Λοιπον πριν λιγο γραφτηκα στο σιτε (καλη μου αρχη), και θα σας πω μια ιστορια που μου συνεβει πριν 1 περιπου χρόνο με τα 3 μου καναρίνια.
Ηταν καλοκαίρι και γυρνάω σπίτι, βγαίνω στην αυλή και βλέπω το κλουβι πεσμένω κάτω και τα καναρίνια πάνω σε κάτι γειτονικά δέντρα. Ελεγα από μέσα μου, παει φυγανε, αλλα μετά απο λίγα λεπτα που καθόμουν και τα κυνηγούσα αυτά επέστρεφαν στη φωλιά, μάλλον για να φάνε, και κατάφερα να τα πιάσω και τα έβαλα ξανά μέσα. Τότε το σκεφτόμουν όλη την υπόλοιπη μέρα αν θα ήταν καλό να τα άφηνα λίγη ώρα έξω να "ξεσκάσουν", μιας και δεν το "έσκασαν", και το έκανα στην αρχή και οντος αυτά επέστρεφαν πάλι στη φωλιά, και δεν απομακρύνονταν και πολύ από τη φωλιά. Έτσι ένιωθα και εγώ καλύτερα προσφέροντάς τους λίγη ελευθερία.
Ηταν καλοκαίρι και γυρνάω σπίτι, βγαίνω στην αυλή και βλέπω το κλουβι πεσμένω κάτω και τα καναρίνια πάνω σε κάτι γειτονικά δέντρα. Ελεγα από μέσα μου, παει φυγανε, αλλα μετά απο λίγα λεπτα που καθόμουν και τα κυνηγούσα αυτά επέστρεφαν στη φωλιά, μάλλον για να φάνε, και κατάφερα να τα πιάσω και τα έβαλα ξανά μέσα. Τότε το σκεφτόμουν όλη την υπόλοιπη μέρα αν θα ήταν καλό να τα άφηνα λίγη ώρα έξω να "ξεσκάσουν", μιας και δεν το "έσκασαν", και το έκανα στην αρχή και οντος αυτά επέστρεφαν πάλι στη φωλιά, και δεν απομακρύνονταν και πολύ από τη φωλιά. Έτσι ένιωθα και εγώ καλύτερα προσφέροντάς τους λίγη ελευθερία.