Και να τα δύο πρώτα μωρά red siskin! Είναι απίστευτα εύθραυστα! Καμία σχέση με τα μικρά καναρίνια!
Από τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις μου και χωρίς να είμαι ιδιαίτερα ειδικός, θα μεταφέρω εδώ την εμπειρία μου από τους μαυροκέφαλους σπίνους Βενεζουέλας ούτως ώστε αν κάποιος θέλει να έχει κάποιες περαιτέρω εμπειρικές πληροφορίες. Κατ'αρχάς όταν απόκτησα (αρκετά ακριβό το ζευγάρι) το είχαν σε ένα πολύ μικρό κλουβάκι και έμοιαζαν να ασφυκτιούν (καθόσον εξαιρετικά ζωηρά και αεικίνητα πουλιά).
Τα ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά!
Έχουν πανέμορφα χρώματα και ταμπεραμέντο και διαφωνώ με όσους λένε ότι το θηλυκό red siskin είναι λιγότερο εντυπωσιακό γιατί ο συνδυασμός των (πιο θαμπών) χρωμάτων του είναι μοναδικός. Ευτυχώς το υπέροχο αυτό ζευγάρι μου έγινε δώρο! Τα έβαλα σε μεγαλύτερο κλουβί όπου και αμέσως ζευγάρωσαν και έφτιαξαν φωλιά αλλά δυστυχώς δεν βγήκε κανένα μικρό (τα αυγά ήταν άσπορα
.
Βέβαια παρατηρούσα ότι ήταν ακόμα εξαιρετικά νευρικά και στην αρχή όταν πλησίαζα πάθαιναν πανικό! Δεδομένου ότι ζουν μέσα στο σπίτι είχα τεράστιο πρόβλημα και με το γεγονός ότι τρόμαζαν και κυρίως με το χώρο. Αποφάσισα όμως να τα βάλω σε ένα πολύ μεγάλο κλουβί ώστε να έχουν χώρο κι ας μίκρυνε ουσιαστικά ο δικός μου χώρος...
Ε, από τότε αν και για 2-3 μέρες τα έβλεπα "μαγκομένα", σιγά σιγά άρχισαν να είναι παραδόξως πιό ήρεμα, ξανάφτιαξαν φωλιά (το θηλυκό αποκλειστικά) και δεν τρόμαζαν με την παρουσία μου ( το κλουβί είναι αρκετά ψηλό αφού γενικά αισθάνονται πιο ασφαλή σε ψηλά σημεία). Η δεύτερη γέννα (πάλι 4 αυγά) ήταν και αυτή που μας έδωσε τα 2 μικρά. Το ένα αυγό άσπορο ενώ το άλλο είχε ένα έμβρυο που είχε πεθάνει μάλλον τις πρώτες μέρες.
Τα red siskin δεν αγγίζουν σχεδόν καθόλου την τροφή για καναρίνια (μόνο κάτι πολύ μικρούς μαύρους σπόρους), τρελαίνονται για niger αλλά και ηλιόσπορο που επειδή δε μπορούν να τον ανοίξουν ούτε μπορώ να βρω καθαρισμένο, σπάω (με μια ολόκληρη διαδικασία) τους σπόρους κι εκείνα τους ανοίγουν τελικά. Επίσης τρώνε το καναβούρι αν και δεν καταφέρνουν πάντα να το σπάσουν!
Τρώνε πολύ και λαχανικά (μαρούλι, σπανάκι και κυρίως μπρόκολο). Δεν δοκιμάζουν το μήλο και από το αυγό τρώνε κυρίως το ασπράδι ειδικά τώρα που ταϊζουν τα μικρά. Πίνουν άφθονο νερό! Επίσης τους αρέσει εξαιρετικά το μπάνιο (ιδιαίτερα στο αρσενικό!) και ο ήλιος ο οποίος είναι απαραίτητος για τη διατήρηση του κόκκινου χρώματός τους! Διάβασα σε ένα site ότι αν δεν έχουν επαφή με τον ήλιο σιγά σιγά εξασθενεί το χρώμα τους! Ίσως να έχει το όλο να κάνει με την απορρόφηση της καροτίνης. Σαφώς δεν τα αφήνει καθόλου αδιάφορα το κόκκαλο σουπιάς.
