Σημερα λοιπον εβγαλα τα πουλια απο το κλουβι οπως καθε Κυριακη για να κανουν μπανιο στον ηλιο και να καθισουν μαζι μας στον πρωινο κυριακατικο καφε. Πρωτη εβγαλα τη Μπεττυ και την εβαλα στο ξυλο ελιας που καθονται στη βεραντα. Δευτερο πηρα το Μπαρνι που λογω πτερορροιας εχουν φυτρωσει ξανα 2 φτερα πτησης (απο αυτα που δινουν υψος). Ειχα τους ενδοιασμους μου για το αν θα τα ξανακοψω διοτι θελω να μπορουν να πετουν λιγο εστω φορωντας τα χαρνες τους. Φυσουσε κι ενα πολυ απαλο αερακι και μολις τον εβγαλα απο το κλουβι πανω στο χερι μου και πηγαινα προς το ξυλο οπου καθοταν κι η Μπεττυ δινει μια και τιναζεται στον αερα, ισως απο ενθουασιασμο επειδη βγηκε ισως γιατι ηταν γεματος ενεργεια. Η βλακεια μου ηταν που δεν ειχα ακουμπισμενο τον αντιχειρα πανω στα ποδια του οπως κανω συνηθως. Απογειωθηκε λοιπον ελαφρως, περασε πετωντας πανω απο την περιφραξη και προσγειωθηκε μεσα στο διπλανο κτημα στο οποιο υπαρχει ελαιωνας με αγριοχορτα πανω απο ενα μετρο υψος. Περιττο να σας πω οτι τρεξαμε και οι δυο αμεσα (αφου βαλαμε την Μπεττυ αστραπιαια πισω στο κλουβι) σχεδον με γυμνα ποδια και χωθηκαμε μεσα στα χορτα ψαχνοντας και φωναζοντας τον. Αυτος δεν απαντουσε μαλλον διοτι ειχε θαφτει μεσα στο χορταρι κι ειχε τρομαξει. Αφου περασε ενα 10λεπτο πανικου και δεν τον βρισκαμε πουθενα βρεθηκε ξαφνικά μπροστα μου κατω απο τα χορτα να προσπαθει να σκαρφαλωσει για να με φτασει.
Πρεπει να χασαμε κι εγω και η γυναικα μου 2 χρονια ζωης απο την τρομαρα μας περα απο τα ποδια μου που ακομη τσουζουν απο τις γρατζουνιες. ☹
Πρεπει να χασαμε κι εγω και η γυναικα μου 2 χρονια ζωης απο την τρομαρα μας περα απο τα ποδια μου που ακομη τσουζουν απο τις γρατζουνιες. ☹