Έχω ξαναγράψει, κάπου, Σταύρο, πως η χλωρίνη έχει απαγορευτεί σε πολλά κράτη ως στοιχείο καθαρισμού και απολύμανσης και όχι μόνο (το χλωροφόρμιο που είναι ήπιο σχετικά αναισθητικό έχει αποσυρθεί). Τι δεν βλέπουμε ή τι μπορούμε να δούμε στη χλωρίνη σε λίγα παραδείγματα.
Δεν βλέπουμε ένα πλήθος πτητικών ενώσεων (αέρια προϊόντα αντιδράσεων), που μπορούν να παραχθούν από χλώριο. Το στοιχείο χλώριο Cl αντιδρά πανεύκολα, ειδικότερα όσο οι συνθήκες θερμοκρασίας είναι υψηλότερες (δες ζεστό νερό), με πάρα πολλά μέταλλα και ενώσεις και παράγει αέρια "ελαφριά", που εσπνέονται (το υγραέριο, για παράδειγμα, εκρήγνυται αλλά κάθεται "χαμηλά" σε ένα χώρο, πάρα πολλές χλωριούχες ενώσεις έχουν τάση κατάληψης ολόκληρου του χώρου). Είναι τέτοιο το πλήθος του σε οξείδια, υποξείδια κλπ. Που παράγονται παρουσία ενώσεων και στοιχείων- τα οποία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν στο περιβάλλον που εφαρμόζεται- και τόσο δραστικά που πραγματικά είναι επικίνδυνα.
Σε αυτά που μπορούμε να δούμε, τα μη αέρια. Δοκίμασε διάλυμα χλωρίου σε ένα ελατήριο μεταλλικό. Θα το οξειδώσει σε μικρό διάστημα. Σε μια δραστηριότητα μου, σε ένα είδος υπερσύγχρονο σε χώρους υγιεινής, όπου τα ηλεκτρονικα στοιχεία είναι πλήρως απομονωμένα, η χρήση χλωριούχων υγρών καθαρισμού, που δεν έρχονται σε άμεση επαφή με τα κυκλώματα, άρα επιδρούν μόνο μέσω αερίων παραγώγων, καταστρέφει πλακέτες, μέταλα, συνδέσεις κλπ. σε βαθμό καταστροφικό, τόσο που συνιστούμε στους καθαριστές να αποφεύγεται και μόνο για αυτό.