Στη συμπεριφορά τους γενικά δε θα έλεγα ότι μοιάζουν με τα καναρίνια. Σε καμία περίπτωση δε τα φαντάζομαι σε μικρό χώρο (ούτε βέβαια και τα καναρίνια!) και αυτό διαπιστώθηκε από το ότι ηρέμησαν στο μεγαλύτερο χώρο τους. Είναι πολύ φοβιτσιάρικα αλλά σιγά σιγά συνηθίζουν την ανθρώπινη παρουσία.
Νομίζω ότι πιά με γνωρίζουν και δεν κάνουν χαμό ούτε όταν πλησιάζω τη φωλιά για να δω τα μικρά! Το θηλυκό είναι πολύ αφοσιωμένο στη φωλιά και τα μικρά. Έφτιαχνε και χάλαγε πολλές φορές τη φωλιά μέχρι να γεννήσει. Η φωλιά είναι πολύ προσεκτικά φτιαγμένη και νομίζω ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται το γνωστό λευκό νήμα και θα σας πω τους λόγους. Την πρώτη φορά την έφτιαξαν με το νήμα το κλασικό το λευκό.
Παρατήρησα όμως ότι επειδή είναι μικρή, και αυτά αεικίνητα, η φωλιά χάλαγε εύκολα μετά ακόμα και την τοποθέτηση των αυγών, με αποτέλεσμα πολλές φορές τα αυγά να μην μπορέι να τα σκεπάσει πλήρως. Για τη δεύτερη φωλιά, έκοψα κομματάκια σπάγκου σε διάφορα μήκη (με τα οποία έφτιαξε ένα σκληρό περίβλημα) και της έδωσα και κανάβη (το νήμα που χρησιμοποιούν οι υδραυλικοί!). Η φωλιά έγινε πολύ στέρεη και τα αυγά τα σκέπαζε πια πλήρως (ίσως γι'αυτό η πρώτη γέννα δεν είχε και επιτυχία). Επίσης παρατήρησα ότι η φωλιά είναι πολύ στενή στην υποδοχή της και κατάλαβα επίσης το γιατί.
Τα μικρά (και τα δύο) όταν βγήκαν ήταν πάντα σχεδόν ανάποδα! το γεγονός της μικρής υποδοχής βόλευε στο να τα φέρει η μητέρα τους σε κανονική στάση αλλά και να μην μπορούν να αναποδογυρίσουν εύκολα! Αυτά μέχρι στιγμής από την εμπειρία μου από αυτά τα υπέροχα αλλά όχι και τόσο εύκολα πλάσματα...
Από τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις μου και χωρίς να είμαι ιδιαίτερα ειδικός, θα μεταφέρω εδώ την εμπειρία μου από τους μαυροκέφαλους σπίνους Βενεζουέλας ούτως ώστε αν κάποιος θέλει να έχει κάποιες περαιτέρω εμπειρικές πληροφορίες. Κατ'αρχάς όταν απόκτησα (αρκετά ακριβό το ζευγάρι) το είχαν σε ένα πολύ μικρό κλουβάκι και έμοιαζαν να ασφυκτιούν (καθόσον εξαιρετικά ζωηρά και αεικίνητα πουλιά).
Τα ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά!
Έχουν πανέμορφα χρώματα και ταμπεραμέντο και διαφωνώ με όσους λένε ότι το θηλυκό red siskin είναι λιγότερο εντυπωσιακό γιατί ο συνδυασμός των (πιο θαμπών) χρωμάτων του είναι μοναδικός. Ευτυχώς το υπέροχο αυτό ζευγάρι μου έγινε δώρο! Τα έβαλα σε μεγαλύτερο κλουβί όπου και αμέσως ζευγάρωσαν και έφτιαξαν φωλιά αλλά δυστυχώς δεν βγήκε κανένα μικρό (τα αυγά ήταν άσπορα
.Βέβαια παρατηρούσα ότι ήταν ακόμα εξαιρετικά νευρικά και στην αρχή όταν πλησίαζα πάθαιναν πανικό! Δεδομένου ότι ζουν μέσα στο σπίτι είχα τεράστιο πρόβλημα και με το γεγονός ότι τρόμαζαν και κυρίως με το χώρο. Αποφάσισα όμως να τα βάλω σε ένα πολύ μεγάλο κλουβί ώστε να έχουν χώρο κι ας μίκρυνε ουσιαστικά ο δικός μου χώρος...
