Λοιπόν, μετά από μια γρήγορη έρευνα που έκανα, βρηκα πως το βακτήριο που προκαλεί την ψιττακωση στους ανθρώπους, νόσος που επιρεαζει το αναπνευστικό και μόνο, ανήκει στην ίδια οικογένεια (Χλαμυδια) όμως είναι εντελώς διαφορετικό με το στέλεχος του γνωστού ΣΜΝ που προκαλεί χλαμύδια στους ανθρώπους.
Αν το σεξουαλικα μεταδιδόμενο νόσημα μείνει χωρίς θεραπεία, ενδέχεται να προκάλεσει στειρότητα στις γυναίκες, όπως επίσης μεταδίδεται από την μητέρα στο νεογνό μέσω της γεννάς. Το στέλεχος όμως που φέρουν τα πτηνά το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι συμπτώματα όμοια με μια βαριά γρίπη στην χειρότερη των περιπτώσεων. Σίγουρα όχι στειρότητα.
Το πιθανότερο είναι πως διάβασε κάποιος, καπου, κάποτε την πληροφορία, όμως χωρίς να την κατανοήσει πλήρως και από κει και πέρα συνέχισε να αναπαράγεται κυρίως με την λογική «φύλαγε τα ρούχα σου».
Παρακάτω είναι μερικά κομμάτια από το αγγλικό κείμενο.
C. trachomatis is thought to have diverged from other Chlamydia species around 6 million years ago. This genus contains a total of nine species: C. trachomatis,
C. muridarum,
C. pneumoniae,
C. pecorum,
C. suis,
C. abortus,
C. felis,
C. caviae,
C. psittaci.
The disease caused by C. psittaci, psittacosis, was first characterized in 1879 when seven individuals in Switzerland were found to experience pneumonia after exposure to tropical pet birds. The causative pathogen was not known. The related bacterial species Chlamydia trachomatis was described in 1907, but was assumed to be a virus, as it could not be grown on artificial media. In the winter of 1929–1930, a psittacosis pandemic spread across the United States and Europe. Its mortality rate was 20% and as high as 80% for pregnant women.