότητα αυτής της μετάλλαξης είναι πανομοιότυπες με την Urucum. Είναι δηλαδή και αυτή αυτοσωμική υπολειπόμενη, ανεξάρτητη του φύλου και εκδηλώνεται με την επέκταση του κίτρινου χρωματισμού στο ράμφος και τα άλλα κεράτινα μέρη μαζί με την επίδραση "κοβαλτίου" στο λιπόχρωμα των φτερών.
Σύμφωνα με την πρόταση των Ισπανών, αυτή η μετάλλαξη έλαβε χώρα αυθόρμητα και ανεξάρτητα της Urucum κατα το 1993. Σήμερα εκτρέφεται πέρα από την Ισπανία, στο Μεξικό, στην Ιταλία και την Βραζιλία.
Φορέας κίτρινου ράμφους σε έντονο πτέρωμα και χιονέ κιτρινόραφο" "Κιτρινόραμφο εντόνου πτερώματος κατά την πτερόρροια.
Πρωτοεμφανίστηκε στην εκτροφή του Ισπανού εκτροφέα κ. Jose Luis Lozano απο την Orihuela. Αν και τέτοια πτηνά πρωτοπαρουσιάστηκαν σε εκθέσεις στην Ισπανία και στην Ιταλία, με τελευταία φορά στο παγκόσμιο της Πιατσέντζα το 2009, δεν ήταν υπό την κρίση των ειδικών OMJ/COM.
Eπισήμως παρουσιάστηκαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αλμερίας στην Ισπανία το 2017, όταν και η διαδικασία της επίσημης αναγνώρισης τους είχε ξεκινήσει.
Παρόλα αυτά, η καταγωγή των κιτρινόραμφων καναρινιών δεν παύει να προξενεί ερωτήματα. Σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, είναι πιθανό, να εμφανίστηκε λίγο έως πολύ, αυθόρμητα, σε διαφορετικά σημεία του κόσμου.
Ενώ κάποιες αναφορές κάνουν λόγο πως η προέλευση του Bec Jaune διαφέρει αυτής του Urucum, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός της παρόμοιας επίδρασης, χωρίς αισθητές διαφορές, αυτών των μεταλλάξεων πάνω στον φαινότυπο και οτι το Bec-Jaune θα μπορούσε να παραχθεί απλά μεταβιβάζοντας το Urucum σε κίτρινη βάση, όπως έγινε και στην περίπτωση της μετάλλαξης ιβουάρ.
Για αυτούς τους λόγους, άσχετα με την καταγωγή του καθενός, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι πρόκειται για την ίδια μετάλλαξη σε διαφορετική όμως βάση λιποχρώματος, κίτρινου ή κόκκινου.
Κίτρινο ράμφος σε φλώρους και καρδερίνες
Ενώ οι Φλώροι (Carduelis chloris) με κίτρινο ράμφος μπορούμε να πούμε πως είναι ήδη μια πραγματικότητα, σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να εμφανιστούν και σε καρδερίνες (Carduelis carduelis).
Ο πρόεδρος των κατηγοριών G και H του γαλλικού οργανισμού κριτών, κ. Jean-Michel Eytorff, εδραίωσε και μετέδωσε το κίτρινο ράμφος σχεδόν σε όλες τις μεταλλάξεις φλώρων που γνωρίζουμε.
Κατέβαλε σπουδαία προσπάθεια και η δουλειά του, η γνώση και τα αποτελέσματα τους, παρουσιάστηκαν το φθινόπωρο στο έκτη διεθνή έκθεση της λέσχης Hornemanni - Carduelid in show 2016, Merlana, Friuli-Venezia Giulia στην Ιταλία.
Παρόλο που γνωρίζω τον κ. Jean-Michel Eytorff αρκετά χρόνια και σε πολλές περιστάσεις είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την δουλειά του, η παραπάνω έκθεση, ήταν μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσω νέες εμπειρίες και γνώσεις. Για την ακρίβεια ο κ. Jean-Michel Eytorff εκτός από την παρουσίαση του power point, επέδειξε στην έκθεση ένα μεγάλο αριθμό φλώρων με κίτρινο ράμφος.
Η παρουσίαση του κ. Jean-Michel Eytorff στην έκθεση Carduelid'in το 2016, Ιταλία.
Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του όλα ξεκίνησαν το 2008, όταν στην προσπάθειά του να βελτιώσει την επίδραση της μετάλλαξης γκριζόπτερο (greywing) σε γκριζόπτερους φλώρους (διπλά παστέλ-αραιωμένοι), διασταύρωσε πατέρα με κόρη. Ένας από τους απογόνους ήταν το πρώτο κιτρινόραμφο αρσενικό στη διπλά αραιωμένη(γκριζόπτερο) μετάλλαξη.
Σήμερα ο κ. Jean-Michel Etorff διασπείρει το κίτρινο ράμφος σε όλες τις μεταλλάξεις φλώρων που εκτρέφει και όπως θα δείτε παρακάτω στις φωτογραφίες, μπορεί να συναχθεί ότι η επίδραση της μετάλλαξης του κίτρινου ράμφους είναι ολόιδια αυτής του Urucum.
Η επίδραση του "κίτρινου ράμφους" στους φλώρους
Η επίδραση της εν λόγω μετάλλαξης στα φτερά, είναι αρκετά ευδιάκριτη στις παρακάτω φωτογραφίες των παστέλ Ιζαμπέλ θηλυκών. Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε στη δεξιά φωτογραφία, η κιτρινόραμφη εκδοχή, παραπέμπει πιο πολύ σε κλασικό αρσενικό Παστέλ Ιζαμπέλ.
Σύγκριση μεταξύ θηλυκών παστέλ Ιζαμπέλ, νορμάλ (αριστερά) με κιτρινόραφμη (δεξιά).
Στα πτηνά που είχα την ευκαιρία να δώ από κοντά και να σχολιάσω με τον εκτροφέα τους κ. Jean-Michel Eytorff, η επονομαζόμενη επίδραση "κοβαλτίου" στο λιπόχρωμα, ήταν πράγματι αξιοσημείωτη.
Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε Φλώρους που παρουσιάστηκαν από τον κ. Jean-Michel Eytorff στην έκθεση Carduelid'in - Merlana 2016 στην Ιταλία και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αλμερίας στην Ισπανία το 2017. Βλέπουμε το Νορμάλ (πρωταθλητής), την εκδοχή του αχάτη (2η θέση) και την εκδοχή της Ιζαμπέλας (μάλλον σε stam που διακρίθηκε)
Κιτρινόραφμοι Φλώροι, αρσενικά: Νορμάλ, Αχάτης και Ιζαμπέλ
Πρόσφατες πληροφορίες δείχνουν ότι το κίτρινο ράμφος στις ευρωπαϊκές σπίζες δεν εμφανίζεται μόνο στου φλώρους. Ο Ιταλός εκτροφέας κ. Marcello Stracqualursi έχει καρδερίνες με κίτρινο ράμφος.
Κιτρινόραμφη καρδερίνα
Ο κ. Straccqualursi ισχυρίζεται ότι η κληρονομικότητα της μετάλλαξης του κίτρινου ράμφους στις καρδερίνες είναι αυτοσωμική υπολειπόμενη, ανεξάρτητη του φύλου. Πρέπει να τονιστεί όμως πως δεν υπάρχει σύμπτωση αυτού που συζητάμε εδώ με την κίτρινη ή χρυσή μετάλλαξη των καρδερινών, η οποία έχει σταθεροποιηθεί εδώ και καιρό.
Μελλοντικές μελέτες και διασταυρώσεις σίγουρα θα δείξουν περισσότερα στο προσεχές μέλλον, μέχρι στιγμής πάντως, όλα υποδεικνύουν ότι ακόμα και εδώ πρόκειται για την Bec-Jaune μετάλλαξη.
Συμπεράσματα
Από όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω, μπορούμε να εξάγουμε με ασφάλεια το εξής συμπέρασμα:Η επίδραση των μεταλλάξεων Urucum και Bec-Jaune είναι πανομοιότυπη και εμφανίζεται ανεξάρτητα της τοποθεσίας και του είδους των πτηνών. Έτσι η προέκταση του λιποχρώματος, κόκκινου ή κίτρινου, στα κεράτινα μέρη και στις κορυφές των φτερών είναι ένα γενικό φαινόμενο και όλα υποδεικνύουν ότι μπορεί να θεωρηθεί μια μοναδική μετάλλαξη.
Χωρίς να εξετάσουμε την καταγωγή του Bec-Jaune καναρινιού, είτε είναι μια τυχαία μετάλλαξη, είτε κατά πόσο αυτή προήλθε από την Urucum, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για την ίδια μετάλλαξη.
