Η μπεκάτσα είναι μοναχικό πτηνό και βρίσκεται στα πιο απόμακρα μέρη του δάσους. Σχετικά με αυτό το πτηνό υπάρχουν πολλά μυστήρια, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα είδη που δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Τα μυστήρια και κυρίως οι αντιφατικές πληροφορίες οφείλονται ίσως στο ότι η συμπεριφορά της μπεκάτσας ποικίλει τόσο πολύ από άτομο σε άτομο, ώστε οι πτηνολόγοι να μην μπορούν να καταλήξουν σε ένα γενικό συμπέρασμα για τον χαρακτήρα αυτού του πτηνού. Συζητείται πολύ π.χ αν είναι πραγματικά μεταναστευτικό είδος επειδή πολλά πτηνά τον χειμώνα μεταναστεύουν για να πάνε σε πιο ζεστό κλίμα ενώ αλλά ενδημούν στον ίδιο τόπο.
Εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής η Μπεκάτσα περνά τον καιρό της κρυμμένη μέσα σε ξερά φύλλα και σε σπασμένα κλαδάκια γιατί το χρώμα της είναι τέλεια καμουφλαρισμένο με το χρώμα των ξερών φύλλων και των κλωναριών που βρίσκονται στο έδαφος έτσι κανένας εχθρός της δεν μπορεί να την εντόπιση εύκολα.
Όταν η μπεκάτσα δραστηριοποιείτε το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να πίνει λίγο νερό ή να καθαρίζει τα ποδιά και το ράμφος της. Αν το νερό βρίσκετε κοντά της τότε κινείται με τα ποδιά προς τα εκεί παρόλο που δεν είναι τόσο ευκίνητη σαν την πέρδικα το ορτύκι κτλ. αλλά μπορεί να κινείτε και να τρέχει χωρίς δυσκολία.
Κατόπιν επιδίδεται στην αναζήτηση τροφής για την οποία χρησιμοποιεί το μακρύ, στενό και ευλύγιστο ράμφος της που είναι ικανό να χώνετε σε βάθος 0,06 με 0,08 μ. μέσα στο χώμα και τα σάπια φύλλα που καλύπτουν το έδαφος και την εμποδίζουν να βρει την λεία τις κυρίως σκουλήκια και διάφορα άλλα έντομα που ζουν στην λάσπη και κάτω από τα φύλλα.
Το ράμφος της μπεκάτσας είναι ένα εξαιρετικά θαυμάσιο εργαλείο, το πάνω σαγόνι είναι πολύ εύκαμπτο και εφοδιασμένο με ευαίσθητες απολήξεις νεύρων όταν χώνετε στα σάπια φύλλα ή στη λάσπη, κινείται πέρα δώθε και αν συναντά σκουλήκι, η μπεκάτσα το αντιλαμβάνεται αμέσως, κάνει βαθιά εισπνοή και κυριολεκτικά το ρουφά και το εξαφανίζει μέσα της.
Μερικοί πτηνολόγοι λένε ότι ο ήχος που προκαλεί το βήμα της μπεκάτσας στο έδαφος ασκεί στα σκουλήκια την ίδια επίδραση που προκαλεί και ο ρυθμικός ήχος της βροχής έτσι προκαλεί τους ευαίσθητους αισθητήρες των σκουληκιών και τα ανεβάζει ποιο ψηλά στην επιφάνεια για να μπορεί να τα εντοπίζει ευκολότερα.
Η διατροφή της μπεκάτσας συμπληρώνετε από μικρά μαλάκια και ακρίδες και κατά την γνώμη ορισμένων ειδικών και από σπόρους η και άλλες φυτικές ύλες.
Επειδή η μπεκάτσα διαθέτει τόσο ανεπτυγμένο σύστημα εύρεσης τροφής στο ράμφος της δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί καθόλου τα μάτια της στην αναζήτηση του φαγητού της άλλωστε είναι τοποθετημένα τόσο ψηλά προς το πίσω μέρος του κεφαλιού για αυτό και η διόφθαλμη όραση της είναι κάπως περιορισμένη.
Παρόλα αυτά μπορεί χωρίς να κουνήσει το κεφάλι της να βλέπει σχεδόν κάθε τι που συμβαίνει εμπρός η και πίσω της έτσι όταν κάθετε σκαμμένη κάτω μπορεί να παρατηρεί τα πάντα γύρω της χωρίς να αιφνιδιάζετε από τους εχθρούς που παραμονεύουν για να την πιάσουν.
Ο Μάρτης είναι η εποχή αναπαραγωγής. Όταν αρχίζει η ημέρα ή αργά το δειλινό, καθώς δύει ο ήλιος οι αρσενικές μπεκάτσες οι οποίες διακρίνονται εύκολα επειδή έχουν γυρισμένο προς τα κάτω το ράμφος τους. Η πτήση τους είναι ομαλή για αυτό αποτελούν εύκολη λεία για τους κυνηγούς του δάσους που ξέρουν τις συνήθειες τις και ενεδρεύουν για να την πιάσουν. Όταν πετούν βγάζουν διάφορους περίεργους ήχους από χαμηλούς μέχρι και οξείες διαπεραστικές φωνές.
