anatolia
PB Member
Φίλοι μου, καλησπέρα! Τελικά τι σου είναι η ζωή! Τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Μετά την πρωτοχρονιά ταξιδέψαμε και περάσαμε από Αμφίπολη. Εκεί σταματήσαμε στο δρόμο για να πάρουμε καφέ και εντελώς τυχαία, βγαίνοντας από το μαγαζί, πρόσεξα στην εξώπορτα μία μεγάλη κλούβα. Μέσα, χουχουλιασμένο καθόταν ένα Αλεξανδρινό πουλάκι. Μου κίνησε την περιέργεια το φύλο, καθώς, όπως ξέρετε, αναζητούσα κορίτσι για τον Ρόκκο μας τον Αλεξανδρινό. Αμέσως πρόσεξα ότι δεν είχε το χρωματιστό περιδέραιο στο λαιμό και μπήκα πάλι στο μαγαζί να ρωτήσω για το πουλί. Εκεί ο ιδιοκτήτης μου είπε ότι είναι όντως θηλυκό και ότι την έχε μισό χρόνο περίπου. Δεν φαινόταν να ξέρει και πολλά από παπαγάλους, αν και το είχε καλά φροντισμένο, με καλή τροφή, καθαρή κλούβα, τα φτερά της γυάλιζαν ακόμη και μέσα στο σκοτάδι.
Πήρα το θάρρος και τον ρώτησα αν θέλει να μας την δώσει, καθώς ψάχνουμε παρέα για τον αρσενικό μας.
Ο άνθρωπος ξαφνιάστηκε πολύ, του ήρθε κάπως απότομο, με δισταγμό είπε ότι θα ρωτήσει τα παιδιά του αν συμφωνούν και να τον πάρουμε τηλέφωνο σε μία εβδομάδα να μας πει. Ε, λοιπόν, περιττό να σας πω ότι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά και οι μέρες δεν περνούσαν!
Όταν έφτασε η ώρα να τον πάρουμε, είχαμε φοβερή αγωνία και οι 2 μας, καθώς θέλαμε πολύ να την αποκτήσουμε. Το πουλί ήταν έξω (κρύο!) και βάζανε την κλούβα μέσα στο μαγαζί μόνο για το βράδυ. Επίσης, δεν υπήρχε ούτε ένα παιχνίδι μέσα και ήταν μόνο του το καημένο. Περιστασιακά οι περαστικοί θαμώνες του μιλούσαν και όλο και όλο αυτό ήταν.
Τελικά, με λίγα παζάρια, συμφώνησε ο άνθρωπος να μας την δώσει, υγεία να έχει!
Η χαρά ήταν απερίγραπτη. Αμέσως μπήκαμε στο αμάξι και κινήσαμε για τα μέρη τους. Μαζί είχαμε φρούτα, λαχανικά και μερικά παιχνίδια. Όταν φτάσαμε και πλησιάσαμε την κλούβα, το πουλί αμέσως ζωντάνεψε, λες και καταλάβαινε ότι θα αλλάξει κάτι στην ζωή του. Ο φίλος μου πλησίασε το μάγουλο στην κλούβα και εκείνη αμέσως πήγε κοντά και τον δοκίμασε, άρχισε να κακαρίζει και να μιλάει! ) Της δώσαμε καρότα και μήλο και τα «σαβούρωσε», όπως λέμε κοινώς, στη στιγμή.
Ο κύριος μας είπε ότι την είχε πάρει μαζί με ένα αρσενικό (το οποίο δραπέτευσε καθοδόν στο μαγαζί) από έναν άνθρωπο που τα μεγάλωσε μαζί. Το πουλί είναι περίπου 2,5 με 3 ετών και αρχικά την έλεγαν Κοκό, και εκείνος την μετονόμασε το τελευταίο εξάμηνο.
Δώσαμε τα χέρια, φορτώσαμε το νέο μας απόκτημα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Ε, λοιπόν, η Κοκό (αποφασίσαμε να της αφήσουμε το αρχικό της όνομα) αποδείχτηκε σκέτη γλύκα! Φιλιά, αγκαλιές, παιχνίδι, τα πάει καλά με όλους στο σπίτι και δεν φοβάται τίποτε! Ο Ρόκκο αρχικά ήταν φρικαρισμένος από το γεγονός, εκείνη τον εκτόπισε από την αγαπημένη του γωνία στην κλούβα, ανακατευόταν στα παιχνίδια του, προσπαθούσε να τον ταΐσει και γενικά του έδινε αρκετή σημασία. Τελικά, και ο Ρόκκο άρχισε να βγαίνει από το καβούκι του, έρχεται στα χέρια μας, την κορτάρει που και που δειλά και σταμάτησε να είναι κατσούφης και να με κυνηγάει για να με δαγκώσει. Τρώνε και παίζουν μαζί, κάνουν πολλές αταξίες και είναι αξιολάτρευτα και τα 2!
Τις προάλλες μάλιστα τα είχαμε στο άλλο δωμάτιο και η Κοκό γκρίνιαζε να τα φέρουμε εκεί που καθόμασταν. Λίγη ώρα μετά ακούσαμε ένα ολόκληρο κατεβατό, μία μεγάαααλη φράση που φώναζε, αλλά δεν καταφέραμε να καταλάβουμε ακόμα τι ακριβώς λέει. Μένει να το μάθουμε στο μέλλον.
Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι σαν θηλυκό είναι πολύ πιο ήρεμη και συνεργάσιμη από τον Ρόκκο, αν και πολλοί φίλοι από μια σελίδα στο Facebook με διαβεβαίωναν ότι τα αρσενικά είναι πιο υπάκουα και ήρεμα. Ίσως το πρώτο της αφεντικό την είχε κοινωνικοποιήσει από νωρίς και τον ευχαριστούμε πολύ και εκείνον )
Κάποια στιγμή θα σας στείλω φώτο και βίντεο για να δείτε αυτό το πλάσμα να γουργουρίζει από ευχαρίστηση και να στήνεται για χάδια και φιλάκια! Είναι σκέτη γλύκα!)
Πήρα το θάρρος και τον ρώτησα αν θέλει να μας την δώσει, καθώς ψάχνουμε παρέα για τον αρσενικό μας.
Ο άνθρωπος ξαφνιάστηκε πολύ, του ήρθε κάπως απότομο, με δισταγμό είπε ότι θα ρωτήσει τα παιδιά του αν συμφωνούν και να τον πάρουμε τηλέφωνο σε μία εβδομάδα να μας πει. Ε, λοιπόν, περιττό να σας πω ότι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά και οι μέρες δεν περνούσαν!
Όταν έφτασε η ώρα να τον πάρουμε, είχαμε φοβερή αγωνία και οι 2 μας, καθώς θέλαμε πολύ να την αποκτήσουμε. Το πουλί ήταν έξω (κρύο!) και βάζανε την κλούβα μέσα στο μαγαζί μόνο για το βράδυ. Επίσης, δεν υπήρχε ούτε ένα παιχνίδι μέσα και ήταν μόνο του το καημένο. Περιστασιακά οι περαστικοί θαμώνες του μιλούσαν και όλο και όλο αυτό ήταν.
Τελικά, με λίγα παζάρια, συμφώνησε ο άνθρωπος να μας την δώσει, υγεία να έχει!
Η χαρά ήταν απερίγραπτη. Αμέσως μπήκαμε στο αμάξι και κινήσαμε για τα μέρη τους. Μαζί είχαμε φρούτα, λαχανικά και μερικά παιχνίδια. Όταν φτάσαμε και πλησιάσαμε την κλούβα, το πουλί αμέσως ζωντάνεψε, λες και καταλάβαινε ότι θα αλλάξει κάτι στην ζωή του. Ο φίλος μου πλησίασε το μάγουλο στην κλούβα και εκείνη αμέσως πήγε κοντά και τον δοκίμασε, άρχισε να κακαρίζει και να μιλάει! ) Της δώσαμε καρότα και μήλο και τα «σαβούρωσε», όπως λέμε κοινώς, στη στιγμή.
Ο κύριος μας είπε ότι την είχε πάρει μαζί με ένα αρσενικό (το οποίο δραπέτευσε καθοδόν στο μαγαζί) από έναν άνθρωπο που τα μεγάλωσε μαζί. Το πουλί είναι περίπου 2,5 με 3 ετών και αρχικά την έλεγαν Κοκό, και εκείνος την μετονόμασε το τελευταίο εξάμηνο.
Δώσαμε τα χέρια, φορτώσαμε το νέο μας απόκτημα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Ε, λοιπόν, η Κοκό (αποφασίσαμε να της αφήσουμε το αρχικό της όνομα) αποδείχτηκε σκέτη γλύκα! Φιλιά, αγκαλιές, παιχνίδι, τα πάει καλά με όλους στο σπίτι και δεν φοβάται τίποτε! Ο Ρόκκο αρχικά ήταν φρικαρισμένος από το γεγονός, εκείνη τον εκτόπισε από την αγαπημένη του γωνία στην κλούβα, ανακατευόταν στα παιχνίδια του, προσπαθούσε να τον ταΐσει και γενικά του έδινε αρκετή σημασία. Τελικά, και ο Ρόκκο άρχισε να βγαίνει από το καβούκι του, έρχεται στα χέρια μας, την κορτάρει που και που δειλά και σταμάτησε να είναι κατσούφης και να με κυνηγάει για να με δαγκώσει. Τρώνε και παίζουν μαζί, κάνουν πολλές αταξίες και είναι αξιολάτρευτα και τα 2!
Τις προάλλες μάλιστα τα είχαμε στο άλλο δωμάτιο και η Κοκό γκρίνιαζε να τα φέρουμε εκεί που καθόμασταν. Λίγη ώρα μετά ακούσαμε ένα ολόκληρο κατεβατό, μία μεγάαααλη φράση που φώναζε, αλλά δεν καταφέραμε να καταλάβουμε ακόμα τι ακριβώς λέει. Μένει να το μάθουμε στο μέλλον.
Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι σαν θηλυκό είναι πολύ πιο ήρεμη και συνεργάσιμη από τον Ρόκκο, αν και πολλοί φίλοι από μια σελίδα στο Facebook με διαβεβαίωναν ότι τα αρσενικά είναι πιο υπάκουα και ήρεμα. Ίσως το πρώτο της αφεντικό την είχε κοινωνικοποιήσει από νωρίς και τον ευχαριστούμε πολύ και εκείνον )
Κάποια στιγμή θα σας στείλω φώτο και βίντεο για να δείτε αυτό το πλάσμα να γουργουρίζει από ευχαρίστηση και να στήνεται για χάδια και φιλάκια! Είναι σκέτη γλύκα!)
