Ο 75χρονος πλέον κύριος Γιάννης λάτρης του φλώρου μου ανεφερε προχτές μια ιστορία η οποία πραγματικά με παραξενεψε και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας. Πριν πολλά χρόνα στα κλαδιά ενός πεύκου βρήκε μια φωλιά από φλώρια.Χωρίς φυσικά εκείνη τη εποχή να λειτουργήσει καθόλου η οικολογική του συνείδηση αποφάσισε να πάρει τα μικρά.Ή μάλλον όλη την οικογένεια. Πήρε λοιπόν έναν από τους καλύτερους του φλώρους και μερικές ξόβεργες και να σου τον κάτω από το πεύκο. Σε απόσταση περιπου 3 μέτρων από τη φωλιά κρέμασε το δικό του φλώρο και γύρω γύρω ακροβόλησε τις ξόβεργες με σκοπό να πιάσει μπαμπά μαμά κι έπειτα να πάρει και τα μικρά. Μέσα σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο μπαμπάς ο οποίος αρχισε να βγάζει μικρές, διαπεραστικές, πρωτόγνωρες, για τον κύριο Γιάννη, κραυγες.Αυτό κράτησε για πολύ λίγα λεπτά κι έπειτα ο μπαμπάς απομακρύνθηκε. Μόλις όμως απομακρύνθηκε, ο φλώρος του κυρ Γιάννη που τον είχε για κράχτη άρχισε μέσα στο κλουβί να χτυπιέται αδικαιολόγητα κι έπεσε νεκρός!Η εμπειρία του γύρω από τα φλώρια είναι πολυ μεγάλη. Μου είπε ότι ο μπαμπάς φλώρος καθώς κατάλαβε τον κίνδυνο έκρινε ο οργανισμός του μία ορμόνη η οποία σκότωσε το φλώρο του κυρ Γιάννη. Ειλικρεινά έμεινα άφωνος από αυτή τη ιστορία. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό το άκουσα πάντως για πρώτη φορά κι ίσως να έχει τη λογική του...