Ε, από τότε αν και για 2-3 μέρες τα έβλεπα "μαγκομένα", σιγά σιγά άρχισαν να είναι παραδόξως πιό ήρεμα, ξανάφτιαξαν φωλιά (το θηλυκό αποκλειστικά) και δεν τρόμαζαν με την παρουσία μου ( το κλουβί είναι αρκετά ψηλό αφού γενικά αισθάνονται πιο ασφαλή σε ψηλά σημεία). Η δεύτερη γέννα (πάλι 4 αυγά) ήταν και αυτή που μας έδωσε τα 2 μικρά. Το ένα αυγό άσπορο ενώ το άλλο είχε ένα έμβρυο που είχε πεθάνει μάλλον τις πρώτες μέρες.
Τα red siskin δεν αγγίζουν σχεδόν καθόλου την τροφή για καναρίνια (μόνο κάτι πολύ μικρούς μαύρους σπόρους), τρελαίνονται για niger αλλά και ηλιόσπορο που επειδή δε μπορούν να τον ανοίξουν ούτε μπορώ να βρω καθαρισμένο, σπάω (με μια ολόκληρη διαδικασία) τους σπόρους κι εκείνα τους ανοίγουν τελικά. Επίσης τρώνε το καναβούρι αν και δεν καταφέρνουν πάντα να το σπάσουν!
Τρώνε πολύ και λαχανικά (μαρούλι, σπανάκι και κυρίως μπρόκολο). Δεν δοκιμάζουν το μήλο και από το αυγό τρώνε κυρίως το ασπράδι ειδικά τώρα που ταϊζουν τα μικρά. Πίνουν άφθονο νερό! Επίσης τους αρέσει εξαιρετικά το μπάνιο (ιδιαίτερα στο αρσενικό!) και ο ήλιος ο οποίος είναι απαραίτητος για τη διατήρηση του κόκκινου χρώματός τους! Διάβασα σε ένα site ότι αν δεν έχουν επαφή με τον ήλιο σιγά σιγά εξασθενεί το χρώμα τους! Ίσως να έχει το όλο να κάνει με την απορρόφηση της καροτίνης. Σαφώς δεν τα αφήνει καθόλου αδιάφορα το κόκκαλο σουπιάς.
Στη συμπεριφορά τους γενικά δε θα έλεγα ότι μοιάζουν με τα καναρίνια. Σε καμία περίπτωση δε τα φαντάζομαι σε μικρό χώρο (ούτε βέβαια και τα καναρίνια!) και αυτό διαπιστώθηκε από το ότι ηρέμησαν στο μεγαλύτερο χώρο τους. Είναι πολύ φοβιτσιάρικα αλλά σιγά σιγά συνηθίζουν την ανθρώπινη παρουσία.
Νομίζω ότι πιά με γνωρίζουν και δεν κάνουν χαμό ούτε όταν πλησιάζω τη φωλιά για να δω τα μικρά! Το θηλυκό είναι πολύ αφοσιωμένο στη φωλιά και τα μικρά. Έφτιαχνε και χάλαγε πολλές φορές τη φωλιά μέχρι να γεννήσει. Η φωλιά είναι πολύ προσεκτικά φτιαγμένη και νομίζω ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται το γνωστό λευκό νήμα και θα σας πω τους λόγους. Την πρώτη φορά την έφτιαξαν με το νήμα το κλασικό το λευκό.
Παρατήρησα όμως ότι επειδή είναι μικρή, και αυτά αεικίνητα, η φωλιά χάλαγε εύκολα μετά ακόμα και την τοποθέτηση των αυγών, με αποτέλεσμα πολλές φορές τα αυγά να μην μπορέι να τα σκεπάσει πλήρως. Για τη δεύτερη φωλιά, έκοψα κομματάκια σπάγκου σε διάφορα μήκη (με τα οποία έφτιαξε ένα σκληρό περίβλημα) και της έδωσα και κανάβη (το νήμα που χρησιμοποιούν οι υδραυλικοί!). Η φωλιά έγινε πολύ στέρεη και τα αυγά τα σκέπαζε πια πλήρως (ίσως γι'αυτό η πρώτη γέννα δεν είχε και επιτυχία). Επίσης παρατήρησα ότι η φωλιά είναι πολύ στενή στην υποδοχή της και κατάλαβα επίσης το γιατί.
Τα μικρά (και τα δύο) όταν βγήκαν ήταν πάντα σχεδόν ανάποδα! το γεγονός της μικρής υποδοχής βόλευε στο να τα φέρει η μητέρα τους σε κανονική στάση αλλά και να μην μπορούν να αναποδογυρίσουν εύκολα! Αυτά μέχρι στιγμής από την εμπειρία μου από αυτά τα υπέροχα αλλά όχι και τόσο εύκολα πλάσματα...
;)