Αν και η μόνη πραγματική απάντηση θα είναι η επιστημονική, μέσω της εξέτασης των γονιδίων (προσπάθειες ήδη γίνονται πάνω στο γένος Αγαπόρνις, στην "μελέτη του γονιδιώματος Αγάπορνις", σε μια διδακτορική διατριβή στο βορειοδυτικό πανεπιστήμιο Potchefstroom της νοτίου Αφρικής, έχοντας σαν υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Dirk Van Abeele, (έδρα ορνιθογενετικής Βελγίου), το υπάρχον ικανοποιητικό πλαίσιο γνώσης στην ενασχόλησή μας μπορεί επίσης να επιτευχθεί ελέγχοντας δοκιμαστικές διασταυρώσεις καναρινιών με διαφορετικό λιπόχρωμα, κόκκινο και κίτρινο, ή από υβριδισμούς με την ήδη σταθεροποιημένη μετάλλαξη στα ευρωπαϊκά finch.
Αν έχουμε κατανοήσει όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω, θα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η ορολογία δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο βάρος. Οπωσδήποτε έχουμε και θα έχουμε αρκετά εσφαλμένους και παράξενους όρους για τις μεταλλάξεις των πτηνών μας. Η εμπειρία δείχνει ότι πρέπει να σκεφτόμαστε με μια παγκόσμια προοπτική και για την ίδια μετάλλαξη θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μία μοναδική παγκόσμια ονομασία, για όλα τα πτηνά.
Βαφή του σώματος από Ινδιάνους της Λατινικής Αμερικής. Δεξιά: Σπόροι Urucum
Αν οι παραπάνω μεταλλάξεις είναι οι ίδιες, θα ήταν κατάλληλο μέσα στα πλαίσια της COM/OMJ να εξεταστεί η υιοθέτηση μιας παγκόσμιας ονομασίας. Το όνομα Bec Jaune (κίτρινο ράμφος) είναι ημιτελές, καθώς δεν λαμβάνει υπόψιν του την επίδραση της μετάλλαξης και στα άλλα μέρη του σώματος, όπως στα πόδια και στα φτερά.
Από την άλλη το Urucum είναι παραδοσιακά προσδεδεμένο με το κόκκινο χρώμα ενός φυτού (δείτε φωτογραφία) και είναι ακατάλληλο συνεπώς να χαρακτηρίζει ένα πτηνό κίτρινης βάσης. Ως εκ τούτων, συνοψίζοντας, διάφορες πιθανότητες είναι δυνατές:
- Διατηρούμε και τις δύο ονομασίες, Bec-Jaune και Urucum, όπως έχει ήδη γίνει στις περιπτώσεις των καναρινιών με κόκκινα μάτια (albino, lutino, rubino), το μόνο πρόβλημα είναι ότι το όνομα Bec-Jaune δεν υποδηλώνει ολόκληρο τον χρωματισμό του πτηνού.
- Αποδίδουμε ένα άλλο όνομα αντί του Bec-Jaune, το οποίο να είναι ανάλογο του Urucum, δηλαδή ένα όνομα που να καλύπτει συνολικά τις επιδράσεις πάνω σε ένα κίτρινο πτηνό. Για παράδειγμα το όνομα ενός φυτού από το οποίο να παράγεται φυσική κίτρινη χρωστική.
- Διατηρούμε το Urucum και το διασυνδέουμε με την κατηγορία του λιποχρώματος, όπως παράδειγμα Urucum κίτρινο ή Urucum κόκκινο. Το πρόβλημα συνεχίζει να υφίσταται γιατί το χρώμα του φυτού Urucum είναι κόκκινο.
- Διαλέγουμε ένα εντελώς νέο όνομα το οποίο να υποδηλώνει την γενική επίδραση της μετάλλαξης και να διασυνδεθεί με το λιπόχρωμα. Παράδειγμα κίτρινο LIPO+ και κόκκινο lIPO+.
Ως εκ τούτου η διατήρηση του ονόματος Urucum με μια επιπρόσθετη αναφορά στη λιποχρωμική βάση, όπως στην περίπτωση (3), φαίνεται να είναι η βέλτιστη επιλογή. Εξάλλου ένα λιγότερο γνωστό υβρίδιο του φυτού, το κίτρινο Urucum, υπάρχει στα αλήθεια σήμερα. Έτσι δεν υφίσταται ούτε τυπικό κώλυμα στην υιοθέτηση της περιπτώσεως (3).