Τα θηλυκά που βρίσκονται στο έδαφος και αποτελούν την αιτία για όλα τα συμβάντα κατά την εποχή αυτή, αντιδρούν προς τα αρσενικά με σφυρίγματα.
Ένα ένα τα αρσενικά κατεβαίνουν κοντά σε κάποιο θηλυκό και εκτελούν μια στοργική γαμήλια παράσταση κατά την οποία απλώνουν τις φτερούγες τους ανοίγουν την ουρά τους σαν βεντάλια και αργά αργά κυκλώνουν τα θηλυκά. ώστε να υποχωρήσουν στις διάθεσης τους. Ωστόσο η αφοσίωση δεν αποτελεί κανόνα αφού μόλις ζευγαρώσουν το αρσενικό γυρεύει για άλλη θηλυκά και η θυληκια ψάχνει για άλλο αρσενικό.
Η φωλιά χτίζετε σε μικρές τρύπες τις οποίες χτίζει η θηλυκά και τις σκεπάζουν ακατάστατα με χόρτα και νεκρά φύλλα, συχνά όμως κατασκευάζονται κοντά στις ρίζες των δέντρων. Εκεί τα θηλυκά γεννούν από 3 μέχρι 4 αυγά με κίτρινες και γκρίζες βούλες. Ύστερα από επώαση που διαρκεί 3 εβδομάδες περίπου, γίνετε η εκκόλαψη μετά την οποία οι νεοσσοί είναι σε θέση να ακολουθήσουν αμέσως την μητέρα τους και να αναζητούν τροφή μαζί της. Αξιοσημείωτο φυσικό χαρακτηριστικό των νεοσσών είναι το πολύ κοντό ράμφος τους σε σχέση με της μητέρας τους. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες που δεν έχουν βεβαιωθεί ακόμα ότι όταν η μπεκάτσα δει ότι κινδυνεύει, για να προστατέψει τα μωρά της τα βάζει ανάμεσα στα πόδια της τα συγκρατεί και πετά μακριά για να αποφύγει τον κίνδυνο.
Η μπεκάτσα είναι στην τάξη Χαραδριόμορφα, στην οικογένεια σκολοπακίδες. Έχει συνολικό μήκος 0,34 μ, το μήκος του ράμφους της είναι 0,065 όταν είναι μικρή και 0,8 όταν ενηλικιωθεί. Το μήκος της φτερούγας της είναι 0,184 με 0,208 μ., έχει βάρος 300 με 350 γραμμάρια και τρώει τα πάντα δηλαδή είναι παμφάγο.
Εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής η Μπεκάτσα περνά τον καιρό της κρυμμένη μέσα σε ξερά φύλλα και σε σπασμένα κλαδάκια γιατί το χρώμα της είναι τέλεια καμουφλαρισμένο με το χρώμα των ξερών φύλλων και των κλωναριών που βρίσκονται στο έδαφος έτσι κανένας εχθρός της δεν μπορεί να την εντόπιση εύκολα.
Όταν η μπεκάτσα δραστηριοποιείτε το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να πίνει λίγο νερό ή να καθαρίζει τα ποδιά και το ράμφος της. Αν το νερό βρίσκετε κοντά της τότε κινείται με τα ποδιά προς τα εκεί παρόλο που δεν είναι τόσο ευκίνητη σαν την πέρδικα το ορτύκι κτλ. αλλά μπορεί να κινείτε και να τρέχει χωρίς δυσκολία.
Κατόπιν επιδίδεται στην αναζήτηση τροφής για την οποία χρησιμοποιεί το μακρύ, στενό και ευλύγιστο ράμφος της που είναι ικανό να χώνετε σε βάθος 0,06 με 0,08 μ. μέσα στο χώμα και τα σάπια φύλλα που καλύπτουν το έδαφος και την εμποδίζουν να βρει την λεία τις κυρίως σκουλήκια και διάφορα άλλα έντομα που ζουν στην λάσπη και κάτω από τα φύλλα.
Το ράμφος της μπεκάτσας είναι ένα εξαιρετικά θαυμάσιο εργαλείο, το πάνω σαγόνι είναι πολύ εύκαμπτο και εφοδιασμένο με ευαίσθητες απολήξεις νεύρων όταν χώνετε στα σάπια φύλλα ή στη λάσπη, κινείται πέρα δώθε και αν συναντά σκουλήκι, η μπεκάτσα το αντιλαμβάνεται αμέσως, κάνει βαθιά εισπνοή και κυριολεκτικά το ρουφά και το εξαφανίζει μέσα της.
Μερικοί πτηνολόγοι λένε ότι ο ήχος που προκαλεί το βήμα της μπεκάτσας στο έδαφος ασκεί στα σκουλήκια την ίδια επίδραση που προκαλεί και ο ρυθμικός ήχος της βροχής έτσι προκαλεί τους ευαίσθητους αισθητήρες των σκουληκιών και τα ανεβάζει ποιο ψηλά στην επιφάνεια για να μπορεί να τα εντοπίζει ευκολότερα.
Η διατροφή της μπεκάτσας συμπληρώνετε από μικρά μαλάκια και ακρίδες και κατά την γνώμη ορισμένων ειδικών και από σπόρους η και άλλες φυτικές ύλες.
Επειδή η μπεκάτσα διαθέτει τόσο ανεπτυγμένο σύστημα εύρεσης τροφής στο ράμφος της δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί καθόλου τα μάτια της στην αναζήτηση του φαγητού της άλλωστε είναι τοποθετημένα τόσο ψηλά προς το πίσω μέρος του κεφαλιού για αυτό και η διόφθαλμη όραση της είναι κάπως περιορισμένη.
Παρόλα αυτά μπορεί χωρίς να κουνήσει το κεφάλι της να βλέπει σχεδόν κάθε τι που συμβαίνει εμπρός η και πίσω της έτσι όταν κάθετε σκαμμένη κάτω μπορεί να παρατηρεί τα πάντα γύρω της χωρίς να αιφνιδιάζετε από τους εχθρούς που παραμονεύουν για να την πιάσουν.
Ο Μάρτης είναι η εποχή αναπαραγωγής. Όταν αρχίζει η ημέρα ή αργά το δειλινό, καθώς δύει ο ήλιος οι αρσενικές μπεκάτσες οι οποίες διακρίνονται εύκολα επειδή έχουν γυρισμένο προς τα κάτω το ράμφος τους. Η πτήση τους είναι ομαλή για αυτό αποτελούν εύκολη λεία για τους κυνηγούς του δάσους που ξέρουν τις συνήθειες τις και ενεδρεύουν για να την πιάσουν. Όταν πετούν βγάζουν διάφορους περίεργους ήχους από χαμηλούς μέχρι και οξείες διαπεραστικές φωνές.
Τα θηλυκά που βρίσκονται στο έδαφος και αποτελούν την αιτία για όλα τα συμβάντα κατά την εποχή αυτή, αντιδρούν προς τα αρσενικά με σφυρίγματα.
Ένα ένα τα αρσενικά κατεβαίνουν κοντά σε κάποιο θηλυκό και εκτελούν μια στοργική γαμήλια παράσταση κατά την οποία απλώνουν τις φτερούγες τους ανοίγουν την ουρά τους σαν βεντάλια και αργά αργά κυκλώνουν τα θηλυκά. ώστε να υποχωρήσουν στις διάθεσης τους. Ωστόσο η αφοσίωση δεν αποτελεί κανόνα αφού μόλις ζευγαρώσουν το αρσενικό γυρεύει για άλλη θηλυκά και η θυληκια ψάχνει για άλλο αρσενικό.
Η φωλιά χτίζετε σε μικρές τρύπες τις οποίες χτίζει η θηλυκά και τις σκεπάζουν ακατάστατα με χόρτα και νεκρά φύλλα, συχνά όμως κατασκευάζονται κοντά στις ρίζες των δέντρων. Εκεί τα θηλυκά γεννούν από 3 μέχρι 4 αυγά με κίτρινες και γκρίζες βούλες. Ύστερα από επώαση που διαρκεί 3 εβδομάδες περίπου, γίνετε η εκκόλαψη μετά την οποία οι νεοσσοί είναι σε θέση να ακολουθήσουν αμέσως την μητέρα τους και να αναζητούν τροφή μαζί της. Αξιοσημείωτο φυσικό χαρακτηριστικό των νεοσσών είναι το πολύ κοντό ράμφος τους σε σχέση με της μητέρας τους. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες που δεν έχουν βεβαιωθεί ακόμα ότι όταν η μπεκάτσα δει ότι κινδυνεύει, για να προστατέψει τα μωρά της τα βάζει ανάμεσα στα πόδια της τα συγκρατεί και πετά μακριά για να αποφύγει τον κίνδυνο.
Η μπεκάτσα είναι στην τάξη Χαραδριόμορφα, στην οικογένεια σκολοπακίδες. Έχει συνολικό μήκος 0,34 μ, το μήκος του ράμφους της είναι 0,065 όταν είναι μικρή και 0,8 όταν ενηλικιωθεί. Το μήκος της φτερούγας της είναι 0,184 με 0,208 μ., έχει βάρος 300 με 350 γραμμάρια και τρώει τα πάντα δηλαδή είναι παμφάγο.
